حذف گرایی، اتهام زنی و فحاشی را خاتمه دهید! پیش بسوی اتحاد عمل تمامی نیروهای چپ و کمونیست!
گرایش مارکسیست انقلابی همواره خواهان اتحاد عمل با نیروهای چپ صرفنظر از اختلافات سیاسی بوده است. زیرا این امر را ضروری و لازم برای حل بحران چپ و همگرایی مارکسیست های انقلابی برای تدارک انقلاب سوسیالیستی، دانسته است.
از اینرو به دعوت یکی از مسئولان «بلوک سوسیالیستی» در جلسه افتتاحیه بلوک سوسیالیستی در کلاب هاوس (۱ مهر ۱۴۰۲)، با حسن نیت و طرح ملاحظات و پیشنهادات خود، شرکت کرد. در این جلسه در ابتدا مواجه شد با قطع بحث مقدماتی یکی از رفقا * و سپس اتهام زنی و تفرقه انگیزی علیه بقیه سخنرانان حاضر گرایش مارکسیست های انقلابی. پس از این جلسه مسئولان این به اصطلاح بلوک سوسیالیستی آغاز به اتهام زنی، تخریب و شایعه پراکنی علیه گرایش مارکسیست های انقلابی و متحدانشان کرده اند. **
از اینرو برای آشنایی با سابقه برخوردهای فرقه گرایانه و حذف گرایانه این جریانات، که تتها منجر به تشدید بحران چپ و در نتیجه تقویت جریانات راستگرا می شود، نامه های زیر را بازانتشار می دهیم، تا نیروهای انقلابی و دلسوز برای انقلاب سوسیالیستی با ماهیت و سابقه این روند «ضد اتحاد» با روش های استالنیستی، تحت پرچم «بلوک سوسیالیستی»، بیشتر آشنا شوند.
* سالی است که نکوست از بهارش پیداست
* نامه سرگشاده نینا سرافراز
**********
از طرف: گرایش مارکسیست های انقلابی ایران
خطاب به: حزب کمونیست ایران، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت)، حزب کمونیست کارگری ـ حکمتیست، اتحاد فدائیان کمونیست، هسته اقلیت
[email protected]
https://linktr.ee/mazraz
۱۷ اکتبر ۲۰۲۰ در میز گرد کمیته یادمان مونترال با شرکت رفقا مازیار راز ی و بهروز فراهانی در مورد «بستر، پیامد و چشم اندازهای خیزش آبان ماه ۹۸»، یکی از شنوندگان، از رفیق بهروز فراهانی در مورد امتناع شش گروه چپ از پیوستن گرایش مارکسیست‌های انقلابی به آن اتحاد پرسش کرد. رفیق بهروز فراهانی در پاسخ ابراز بی‌اطلاعی از این موضوع کرده و پیشنهاد داد که طی نامه‌ای سرگشاده علت این موضوع را جویا شویم. متن زیر چند ماه پیش آماده انتشار بود اما به دلایلی، از جمله پیشنهاد برخی از رفقا مبنی بر انتظار بیشتر برای گرفتن پاسخ، منتشر نشد. اکنون در پی پیشنهاد رفیق بهروز فراهانی در میزگرد یادشده همان متن بدون تغییرات (همراه با پیوست های مربوطه) منتشر میشود.
**********
ما انتظار داریم که رفیق بهروز فراهانی و سایر رفقای مستقل که با استدلال های ما توافق دارند خود مستقیما اعتراض خود را کتبا به حذف گرایی و فرقه گرایی حاکم در سازمان های شرکت کننده اعلام کنند (همانند نامه رفیق بهروز ناصری ـ پیوست ۲)
**********
در بحث‌های درونی سال پیش گرایش مارکسیست‌های انقلابی حول موضوع و فراخوان به اتحاد عمل با این مسأله مواجه بودیم که چنین اتحاد عملی نقدا وجود دارد و چرا باید حرکت موازی بوجود آورد (اشاره به نشست شش گروه چپ در استکهلم به عنوان اتحادعمل موجود بود). برخی از رفقای گرایش فرقه‌ای بودن اتحادعمل یادشده را متذکر شدند و توضیح دادند که این یک حرکت بسته و بی‌ربط به مفهوم اتحادعمل است. پس از تبادل نظرات، گرایش به این نتیجه رسید که از طریق ارسال نامه‌ای (پیوست ۱) به «شش گروه چپ و کمونیست»، بر اساس موازین مارکسیستی اتحاد عمل درخواست پیوستن به اتحادعمل داشته باشد. به این ترتیب:
اول، به برخی سوالات توسط برخی از رفقا مبنی بر علت عدم حضور گرایش در این اتحادعمل که برای گرایش ارسال می‌شد، پاسخ مثبت داده شود؛
دوم، موازی‌سازی صورت نگیرد و اتحاد نیروهای چپ تقویت شود.
