در مورد وضعیت کنونی و اعتراضات خیابانی: پاسخی کوتاه به دو سؤال

در مورد وضعیت کنونی و اعتراضات خیابانی

پرسش ها  رفقا و پاسخ  های کوتاه  مازیار رازی

درود به رفیق مازیار، با وضعیت فعلی که حرکت خودجوش مردمیست و در تمام شهرها همه گیر شده ، چه پیش بینی برای این حرکت مردمی میتوان داشت؟

مریم (فیسبوک)

رفيق مريم  با درود،

براى پيروزى انقلاب سوسياليستى ما به شرايط معينى نياز داريم:

۱-آمادگى طبقه كارگر و رهبران عملى شان براى سازماندهى اعتصاب عمومى و سازماندهى قيام مسلحانه

٢- بحران عميق در هيئت حاكم تا درجه فروپاشى

٣- وجود رهبرى معتبر در جنبش كارگرى و جنبش هاى اجتماعى (حزب پيشتاز كارگرى). متاسفانه هيچ يك از اين فاكتورها امروز وجود ندارند. انقلاب ها با اعتراضات توده اى مى توانند جرقه اوليه بخورند اما لازمه پيروزى انقلاب در صحنه بودن پرولتاريا و وجود رهبرى در جنبش كارگرى است. امروز اعتراضات عميق در جامعه عليه حاكميت وجود دارد. نا رضايتى و از خود گذشتگى توسط زحمتكشان و جوانان به وضوح به چشم مى خورد؛ اما طبقه كارگر به شكل متشكل وجود ندارد و رهبرى انقلابى غايب است و حاكميت در بحران عميق بسر نمى برد. از اينرو سرنگونى رژيم و جايگزينى آن با حكومت كارگرى امروز متاسفانه در دستور روز قرار ندارد. اما بديهي است كه ما بايد در فعاليت ها شركت فعال داشته باشيم و مبارزات را به پيش ببريم و تداركات حزب پيشتاز کارگری را سازمان دهيم و خود را براى تقويت جنبش كارگرى از طريق دخالتگرى در درون جنبش كارگرى خود و طبقه كارگر و زحمتكشان را براى دوره آتى آماده كنيم. اعتراضات چند روز گذشته تجارب زيادى براى ما در بر خواهد داشت، كه مى تواند مورد استفاده قرار گرفته و درس هاىى ارزنده اى براى ما داشته باشد.

************

رفقای عزیز مردم ما بدون سلاح و ابزار و آهن هستن . مسلما سرکوب خواهند شد . مبارزه ی چریکی میتونه تداوم ببخشه . توجه داشته باشید مردم با پوست و گوشت و استخوان خودشون هستن . دارک انجل (تلگرام)

بله درسته رفيق. اما تجربه امروز همانند تجربه ١٣٨٨ و ساير موارد نشان مى دهد كه عناصر آگاه (روشنفكران) در جامعه ما بايد تدارك چنين وضعيتى را از طريق سازماندگى نظرى و تشكيلاتى خود از پيش بريزند. جامعه ما به علت ماهيت دولت سرمايه دارى اختناق آميز؛ همواره انفجارى است. اما اين انفجارات هروز رخ نمى دهند. اما زمانى كه رخ مى دهند (همانند چند روز گذشته در سراسر ايران) توده ها بايد رهبرى شوند. رهبرى اى كه از پيش مورد اعتماد آنها باشد. رهبرى اى كه روزانه در مسايل اجتماعى شركت داشت (و نه در اتاق هاى در بسته مشغول نظر پراكنى در دنياى مجازى باشد). رهبرى اى كه مجهز به برنامه انقلابى باشد و تجارب بين الملى و تاريخى جنبش كارگرى را با خود حمل كند ( از تبادل نظر تئوريك گريزان نباشد) . چنانچه اين رهبرى وجود نداشته باشد قيام ها و طغيان ها شكست مى خورند. بدترين آلترنتو اين است كه به جاى ريشه يابى از نبود رهبرى ؛ به شكل قيم مآبانه و به جاى توده وارد “مبارزه چريكى” شويم. اين بديل درستى نيست. تاريخ انقلاب روسيه به ما آموخت كه چه بايد كنيم. روشنفكران انقلابى به جاى حرافى و كلى گويى هاى اينترنتي بايد اول خود را مسلح به تئورى انقلابى كنند و با آن به دخالتگرى مستمر و روزانه در جنبش كارگرى پرداخته و اعتماد سازی* كنند. سپس در چنين شرايطى دوران انفجارات اجتماعى (مانند اين روزها) ؛ ما وارد رهنمود دادن توده ها براى انقلاب سوسياليستى شويم. راه ميانبرى وجود ندارد و تاريخ به خود نديده است.

*توضیح در مورد «اعتماد سازی»

منظور از  اعتماد سازى ميان كارگران به ويژه كارگران پيشتاز  است. براى نمونه در اعتصاب اخير كارگران نيشكر هفت تپه چند كارگر به عنوان سخنگويان يا رهبران عملى و سازمانده هاى اعتصاب سخنرانى كردند. سوال اينجاست كه اين رهبران عملى چرا روشنفكران انقلابى را نمي شناسند به آنها اعتماد نمي كنند كه ارتباط تنگاتنگ با آنها داشته باشند؟ علتش اينست كه جوانان روشنفكر را در كنار خود هرگز نمى بينند. جوانان پاى كامپيوتر ها وگوشى ها مشغول گفتگو ميان خود در دنياى مجازى هستند. اما اگر جوانان از طريق سازماندهى در نهادى مانند كميته اقدام كارگرى اقدامتى در جهت اين پيوند طى دوران پيش انجام مى دادند در وضعيت كنونى پس از اين اعتمادسازى اوليه جوانان مبارز مى توانستند كانلى باشند براى پيوند دادن كارگران پيشرو با حركت هاى اجتماعى. به سخن ديگر اگر همين امروز. در بخش تعيين كننده از كارخانه ها در حمايت از مردم شهرهاى ايران اعتصاب اعلام مى شد كل اقتصاد سرمايه دارى ايران در عرض چند روز مختل مى گشت! شاه به اين ترتيب سرنگون شد. احزاب موجود كارشان تدارك انقلاب آتى براي به قدرت رساندن كارگران  نيست. هدفشان به قدرت رساندن حزبشان به جاى طبقه كارگر است. در اساس اين احزاب را كارگران نمى توانند بپذيرند.

۹ دی ۱۳۹۶