روز جهانی کارگر و وظایف مارکسیست های انقلابی افغانستان!

روز جهانی کارگر و وظایف مارکسیست های انقلابی!

روز جهانی کارگر در این یازدهم ثور ۱۴۰۰ در حالی فرا می رسد که افغانستان با بحران های عمیق سیاسی و اقتصادی از سوی دولت سرمایه داری حاکم به رهبری «غنی»، همچون یک دولت دست نشانده امپریالیسم امریکا، آنچنان گیر مانده است که رهایی از این بحران بنابر تحلیل های که از وضعیت اتخاذ شود ناممکن است، زیرا که سرمایه داری و امپریالیسم بیش از هر دوره خود مفلوک مانده است.

رژیم حاکم در پروسه «صلح» ترسیم شده از سوی کشور امپریالیستی بویژه امریکا و کشور های مرتجع سرمایه داری منطقه در تبانی با گروه تروریستی و دست پرورده کشور های منطقه و امپریالیسم در یک تنگنای سیاسی و حتی با تهدید سرنگونی قرار گرفته است. در توافقات که در نشست گروه هایی، هم از طرف رژیم و هم از طرف طالبان که با شرکت نماینده های کشورهای منطقه صورت گرفته همواره بحث روی تغییر رژیم کنونی و کناره گیری حاکمان این رژیم محور مباحث نشست ها بوده و در رسانه ها بیشتر تبلیغ می شود. گویا اگر رژیم کنونی کنار برود و یک رژیم دیگر به صورت موقت در چارچوب نظام سرمایه داری به قدرت برسد تا روند انتخابات مهندسی شده و سایر زد و بند هایی را که در این نشست ها با اشتراک نماینده گان طالبان و دولت و نماینده های کشورهای منطقه و امپریالیستی طرح ریزی شود همه مشکلات حل خواهد شد!

در این نشست های تحت نام «صلح» همواره صحبت از قدرت گیری دسته های اقلیت که در کشتار و به بحران کشیدن زنده گی توده ها، بویژه کارگران زحمتکش مطرح بوده است. این ها در هر صورت با هر شکل و شمایل که قدرت را در دست بگیرند حتمن با حمایت کشورهای امپریالیستی و شکل دادن دولت سرمایه داری در افغانستان که مورد قبول کشور های امپریالیستی باشد تا بتواند آسان ترین طریقه از امتیازات دولت مورد حمایت خود سود برده و برای دست نشانده های خود سودهای را نیز قایل شود.

دولت سرمایه داری و هر رژیم که در ادامه این دولت قدرت را در روز ها و ماه های بعدی در دست بگیرد همچنان در داخل نظام سرمایه داری قرار دارد و منافع اقلیت ارتجاع سرمایه داری و زورمندان و ملاها و آخوندها را حفظ خواهد کرد. باقی می ماند بحث توده های وسیع که هم از صلح و هم از جنگ این دولت سرمایه داری و برنامه های ضد انسانی امپریالیسم در تهدید هستند و قربانی میدهند، مانند آنچه که در بیست سال اخیر شاهد آن بودیم.

امپریالیسم آمریکا در بیست سال گذشته نتوانست برای توده های زنده گی مرفع را در زدودن تروریسم منطبق با آن دلایلی که در سال ۲۰۰۱ آورد و به اینجا لشکر کشی کرد و این کشور را اشغال کرد، برای توده ها ببار بیاورد. برعکس، همه روزه مردم و کارگران قربانی جنگ دوامدار و انتحار و انفجار شده و تروریسم بیشتر از پیش قوت یافته و کارگران جهان را تهدید میکند.

گیریم امپریالیسم برای رفع این بحران ها که نه تنها امروز توده های زحمتکش و کارگران افغانستان که همواره از آسیب پذیرترین قشر در سطح جامعه هستند، چون امکانات برای نجات خود از این بحران موجود ندارد را تهدید میکند، بلکه توده ها را در سطح جهانی و منطقه تهدید می کند و اگر برنامه و منابع مالی سرشار را روی دست بگیرد هم باز نمی تواند از آن جان بسلامت ببرد، چون دولت های سرمایه داری کشورها و امپریالیسم در یک حدی از پوسیده گی رسیده است که باید با نظام نوین یعنی «سوسیالیسم» جایگزین شود.

امریکا در افغانستان قسمن اعلام کرده است که روند خروج قوت های نظامی را از اول می آغاز میکند و در میان دولت شکننده سرمایه داری که بجا میماند زیر تهدید مستقیم گروه های تروریستی و مخالفین از گروه مجاهدین قرار گرفته. با این پارامترها امریکا اعلام کرده که جنگ داخلی پس از خروج نیرو های امریکا محتمل است.

آنچه در بالا ذکر شد نشان میدهد که دولت سرمایه داری کاملن پوسیده شده و بدون نیروهای اشغال گر نمی تواند خود را حفظ کند. و اگر هم جان به سلامت ببرد بسیار زیاد ضربه خواهد دید که بار این ضربات مهلک را باز هم توده ها و بخصوص کارگران و زحمتکشان بدوش خواهند داشت.

در شرایط پیش آمده وظیفه مارکسیست های انقلابی این است که برای تدارک و ساختن هسته های سوسیالیستی در میان کارگران در کارخانه ها و محلات کارگری و جوانان و زنان دخالت کنند و تبلیغات ضد سرمایه داری را درشت تر و برجسته بسازند.

توده های وسیع را از بحران و وضعیت انگلی سرمایه داری آگاه بسازند.

مارکسیست های انقلابی در کنار کارگران برای تدارک و ساختن حزب لنینی یا حزب پیشتاز انقلابی بعنوان یگانه ابزار سرنگونی کل نظام سرمایه داری و تعیین کننده مسیر مداوم مبارزه علیه سرمایه داری به صورت فوری اقدام کنند.

گرایش مارکسیست های انقلابی از فعالیت های که در این راستا انجام میدهد این اهداف اساسی را در بر دارد که مبنی بر اصول پایه ای مارکسیسم انقلابی و سنت بلشویک-لنینیسم است که بر این اساس انقلاب اکتبر یگانه و تنها انقلاب سوسیالیستی در روسیه به پیروزی رسیده بود. مارکسیست های انقلابی در افغانستان با گام برداشتن در این مسیر مارکسیستی برای تحقق دادن همچون یک انقلاب به رهبری طبقه کارگر در افغانستان وارد صحنه شده و حضور دارد.

روز جهانی کارگر فرصتی است که باید از آن برای تعهدات ضد سرمایه داری بر محور یک برنامه ضد سرمایه داری و استقرار یک دولت کارگری در افغانستان که تضمین کننده رهایی کل انسان های این سرزمین از یوغ سرمایه داری و امپریالیسم و کشتار و جنگ و فقر و فلاکت است.

بنابراین، روزجهانی کارگر برای جنبش کارگری در افغانستان یک فرصت بسیار مهم و ارزنده را در دستور کار مبارزاتی ضد سرمایه داری قرار می دهد که باید پیام این روز را که همانا وحدت میان کارگران و زحمتکشان است سر خط برنامه ضد سرمایه داری و تشکل یابی مستقل و ساختن حزب پیشتاز انقلابی قرار دهیم.

 

زنده باد جنبش کارگری افغانستان!

پیش بسوی تدارک و ایجاد حزب پیشتاز انقلابی!

 

گرایش مارکسیست های انقلابی افغانستان

@defaymarxismenqilabi