خیزش های اجتماعی و ضرورت رهبری انقلاب / مازیار رازی

پرسش و پاسخ کوتاه کارگر پیشتاز سوسیالیست با مازیار رازی

کارگر پیشتاز سوسیالیست:
رفیق مازیار علت عدم حضور فعال کارگران پیشتاز در این خیزش میلیونی خیابانی زنان و دانشجویان و دانش آموزان چیست؟

مازیار رازی:
طبقۀ کارگر (به مفهوم عامّ کلمه) به مثابۀ تنها نیروی تعیین کننده در انقلاب آتی، متاُسفانه هنوز وارد کارزار و اعلام حمایت از اعتراضات خیابانی نشده است، و هنوز در موقعیت رهبری کننده اعتراضات اجتماعی نشده است. با وجود اعتصابات تعرضی سال پیش (مانند شرکت نفت و گاز و پتروشیمی و نیشکر هفت تپه)، کماکان به طور عمومی پراکندگی، فقدان سازماندهی سراسری و عدم اعتماد به نفس سراسری کافی، و از همه مهمتر و در محور آن، نبود تشکیلات سراسری (حزب پیشتاز کارگری)، به مثابه رهبری کننده سایر اقشار ناراضی در جامعه، است. طبقۀ کارگر به طور اعم گرچه اعتصابات چشم گیری در چند سال گذشته داشته است، اما هنوز به شکل سراسری و به شکل یک طبقه متشکل اقدام نکرده است. زیرا فاقد یک تشکیلات سراسری متشکل یعنی حزب پیشتاز کارگری است. از این روست که سُکان مبارزات ضدّ استبدادی و علیه بحران اقتصادی در هفته های پیش در شهرهای ایران، به دست سایر زحمتکشان و دانشجویان و جوانان و در محور آن زنان جسور ایران، به مثابۀ حسّاس ترین اقشار اجتماعی، افتاده است. امّا، همان طور که در خیزش های پیشین دی ۹۶ و آبان ۹۸ مشاهده شد، با تاسف مبارزات این اقشار تحت ستم (هر چند انقلابی و راسخ) بدون رهبری و بدون شرکت و حضور فعّال و متشکل طبقۀ کارگر، نهایتا به نتیجۀ مطلوب و تعیین کننده نخواهد رسید. آنچه برای تدارک سرنگونی نیاز است، حضور کارگران حداقل در صنایع بزرگ (نفت، پتروشیمی، لوله سازی ها و فولاد و غیره ) است.

کارگر پیشتاز سوسیالیست:
پس با این وصف شرایط انقلاب هنوز فراهم نیست؟

مازیار رازی:
وضعیّت عینی برای سرنگونی و انقلاب کارگری آماده است، امّا شرایط ذهنی برای آن هنوز آماده نیست و به همین جهت تدارکات برای تحقق آن، ضروری می باشد. این مسأله (یا تناقض) اصلی است که در مقابل پیشروان طبقۀ کارگر (و نیروهای انقلابی) قرار گرفته است. در حال حاضر، یافتن راه حلّ واقعی و پرکردن این خلأ عینی، به یکی از وظایف محوری نیروهای انقلابی مبدّل گشته است.
در شرایط کنونی حضور و فعالیت کارگران صنعتی از طریق سازماندهی اعتصاب عمومی در حمایت از اعتراضات خیابانی، می تواند شرایط اولیه برای تدارک انقلاب کارگری متکی به معترضان میلیونی، فراهم آورد. بدون حضور و سازماندهی اعتصابات کارگری، یا در صورت نبود یک رهبری کارگری با تجربه و نبود شعارهای مشخص و سازماندهی درست، در نهایت این حرکت ها متاسفانه یا بدست رهبران احزاب سرمایه داری و ناسیونالیستی موجود (چه در داخل و چه خارج) در اپوزیسیون می افتد و یا نهایتا از سوی رژیم جمهوری اسلامی خاموش خواهند شد.
در نتیجه در اعتراضات خیابانی یکی از مطالبات محوری اعتراض کننده این باید باشد که الحاق کارگران از طریق اعلام اعتصاب عمومی توسط کارگران صنعتی (حتی یک روزه) درخواست شود. تدارک برای ایجاد حزب پیشتاز کارگری متشکل از کارگران با تجربه و آگاه و روشنفکران مورد تاییدشان در دستور روز برای تدارک انقلاب کارگری، قرار گرفته است.

#کارگر_کارگر_اعتصاب_اعتصاب

۱۴ مهر ۱۴۰۱