در نتیجه این نامه (پیوست ۱) تنظیم و برای ۶ سازمان مذکور ارسال شد. پس از چند ماه در پی‌گیری برای پاسخ به تقاضای پیوستن به اتحادعمل نکته قابل توجه‌ای شنیده نشد. یکی دو پاسخ غیر رسمی مانند: «این که گرایش که هیچ‌کدام از گروه‌های شش‌گانه را قبول ندارد پس چرا می‌خواهد با آنها اتحادعمل داشته باشد!» و اینکه «باید در انتظار مجمع عمومی اتحاد نیروهای چپ بمانیم که تصمیم بگیرند زیرا معیارهای برای پیوستن سایر سازمان ها بحث نشده است!» و بهانه تراشی های مسخره از این نوع؛ اما تا کنون پس از سپری شدن یکسال و سه ماه هنوز جوابی رسمی دریافت نکرده و این را به حساب امتناع از پاسخ به درخواست اتحادعمل تلقی کرده، و از اینرو تصمیم گرفتیم موضوع را به طور علنی و رو به جنبش طرح و نقد کنیم.
گرایش مارکسیست‌های انقلابی با شناخت از سابقه اتحاد عمل های پیش (کارزار کارگران ایران تنها نیستند و چند مورد دیگر) از ابتدا واقف بودکه اتحادعمل یاد شده بی‌ربط به سنت‌های مارکسیستی است. با این‌حال برای تقویت اتحاد عمل جهت حمایت از کارگران ایران و همچنان تبادل نظر در مورد مسایل نظری این بار مجددا درخواست پیوستن به اتحاد ۶ سازمان طرح شد. در سطح تبادل نظر یکی از شروط گرایش برای پیوستن به این اتحادعمل امکان بحث و نقد به مواضع گروه‌های شرکت کننده بود، و ای بسا دقیقا همین شرط مانع از پذیرش گرایش در این اتحادعمل بوده است. مگر آن‌که اسنادی از این اتحادعمل منتشر شود که نشان دهد شش گروه عضو آن در حین فعالیت مشترک مواضع و نظرات یکدیگر را نیز نقد کرده‌اند.
از نظر گرایش مارکسیست های انقلابی ایران، اتحاد عمل یک تشکیلات واحد سیاسی نیست. ائتلافی میان سازمان ها و احزاب هم نیست، بلکه ظرفی است جهت اتحاد در عمل بین گروه‌هایی برای انجام یک سلسله فعالیت های عملی در حمایت از کارگران و زحمتکشان ایران، که به دلیل اختلافات اساسی و برنامه‌ای نمی‌توانند در یک تشکیلات واحد متشکل باشند، اما در عین‌حال دارای اهداف و مطالبات مشترکی هم هستند. اتحادعمل دقیقا اتحادی بین گروه‌های ناهمگون نظری به حول مطالبات مشترک است. در ضمن روزنه‌ای باز می‌کند تا یک یا چند جریان های سیاسی «چپ» مانند سکت های در بسته در درون خود باقی نمانند. اما سوال مهمی که در مقابل هر یک از گروه‌های شرکت کننده در اتحادعمل قرار می‌گیرد این است که چرا به جای اتحادعمل وارد یک تشکیلات واحد نمی‌شوند؟ تا جایی که به اتحادعمل مورد بحث بر‌می‌گردد روشن است که ۵ گروه شرکت کننده در آن مایل نیستند در درون تشکیلات حزب حکمتیست قرار بگیرند. یا همین حزب مایل نیست در درون حزب کمونیست ایران که روزی حزب منشاء آن بوده قرار بگیرد. اما بعید می دانیم مخاطبان گروه‌های طیف فدایی بدانند اصلا اختلاف اساسی و برنامه‌ای سه گروه اقلیت، هسته اقلیت و اتحاد فدائیان کمونیست چیست که در سه تشکیلات جداگانه متشکل شده‌اند و همچنان خود را در درون طیف «فدایی» می‌شناسند؟ همه‌ی گروه‌های یاد شده قبلا در یک اتحادعمل بین ۱۳ گروه تحت عنوان «نشست احزاب، سازمانها و نهادهای چپ و کمونیست» حضور داشته‌اند بدون آن‌که کارنامه‌ای از فعالیت آن انتشار دهند و یا اگر دیگر وجود نداشته باشد کلمه‌ای توضیح دهند که به چه دلیل آن حرکت به بن‌بست رسید (جمع بندی و درس گیری پیش کش!). این در حالی است که در اطلاعیه پایانی آن نشست با حضور ۱۳ گروه نوشته شد: «نشست اعلام کرد که ما بخشی از نیروی وسیع چپ و کمونیسم در ایران هستیم و نشست کنونی را سر آغازی برای یک تلاش مشترک وسیع تر کلیۀ نیروهای کمونیست و انقلابی برای نهادینه کردن همکاری ها و تبادل نظر تلقی می کنیم». اما در نشست استکهلم که قائدتا باید بزرگ‌تر و در برگیرنده گروه‌های بیشتری از نشست قبلی باشد موضوع نه تنها برعکس شد بلکه گروه‌های حاضر مایل نیستند به ترکیب شش گروه خود دست زده و آرامش درونی آن را با ورود گروه جدید‌تری برهم زنند!
ارزیابی ما از ماهیت چنین تجمعات فرقه‌ای این است که هرکدام از این گروه‌ها به تنهایی ناچار است بیان‌گر وعده ها و برنامه‌ای که از آن پیروی می‌کنند باشند و چون نمی‌توانند چنین کنند، در نتیجه تحت پوشش «اتحاد و همبستگی» در یک حلقه به دور هم جمع می‌شوند و تنها خروجی مشترک‌شان صدور بیانیه و اطلاعیه میشود. در عوض اولا هرکدام به تنهایی پاسخگوی وعده‌ّهایی که می‌دهند نخواهند بود. مثلا اگر یک حزب خود را حزب کمونیست ایران و یا طبقه کارگر ایران می‌نامد، در این نوع همبستگی‌ها وظیفه رهبری طبقه کارگر را به عهده آن ظرف «همبستگی» گذاشته و دیگر خود را از پاسخ‌گویی معاف می‌کند. ثانیا چون با هم متحد شده‌اند جنبه فامیلی و «درون خانواده» پیدا کرده و هر نقد و انتقادی به یکدیگر را از دستور کار تشکیلات‌شان خارج می‌کنند. به خصوص که اگر حزبی با امکانات بیشتر ساعاتی از برنامه تلویوزیون خود را در اختیار سایر اعضای شرکت کننده قرار دهد، که در این‌صورت و با وجود چنین امتیازی هم به عنوان برادر «بزرگ‌تر» این خانواده کمتر مورد سوال و پرسش قرار می‌گیرد ( وگرنه امتیاز داده شده پس گرفته میشود!) و هم اتوریته ویژه‌ای در این «همبستگی» اعمال می‌کند.
