زن-زندگی-رهایی حکومت شورایی

در آستانه ی ۸ مارس روز جهانی مبارزه زنان علیه ستم جنسیتی قرار داریم، مبارزه ای که بخشی جدا ناپذیرازمبارزه ی تاریخی طبقاتی، طبقه ی کارگراست. زنان درایران و جهان در حالی به استقبال روز جهانی خویش میروند که فریادشان از آفریقا، آمریکای لاتین، اروپا و آمریکای شمالی، ترکیه، افغانستان، سوریه، کوردستان وسراسرایران و … به هم پیوست ودر روز ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ درهنگام خاکسپاری پیکر ژینا امینی با شعار زن زندگی آزادی و برداشتن حجاب اجباری (روسری ها از سر) از روستای کوچکی به نام آیچی از توابع شهرستان سقزیکی از شهرهای کوردستان ایران برخاست، فریاد اعتراض و مبارزه خیل ستمکشان علیه قتل دولتی ژینا مهسا امینی، دختری بود که مانند همه ی دختران درایران متحمل ستمهای چند گانه ی جنسیتی، طبقاتی و ملی و … بود. ژینا کشته شد چرا که به ذعم رژیم سرمایه داری‌ـ اسلامی حاکم بر ایران حجاب اجباری اسلامی را رعایت نکرده و به این پرچم زن ستیز اسلامی احترام نگذاشته بود، پرچمی که ۴۴ سال است، زنان در سایه ی آن تبعیض، سرکوب، شکنجه و انواع تحقیرها را تجربه میکنند.. پرچمی که نماینده ی اعمال سیاستهایی است که با وضع قوانین زن ستیزانه وتقویت سنتهای پوسیده و فرهنگ مردسالاری و نهادینه نمودن آنها درلایه های جامعه بستر و زمینه تجاوز و کشتن زنان را به بهانه های گوناگون آماده نموده و گسترش قتل عام زنان و رشد پدیده ی وحشتناک قتل ناموسی را در پی داشته است.

زنانی که ۴۴ سال قبل در یک نه محکم به رژیم، رفراندم آری یا نه به جمهوری اسلامی را درکوردستان تحریم کردند و هرگز حجاب اجباری و سیاستهای تبعیض جنسیتی، طبقاتی و ملی را نه تنها نپذیرفتند و به رسمیت نشناختند بلکه در صفوف مبارزه ی مسلحانه با این رژیم نیز جا گرفته و با پرچم زنده باد سوسیالیسم صفوف کومه له کمونیست، به رزم بی امان با نیروهای سرکوبگر رژیم پرداختند، باری دیگر پیشقدم خیزش انقلابی ژینا گشتند و قیام گسترده ای را علیه نظام جمهوری اسلامی ایران رقم زدند. زنان در کوردستان مانند سال ۱۳۵۸ در مبارزه با رژیم تنها نمانده ویا فقط بخش اندکی ازکمونیستهای انقلابی ایران درکنارشان نبودند، بلکه فریاد مبارزه طلبانه شان مرزهای سقزو کوردستان را در نوردید و سراسر ایران را فرا گرفت، زنان از تهران، زاهدان، تبریز، آمل و… تقریبا اکثر شهرای ایران در یک همبستگی وصف ناپذیر با زنان در کوردستان علیه قتل ژینا و سیاستهای رژیم به میدان آمدند، رقص کنان روسریها را در آتش انداختند و این پرچم تبعیض و سرکوب را به شعله های آتش سپردند. به زودی قیام ژینا به قیام علیه انواع ستمها در اشکال و گونه های متفاوت آن تبدیل گشت، قیام با پیشاهنگی زنان پیشرفت و شعارها تکامل پیدا کردند، مردان برابری طلب نیز از روزهای نخست به صفوف قیام پیوستند، اعتصابات صورت گرفت و مطالبات در شعارهای رادیکال فرموله شدند، خیزش انقلابی ژینا در واقعیت ادامه ی انقلاب ۱۳۵۷شد، انقلابی که توده های تحت ستم علیه رژیم پهلوی رقم زدند اما توسط دول سرمایه داری و نیروهای ملی مذهبی به شکست کشیده شد.. انقلابی که زنان بخش عظیمی از نیروی انقلابی آن بودند، زنانی که تظاهرات گسترده ی ۸ مارس را بعد از قدرت گیری رژیم علیه حجاب اجباری رقم زدند وفریاد آنروزشان امروز با فریاد زنان در آیچی و سراسر ایران پیوند خورد.

