اعتصابات و اعتراضات را با اشغال محلات کار پیوند دهیم! از تجارب بین المللی استفاده کنیم!

مقاله زیر برای کسب تجارب بین المللی اشغال محلات کار توسط کارگران و دانشجویان در کشورهای دیگر از اوائل قرن بیستم، برای استفاده اعتراض و اعتصاب کنندگان در ایران انتشار می یابد.
شوراها و کمیته‌های کارگری-ایتالیا
مبارزات سندیکایی رادیکال همزمان با پایان جنگ اول جهانی آغاز شد. شوراها و کمیته‌های کارگری حوالی نوامبر ۱۹۱۸ تبدیل به مسئله‌ای سراسری و ملی گردیدند، فدراسیون فلزکاران ایتالیا موفق به تثبیت قراردادهایی شد که ورود چنین کمیته‌هایی به درون کارخانه‌ها را مجاز اعلام می‌کرد. در ماه مه ۱۹۱۹، این کمیته‌ها اندک اندک مبدل به شوراهایی شدند که مدیریت کارخانه‌ها را به عهده داشته و بر ساختار قدرت مراکز کار مسلط بودند. اما در‌عین‌حال این قراردادها مانع انتخابات دموکراتیک اعضای این شورا و یا “نمایندگان” آنان می‌شد. در آوریل ۱۹۲۰، اعتصابات کارگران کارخانه فیات، به شکل تحصن آغاز شد که در نهایت با اعتصاب ۵۰۰۰۰۰ کارگر به اوج خود رسید.
اعتصابات عمومی فرانسه
در ژانویه ۱۹۳۶، حزب استالینیستی فرانسه، به تفکر ایجاد ائتلافی از رادیکال‌ها به نام «جبهه خلقی» دامن زد. این جبهه در دفاع از دموکراسی و از هم پاشی فاشیسم در حال شکل‌گیری طراحی شده بود. این جبهه خلقی در انتخابات ماه می ۱۹۳۶، اکثریت را به دست آورد و کابینه‌ای متشکل از هجده وزیر سوسیالیست، سیزده رادیکال و چهار وزیر سوسیالیست مستقل تشکیل داد. کمونیست‌ها حمایت خود را ازرئیس دولت جدید، لئون بلوم اعلام کردند اما از پیوستن به کابینه خودداری نمودند. تغییر دربافت قدرت نتیجه گریزناپذیر اعتصابات عمومی گسترده سال‌های پیشین بود، اعتصاباتی که در آن هزاران کارخانه توسط کارگران فرانسوی اشغال شده بود تا حکومت دموکراتیک مذکور تضمین شود. بلوم عملاً با روی کار آمدن این دولت به اعتصاب پایان داد.
انقلاب می ۱۹۶۸
اعتراضات دانش‌جویان در اثنای ناآرامی‌های داخلی دهه ۱۹۶۰ فرانسه با اعتصابات و اشغال کارخانجات توسط کارگران درهم آمیخت.
در سال‌های دهه ۶۰ یک حرکت تاریخی اعتصاب و اشغال کارخانه تاثیر عمیقی در ایتالیا بر جای گذاشت. پس از شکست‌های پیاپی دولت در اعمال اصلاحات وعده داده شده، در سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۰ انبوه بی‌شماری ازاعتصابات کارگری به راه افتاد. اعتصابات پیشین کارخانه‌ها در شمال ایتالیا، تورین، در سال ۱۹۶۲ اهمیت بسیاری داشت. اعتصاب کارخانه میشلن که در همان زمان اتفاق افتاد از موفقیت کمتری برخوردار شد؛ اما یک اعتصاب بزرگ در تورین، توانست ۹۳۰۰۰ نفر از نیروی کار فیات را ترغیب به ترک محل کند. این حرکت موجب وحشت اعتصاب‌شکنان نیزمی‌شد. نتیجه نهایی مذاکرات و اقدام‌های سیاسی گسترده‌ و متنوع در طی سال‌های بعد، تغییرات دلسردکننده‌‌ای بود که دوشادوش با ظهور کارگرانی که به طور فزاینده‌تری تحصیل‌کرده و آگاه بودند، سلسله اعتصابات گسترده‌ای را در سال ۱۹۶۸ کلید زد. پائیز سال ۱۹۶۹ نمایانگر اوج اعتصابات کارگری ایتالیا می‌باشد. این اعتصابات تا سال‌های اولیه ۱۹۷۰ به درازا کشید و سرانجام منجربه بهبود چشمگیری در شرایط زندگی کارگران این کشور گردید. آمارهای موجود تعداد کارگران اعتصابی سال ۱۹۷۳ را بالاتر از رقم ۶ میلیون اعلام می‌کند.