اما از نظر گرایش مارکسیست‌ّهای انقلابی، اتحادعمل به حول مطالبات مشترک در عین‌حال شرایطی را فراهم می‌کند که گروه‌های شرکت کننده در اتحادعمل بتوانند بر سر اختلافات سیاسی و نظری و همچنین دلایل افتراق و متشکل شدن در تشکل‌های مختلف را به بحث بگذارند. به این ترتیب مخاطبین این اتحادعمل متوجه می‌شوند مثلا چرا سازمان فدایی اقلیت و هسته اقلیت در یک تشکیلات واحد قرار نگرفته‌اند؟ و چرا دو حزب مدعی رهبری طبقه کارگر در کنار هم در اتحادعمل شرکت می‌کنند اما در یک تشکیلات واحد نمی‌توانند حضور داشته باشند؟
در واقع شرط بیان نشده و اما در عمل اجرا شدنی بین نیروهای چنین اتحادعمل‌های فرمالیته پرهیز از ورود به نقد و انتقاد به یکدیگر است و این را باعث بوجود آمدن «اختلاف» و از بین رفتن اتحاد میدانند؛ حال آن‌که این نقض غرض است و اساسا وقتی دامنه اتحادعمل در حوزه «چپ» باقی می‌ماند لابد باید به این معنی باشد که بستر حل اختلاف برنامه‌ای و دلیل دوری از یکدیگر را فراهم کرده تا اتحاد در مضمون صورت گیرد و بتواند فراتر از «اتحاد بیانیه نویسی» باشد.
گرایش مارکسیست های انقلابی همواره طی حداقل یک دهه گذشته بارها از تمام سازمان و احزاب و دسته های «چپ» دعوت به اتحاد عمل ویژه کرده است (پیوست ۴). اتحادی که از یک سو نیروی چپ را برای حمایت از کارگران ایران و زندانیان سیاسی متحد می کند، و سوی دیگر دامن می زند به بحث ها و تبادل نظر، در یک محیط دمکراتیک و با رعایت احترام متقابل، میان نیرو های چپ، برای روشن شدن اختلافات نظر ها و نهایتا همگرایی مارکسیست های انقلابی در پیوند با رهبران عملی طبقه کارگر در ایران.
مارس ۲۰۲۰
***********
پیوست ۱
اطلاعیه پیوستن به اتحادعمل شش گروه چپ
که سال گذشته تحت عنوان «کنفرانس استکهلم» اعلام موجودیت کرد
رفقای گرامی حزب کمونیست ایران، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت)، حزب کمونیست کارگری ـ حکمتیست، اتحاد فدائیان کمونیست، هسته اقلیت
گرایش مارکسیست‌های انقلابی بنابه ضرورت بیش از پیش در دفاع از جنبش کارگران ایران خود را ملزم می‌داند پاسخی به فراخوان‌های اتحاد عمل بدهد. گرچه کنفرانس استکهلم از قبل فراخوان عام رو به همه گروه‌های هم‌سو با «آلترناتیو سوسیالیستی» برای ایجاد ظرف اتحادعمل نداده بود و تنها در درون خود به امر فعالیت مشترک برای آلترناتیو مذکور پرداخت و علیرغم تفاوت در تعبیر از «آلترناتیو سوسیالیستی» گرایش مارکسیست‌های انقلابی خود را مؤظف و مسئول می‌داند که موضوع پیوستن به این حرکت را مشروط به شروطی که ذیلا ذکر میشود اعلام کند.
چنانچه منظور کنفرانس یاد شده شکل‌گیری یک تشکیلات متشکل از شش گروه جداگانه، نباشد، بلکه مقصود ایجاد ظرف اتحادعمل بین گروه‌های شرکت کننده باشد؛ چنانچه ضمن فعالیت مشترک حق نقد و نظر نسبت به سایر گروه‌های شرکت کننده را داشته باشد، چنانچه حق رای برابر بین همه‌ی گروه‌ها وجود داشته باشد و هیچ‌یک از آنها دارای امتیاز ویژه نباشند؛ گرایش مارکسیست‌ّهای انقلابی خود را آماده شرکت در این اتحادعمل دانسته و آن را در عین حال محلی برای پیش‌برد مباحث پایه‌ای مارکسیستی و نقد به انحرافات موجود در جهت شکل‌گیری یک آلترناتیو سوسیالیستی می‌داند.
گرایش مارکسیست های انقلابی ایران
۱۱ ژوئیه ۲۰۱۹
در انتظار پاسخ شما خواهیم بود. از آنجا که مسايل اتحاد عمل و ساختن آلترناتيو سوسياليستی مسايل مبرم جنبش کارگری هستند، چنانچه تا دو هفته دیگر پاسخی از شما دریافت نکنیم این نامه و پیوست ها را رو به جنبش انتشار خواهیم داد، تا نکات مندرج در درون جنبش به بحث و تبادل نظر گذاشته شوند.