خیزش انقلابی ژینا در واقع دستاورد ۴۴ سال مبارزه و مقاومت زنان در کنار مقاومت کارگران و ملل تحت ستم در ایران است که به امید خیل ستمکشان جهان مبدل گشته است. از فاکتورهای بارز این خیزش انقلابی حضور زنان بلوچ در آن است، زنانی که تحت ستم ترین بخش زنان هستند و این نوید بخش انقلابی است که شعار زن زندگی آزادی را به زن زندگی رهایی و زن زندگی رهایی، حاکمیت شورایی سوسیالیستی تبدیل میکند و تکامل شعار زن زندگی آزادی یک ضرورت بوده و است چرا که آلترناتیوهای قلابی زیادی برای به تاراج بردن خیزش انقلابی ما تدارک دیده شده اند و این شعار را تکرار میکنند، زنان معلوم الحالی که خود نماینده ی ساختاری هستند که ستم جنسیتی یکی از پایه های اصلی آن است را بولد کرده اند ودر صدد هستند به عنوان رهبر مبارزه زنان در ایران برای از بین بردن و خفه کردن نطفه ی انقلاب واقعی زن زندگی رهایی/حاکمیت شورایی سوسیالیستی به ما تحمیل کنند، ما زنان و همه ی خیل ستمکشان باید هوشیار باشیم و فریاد سر دهیم، زنانی که روزی با به رسمیت شناختن سرکوب زنان، حجاب اجباری و اعمال تبعیض و اعدام و شکنجه، پله ی پیشرفت رژیم و تثبیت بیش از پیشش بودند و در مجلس شورای اسلامی ایران، مجلسی که قوانین سرکوب و تبعیض علیه زنان را تصویب میکرد/ میکند در تلاش برای حفظ نظام بودند، نه تنها رهبر ما زنان نیستند بلکه در مقابل ما قرار دارند و باید در مقابل جامعه زنان ایران پاسخگوی زمانی باشند که از قبال سکوت و تلاش و همکاری با سرکوبگران زنان، کارگران و ملل تحت ستم وخانواده ال جی بی تی، رزیلانه ارتزاق میکردند وباید در دادگاه توده ها محاکمه شوند.

امسال مراسم ۸ مارس در حالی برگزار خواهد شد که دهها زن و دختر جوان به دست رژیم به هدف سرکوب مبارزه و مقاومت زنان و دیگر ستمکشان جان باختند، چشمانشان را از دست دادند، شکنجه و زندانی گشتند و مورد تجاوز قرار گرفتند. امسال ۸ مارس نباید در سالنها برگزار شود، سخنرانی و تحلیل و هدیه و گل کافی نیست، ۸ مارس امسال روز جهانی مبارزه ی زنان باید ماهیت واقعی مبارزاتی خود را پس بگیرد و کلید تسخیر خیابانها را در سراسر ایران بزند و نه در یک روز خلاصه شود بلکه هر روز ۸ مارس تکرار شود و مبارزه علیه ستم جنسیتی و ملی و طبقاتی به هم وصل به پیش رود. زنان تاریخا ثابت کرده اند انقلابهای مهم و تاثیر گذار جهان بدون حضور و فعالیت آنان هرگز اتفاق نمی افتاد و این یک واقعیت عینی است ما نمونه های کمون پاریس و انقلاب اکتبرو مبارزات روژآوا را در دست داریم و تاریخ انقلابات و خیزشهای جهان شاهد آن است. ما زنان برای رقم زدن انقلابی ریشه ای که بتواند موقعیت فرودستیمان را تغییر دهد به سازمان دهی و تشکل یابی نیاز داریم، شعار سازماندهی، سازماندهی و سازماندهی را باید به عمل تبدیل نماییم، متشکل شویم ودر کنار مبارزه علیه ستم جنسیتی مبارزه طبقاتیمان را نیز گسترش دهیم چرا که همانگونه که رهایی طبقاتی بدون رهایی زنان میسر نمیشود رهایی ما زنان نیز در گرو رهایی طبقاتی است. فراهم کردن زمینه برای دستیابی به رهایی کامل مستلزم مبارزه در جهت سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی است و ما زنان باید با اعتماد به تاریخ مبارزاتیمان در جهت ساختن جهانی نوین بکوشیم و چون بخشی از خیل ستمکشان کمر به نابودی ستم ببندیم و قربانی نسخه های دروغین و سمی خشونتگران و استثمارگران نشویم.

سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران
زن زندگی رهایی
حاکمیت شورایی سوسیالیستی
زنده باد سوسیالیسم
صدای زنان کارگرو زحمتکش/ سوسیالیست

فرشته محمدی
[email protected]