هشت مارس در افغانستان

باز هم هشتم مارچ، روز جهانی همبستگی زنان در سراسر جهان، که نشانگر اتحاد زنان دربرابر ستم، استثمار و نابرابری است، در حالی فرا می‌رسد که هم‌چنان یکی از ستمگرترین و زن‌ستیزترین گروه‌های تروریستی بر افغانستان حاکمیت دارد. سنت‌ها و قانون‌های ناقض حقوق بشری زنان کم و بیش در تمام دولت‌های طبقاتی و در همه‌ی جامعه‌های طبقاتی وجود دارد، اما میزان موجود زن‌ستیزی در سیطره‌ی حاکمیت رژیم تروریستی گروه طالبان، به بالاترین حد ممکن در عصر کنونی می‌رسد. زنان که همواره قربانی اصول بدوی بوده‌اند و بسیاری از این اصول به‌شکل یک سنت در قالب فرهنگ عمومی درآمده است، اکنون با یک دشمن آشکار، با یک دشمن وحشی دست و پنجه نرم می‌کنند. البته ستم و بربریت سیاسی و اقتصادی این گروهک تروریستی تمام مردان و زنان را دربر می‌گیرد، لکن اثر این ستم و بربریت‌سیاسی-اقتصای بر زنان به مراتب شدیدتر است.
رسوم و اصول مرتبط با ازدواج و طلاق، مسٶولیت پرورش کودک، کار شاق و مداوم خانگی، حجاب اجباری، نداشتن حقوق سیاسی، نداشتن حق کار و نبود منبع مطمئن اقتصادی برای زنان، نداشتن جایگاه فعال اجتماعی، و عدم حمایت سنتی مردان از حقوق و آزادی‌های زنان، همه و همه هم‌چون تگرگ بر زنان افغانستان امروزی می‌بارد. تعدادی از زنان قهرمان مبارز مجبور شدند افغانستان را ترک کنند و تعدادی هنوز هم زندانی می‌شوند یا هم سر به نیست. راه دشوار و مسٶولیت سنگین است، و شلاق و زندان و گلوله در کمین. اما تاریخ در سراسر جهان به یاد دارد، که مبارزه‌ی مداوم، سازماندهی‌شده،
خستگی‌ناپذیر و خستگی‌ناپذیر، حتمن به پیروزی می‌رسد.
رژیم درمانده و تروریستی طالبان که بنابر ددمنشی، ستمگری و ذاتاً قرون اوستایی‌بودنش، نتوانسته حمایت توده‌های کارگر و زحمتکش را به دست آورد، با افزایش خفقان و بربریت، می‌خواهند صدای توده‌ها را با رعب و ترس خفه کنند، که با حذف مطلق زنان از صحنه، کم و بیش نیمی از توده‌های زحمتکش را دور می‌زنند، و هم از مسٶولیت تأمین امکانات کاری، اقتصادی، و دانشی آنها شانه خالی می‌کنند. این در حالیست که بسیاری از آفتابه‌پُرکن‌های محافل امپریالیستی و لیبرال‌های پروژه‌ای که سالها بخاطر کیسه‌اندوزی و خرپول‌شدن داد و فریاد ضد طالبی و دفاع از حقوق و آزادی زنان می‌زدند، اکنون هم‌کاسه و هم‌پیاله‌ی تروریستان طالب شده‌اند.
و اکنون که ستم بر زنان معادل ستم بر بشریت است، و رژیم جنایتکار حاکم، حتا اصلاحات پیش‌پاافتاده در جهت تٲین حقوق زنان را انکار می‌کنند، برای سرنگونی این رژیم جنایتکار، و نابودی جامعه‌ی طبقاتی، تا استقرار آزادی، و برابری اجتماعی و اقتصادی و سیاسی، همه‌ی تلاش‌ها باید به خرج داده شود.و به این هدف، اتحاد تمام زنان و مردان زحمتکش، روشنفکر، انقلابی، و آحاد جامعه لازمی است.
پیش به‌سوی اتحاد در برابر رژیم زن‌ستیز و بشرستیز طالبانی!
پیش به‌سوی انقلاب سوسیالیستی و استقرار جامعه‌ی آزاد و برابر!
فرخنده باد هشتم مارچ، روز جهانی زن

گرایش مارکسیست‌های انقلابی افغانستان