***********
پیوست ۲
نامه سرگشاده به نیروهای چپ و کمونیست / بهروز ناصری
رفقای گرامی: اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت
با سلامها ی گرم به شما رفقای دست اندرکار مستقیم نیروهای چپ و کمونیست،
رفقای گرامی، من تمایل دارم تا این درک و برداشت را از اتحاد نیروهای چپ و کمونیست داشته باشم که این نیروها با اتحاد با یکدیگر بعنوان احزاب و سازمانهای چپ و کمونیست، میخواهند «آلترناتیو سوسیالیستی» را در سطح جامعه طرح کرده و آنرا اجتماعی نمایند. اینکه این اتحاد بتواند به اتحاد وسیعتری در بین کارگران و زحمتکشان و فعالین سیاسی در داخل ایران تاثیرگذار باشد.
با این حال، شما مطمئنا متفق هستید که اتحاد این شش جریان، اتحاد تمام سازمان ها و احزابی نیست که خود را سوسیالیست و کمونیست میدانند. اینکه سازمانها و احزاب چپ و کمونیست بتوانند با هم متحد شوند، مهم است و حتما هم تاثیر خود را خواهد گذاشت.
اما من تمایل دارم سوالاتی را با شما رفقا طرح نمایم:
آیا شما رفقا در نظر دارید همین تعداد از احزاب و سازمانهای چپ و کمونیست باقی بمانید؟ ایا در این زمینه خودتان برنامه ی مشخصی دارید؟
در این رابطه روش و متد کار شما چگونه است؟ آیا شما برای سازمانها و جریاناتی دیگر چپ و سوسیالیست دعوتنامه برای پیوستن به اتحاد این شش جریان می فرستید؟ یا اینکه آن جریانی که بخواهد در صف اتحاد این شش جریان باشد، باید خودش راسا «تمایل نامه خود به پیوستن به اتحاد نیروهای چپ و کمونیست» بنویسد؟ آیا شما در این رابطه روش و مکانیسم مشخصی دارید؟
سوالات فوق از این جهت مهم هستند که بعنوان نمونه مدتی است که شاهد یک سلسله مباحثاتی از جانب رفیق مازیار رازی در این زمینه ها هستیم که نشان میدهد که رفقای گرایش مارکسیست های انقلابی ایران تمایل به پیوستن به این اتحاد را دارند( http://militaant.com/?p=9861)
سوال من اینست که در آن صورت رفقای گرایش مارکسیست های انقلابی ایران چکار باید بکنند؟ آیا آنها بایست با شما تماس بگیرند یا اینکه شما بنا به بحثها و تمایلاتی که در مباحثاتشان نشان داده اند، برای جلب آنها، از آنان دعوت بعمل می آورید؟ و چنین سوالاتی را میتوان در رابطه با سازمانها و نهادهای زیادی دیگر که در خارج کشور فعال هستند بکار برد. برای نمونه چند سال حدود ۲۵ سازمان و حزب و گروه برای اتحاد مشابهی جمع شده بودند ولی بعدا بدون اینکه این همه حزب و سازمان ارزیابی از آن تجمع و همکاری ارائه دهند، یک دفعه بکار خود پایان دادند.
من مباحثات انتقادی و سوالات دیگر را محفوظ میدارم، و بدلیل فقدان مکانیسم تماسگیری، من نامه و سوالاتم را خطاب به همه شما رفقا می نویسم و امیدوارم که مورد توجه شما قرار گرفته و پاسخ سوالات طرح شده در این نامه را بدهید.
