از شعار مبارزه بر ضد امپریالیسم، تا حمایت همه‌جانبه از آن

 بقایای حزب دیموکراتیک خلق؛ هر دو جناح خلقی‌ها و پرچمی‌ها، که خودشان را نیروهای ملی‌دیموکراتیک می‌خوانند، بار دیگر شرمسار تاریخ سیاسی گشته‌اند؛ طی دوره‌های مختلف انتخاباتی، آنها بدون هیچ نگاه به تاریخ و به اشتباهات سیاسی‌شان در برابر توده‌ها، از رژیم‌های ناقص‌الخلقه‌ی سرمایه‌داری حمایت کردند. این بازمانده‌های احزاب مفلوک و شکست‌خورده‌ی خلق و پرچم همواره شعارهای “از سر توده ها رد شو” و “میان‌تهی” را مثل “مرگ برامپریالیسم جهان‌خوار” و “مرگ بر اخوانیزم” عمده کرده‌اند، آن هم با قبول بورژوازی؛ این یعنی تحمیق خویش و توده؛ امپریالیسم و اخوانیزم از یک چشمه آب می‌خورند: از چشمه‌ی سرمایه‌داری. ولی در عین‌حال طی بیست‌سال اخیر، به‌رغم عمده‌ساختن شعارهای پرطمطراق، احزاب ملی‌دیموکراتیک در کنار رژیم قرارگرفته‌اند، رژیمی که بدون امداد امپریالیسم حتا نمی‌توانست و نتوانست یک‌سال هم دوام بیاورد. احزابی چون؛ آبادی، مترقی ملی، متحد ملی، بقایای حزب وطن، بسیار سخیفانه با دشمنان و قاتلان طبقه‌ی کارگر و توده‌های زحمتکش، مماشات و از آن حمایت نمودند، در حد سرترکاندن. تاریخ بار دیگر صحت نظریه‌های مارکسیستی را به اثبات رسانید. تکیه‌کردن توده‌ها بر این احزابِ ظاهراً چپی، همیشه فاجعه‌یی برای‌ خود توده‌های تحت ستم خلق کرده است. آنچه هنوز هم بر لجن “ملی‌دیموکراتیک‌” می‌افزاید، ادعاهای پر طمطراق این حزبی‌های شکست‌خورده است؛ با وجود هم‌کاسه‌شدن “داود راوش”ها و “علومی”ها با “صالح”ها و “غنی”ها، یعنی هم‌کاسه‌شدن باامپریالیسم و اخوانیزم، هنوز به خودشان رو می‌دهند و باز هم در صدد تحمیق توده استند. این نیروهای همیشه شرمسار تاریخ، این نیروهای اپورتونیست که رنگ پرچم‌های‌شان گاهی سرخ می‌شود، گاهی شیرچایی کم‌رنگ و گاهی برای تحمیق توده‌ها، روی پرچم سرخ، نام “الله” را می‌گنجانند، باید از بابت معاملات‌شان با قاتلان و دزدان کشور و جهان، از توده‌ها عذر بخواهند. در ریختن خون هر فرد این کشور، دست این نیروها، بالقوه یا بالفعل دخیل است. کارگران و زحمتکشان افغانستان باید دانسته باشند/بدانند، که فقط ایجاد یک جبهه‌ی مستقل آنها، در برابر رژیم سرمایه‌داری حاکم و ماشین امپریالیسم(سرمایه‌داری) می‌تواند راه‌حل نهایی و قطع جنگ و کشتار امپریالیستی را خاتمه ببخشد. سرمایه‌داری، به‌عنوان سرچشمه‌ی همه‌ی نابرابری‌ها و جنگ‌های جاری، باید از میان برداشته شود. نابود باد سرمایه‌داری! نابود باد نیروهای مماشات‌جو و خاین به طبقه‌ی کارگر!

گرایش مارکسیت‌های انقلابی افغانستان قوس ۱۴۰۰