تشدید جنگ در پنجشیر میراث از بحران رژیم سرمایه داری!

دولت ناقص‌الخلقه‌ی سرمایه‌داری افغانستان به این دلیل از هم پاشید، که نتوانست  بحران عمیقی که شکل داده بود را حل بسازد و زنده گی رفاه را برای توده‌های کارگر و زحمتکش فراهم کند. چون هیچ سیاستی را که به نفع توده‌های کارگر بوده باشد، پیش نگرفتند. از طرفی هم، در دولت لیبرال‌زده‌ی ناقص‌الحلقه سرمایه داری، عده‌ی محدود سرمایه‌دار، روز به روز سرمایه‌دارتر شدند و فقیران و مزدبگیران روز به روز فقیرتر. فاصله‌ی طبقاتی به اوج خود رسید. همین سرمایه‌داران هم، در روز ازهم‌پاشیدن دولت سابق، با سرمایه‌های‌شان یکجا به خارج از کشور فرار کردند. و دوباره این کشور ماند و توده‌های فقیر و کارگران بیکار.

گروه تروریستی طالب که حالا ادعا رسیدن قدرت را زیر نام دولت اسلامی(امارت) دارد نوعی از همان دولت‌های تغییرِقیافه‌یافته‌ی سرمایه‌داری است، که فقط لباس عوض کرده است. به‌جای چند دموکرات، چند ملا بر اریکه‌ی قدرت نشسته اند، ولی در اصل، هیچ تغییری در ماهیت سرمایه‌دارنه‌ی دولت نیامده است. بی‌گمان که این  دولت هم، فقط در پی فربه‌ساختنِ چند ملا بوده، و نه‌تنها هیچ تغییر مثبتی در وضعیت توده‌ها پدید نمی‌آورد، بلکه هم‌چنان بر فقر و بیچاره‌گی مردم می‌افزاید. موج عظیمی از کارگران شاغل در نظام سابق، به جمع کارگران بیکار افزود می‌گردد. ده‌ها هزار کودک بی‌سرپناه، معلولان، معیوبان، بی‌جاشده‌گان داخلی، و در کل، خیل بزرگی از خسارت‌دیدگان جنگ، بر نابسامانی اقتصادی خواهند افزود.

در این گیر و دار، جنگی که در ولایت پنجشیر جریان دارد نیز، جبهه‌یی نیست برای کارگران و زحمتکشان، و نمی‌تواند فرصتی تازه به توده‌ها بدهد  تا بتوانند خودشان را تجهیز و ریشه‌ی دولت‌های طبقاتی را از میان بردارند، چون رهبری جنگ پنج‌شیر در دست یک گروهی از سرمایه‌دارانی قرار دارد، که منافع‌شان توسط گروه و حکومت طالب تأمین نشده  است، و بدون شک بسیاری از آنها در پی امتیازگیری، یا هم در دست‌گرفتنِ ماشین دولتی سرمایه‌داری‌اند و یک جنگ برای تقسیم مجدد منابع و قدرت در افغانستان است. وظیفه‌ی توده‌ها به‌خصوص طبقه‌ی کارگر و زحمتکشان افغانستان این است که، رهبری جنگ را در اختیار بگیرند، که این رهبری از سازمان‌یابی کارگران به‌صورت متشکل آغاز می‌شود، و برای تدارک و ایجاد حزب پیشتاز انقلابی، هر چه عاجل‌تر باید اقدام کنند. توده‌ها، بایستی جنگ موجود داخلی سمتی و قومی را، به جنگِ داخلی طبقاتی بین غنی و فقیر، بین سرمایه‌دار و کارگر مبدل سازند، تا باشد که ریشه‌ی اصلی جنگ برای همیشه متوقف گردد، و یا مسیر آن به نفع جنگ طبقاتی تغییر کند.

پیش بسوی ایجاد کمیته های دفاعی کارگران و سازمانده گان کارگری!

پیش بسوی تدارک و تشکیل حزب پیشتاز انقلابی!

پیش به‌سوی ایجاد دولت کارگری!

گرایش مارکسیست های انقلابی افغانستان

سنبله ۱۴۰۰

میلیتانت

سایت گرایش مارکسیست های انقلابی ایران