با سپاسهای فراوان
بهروز ناصری
۱۸ مه ۲۰۱۹
***********
پیوست ۳
اتحاد نیروهای چپ و کمونیست: مصاحبه کوتاه رفیق بهروز ناصری با مازیار رازی
سوال رفیق بهروز ناصری
«نظر شما یا جریان شما “گرایش مارکسیست های انقلابی ایران (میلیتانت) در باره پیوستن و همکاری با این شش جریان در باره تقویت آلترناتیو سوسیالیستی در ایران چیست؟»
پاسخ مازیار رازی
ما همواره خواهان ایجاد اتحاد عمل هایی با نیروهای مختلف اپوزیسیون، با حفظ استقلال خود بوده ایم. توضیحات و علل آنرا در مقالهٔ اخیر تحت عنوان «مارکسیسم یا سکتاریسم»* که شما هم به آن اشاره کرده و ظاهراً مورد تایید شما هم بوده،ذکر کردیم. از این رو پیوستن و همکاری با شش جریان در باره تقویت آلترناتیو سوسیالیستی در ایران با پیش شرط ها و توافقات حداقلی خود بلا ایراد است. به شرطی که دو اصل: اولِ، فعالیت مشترک عملی در حمایت از کارگران ایران. دوم، وجود دمکراسی درونی و حق نقد سیاسی به یکدیگر بدون حذف گرایی و اتهام زنی و تخریب یکدیگر، رعایت شود.
سوال رفیق بهروز ناصری
«آیا این شش جریان از گرایش شما دعوت به پیوستن به این تجمع کرده اند؟»
پاسخ مازیار رازی
خیر این شش جریان از گرایش ما دعوت به پیوستن را به این تجمع را نکرده اند. به هر حال اگر کرده بودند و یا در آینده دعوت کنند ما حتما معیارهای و شرایط شرکت خود در این جمع را به آنها خواهیم فرستاد و در صورت توافق متقابل شرکت خواهیم کرد.
سوال رفیق بهروز ناصری
«کلا شما مسئله ارتباط و همکاری با این جریانات را چگونه ارزیابی می کنید؟»
پاسخ مازیار رازی
برای ما ارتباط و همکاری با این جریان یا هر جریان مترقی در اپوزیسیون به شرط رعایت دو اصل ذکر شده ، بلا ایراد است.
مازیار رازی از طرف گرایش مارکسیست های انقلابی ایران
۱۳آبان ۱۳۹۷- ۴نوامبر ۲۰۱۸
*مارکسیسم یا سکتاریسم (مازیار رازی)
http://militaant.com/wp-content/uploads/2018/11/مارکسیم-یا-سکتاریسم-مازیار-رازی.pdf
***********
پیوست ۴
خطاب به نیروها و سازمان‌ّهای چپ اپوزیسیون! پیش به سوی اتحاد عمل!
گرایش مارکسیست‌های انقلابی همواره خواهان ایجاد اتحادعمل نیروها و سازمانهای چپ و مترقی به منظور سازمان‌دهی وسیع‌ترین کارزارهای حمایتی از کارگران زندانی و زندانیان سیاسی در ایران، بوده است.
با توجه به آغاز فصل نوینی از اعتراضات خیابانی و تداوم اعتصابات کارگری، و در محور آن، کارگران هفت‌تپه، ضرورت ایجاد اتحادعمل‌های هرچه وسیع‌تر، متشکل از تمام نیروهای چپ و مترقی ، پر اهمیت‌تر میشود.
از اینرو گرایش مارکسیست‌های انقلابی ایران از تمام سازمانها و نیروها و افراد اپوزیسیون چپ در خارج ، به دور از فرقه‌گرایی و حذف‌گرایی، دعوت می‌کند به تدارک چنین اتحادعمل سراسری .
لازم به ذکر است که اتحادعمل به مفهوم همگرایی تشکیلاتی و وحدت نظری نیست. برای همگرایی میان مارکسیست‌ها نیاز به بحث و تبادل‌نظر با رعایت موازین دمکراتیک و حق نقد به یکدیگر است. از اینرو همراه با آغاز اتحادعمل‌های سراسری در حمایت از اعتراضات و حمایت‌های تمام اقشار تحت ستم ایران، فرصت مناسبی برای تدارک جلسات بحث و تبادل نظر و سمینارها، به حول مسایل محوری نظری گرایشات، بوجود می‌آید، که مورد استقبال ماست.
در صورت تمایل با این پیشنهاد و تدارکات مقدماتی فعالیت‌های عملی مشترک با ما تماس بگیرید.
گرایش مارکسیست های انقلابی ایران
۲۲ ژانویه ۲۰۲۰
مقالات و برنامه های تلویزیونی:
به سوی همگرایی مارکسیست ها
مقابله با فرقه گرایی سری مطالب تصویری در یوتیوب
ٖhttps://militaant.com/?p=9861
آخرین دیدگاه ها