کارخانجات کشتی‌سازی کلاید علیا
کشتی‌سازان کلاید علیا کنسرسیومی متشکل از پنج کارگاه کشتی‌سازی اسکاتلندی بود که در سال ۱۹۶۸ تاسیس گردید. این کنسرسیوم در سال ۱۹۷۱ منحل شد و انحلال آن منجر اشغال کارخانه توسط کارگران شرکت گردید.
کارخانه هارکو
در سال ۱۹۷۱ کارخانه هارکو یکی از مراکز مهم تولید فولاد در استان نیو ساوت‌ولز استرالیا بود. توافق بر سر ۴ هفته کار نتیجه مذاکرات بین کارگران و مالکان کارخانه بود که برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها دست به اخراج و استخدام مجدد کارگران در دوره‌های تنزل تولید می‌زدند.
اعتصاب عمومی اوروگوئه
در سال ۱۹۷۳ لایحه‌ای از سوی مجلس و حکومت دیکتاتوری حاکم منجر به ناآرامی‌هایی گردید و اتحادیه‌های چپ‌گرا درخواست اعتصاب عمومی و اشغال کارخانجات را مطرح کردند. در مدتی کمتر از دوهفته اکثریت رهبران دستگیر شده و یا به قتل رسیدند.
کارخانه لیپ فرانسه
هنگامی که در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ کارخانه لیپ فرانسه بنا به دلایل اقتصادی تصمیم به تعطیل کارخانه گرفت کارگران اعتصابی کارخانه را به اشغال خود درآوردند. این اشغال سرانجام منجر به واگذاری کنترل و مدیریت کارخانه به کارگران گردید.
اشغال کارخانه زانون
در طی جریان خیزش مردم آرژانتین در اوایل سال ۲۰۰۰، کارخانه کاشی‌سازی زانون به اشغال کامل کارگران درآمد. کارگران در آن سال دست به اعتصاب زدند، اولین اعتصاب از سلسله اعتراضاتی که پس از مرگ یک کارگر در اثر سکته قلبی کلید زده شد. آنان مصمم بودند که تصادمات خود با کارفرما را به سطح عمومی جامعه بکشانند. کارگران به نقاط دیگر سفر کرده و مکان‌های دیگری را نیز اشغال کردند. در ژانویه ۲۰۰۱ کارگران به علت عدم دریافت حقوق به مدت ۶ روز دست به اعتصاب زدند. در اپریل ۲۰۰۱ اعتصاب مجددی بر سر همین مطلب سازماندهی شد.این اعتصابات شمار بسیاری دیگر از اشغال و اعتصاب به دنبال خود داشتند که سرانجام به سقوط ۵۰ درصدی تولید انجامید.
کارخانه در و پنجره‌سازی جمهوری
کارخانه در و پنجره‌سازی جمهوری در دسامبر ۲۰۰۸ اعلام ورشکستگی نمود. به دنبال اعلام این خبر ۲۰۰ تن از کارگران در اعتراض به نقض قانون کار فدرال توسط شرکت دست به تحصن در صحن کارخانه زدند..
اشغال کمپانی اتوموبیل‌سازی سانگ‌یونگ
اشغال کمپانی اتوموبیل‌سازی سانگ‌یونگ توسط ۹۰۰ کارگر قدیمی و هزاران نفر دیگر در ۲۲ می ۲۰۰۹ آغاز گردید. این اشغال به دنبال انتشار لیستی از اسناد کارخانه که خبر از اخراج و بازخرید بیش از ۱۰۰۰ کارگر می‌داد، اتفاق افتاد. کمپانی کارگران اعتصابی را در کارخانه محاصره کرد و آنان نیز در پاسخ از شرکت در هرگونه مذاکره‌ای که مسئله اشتغال به کار را در نظر نگرفته باشد، خودداری کردند.

بینیو روسو
ترجمه رضا سپهر