اقدامات سرکوب‌گرانه و شوینیستی دولت ترکیه علیه کردها در روژاوا را محکوم می‌کنیم!
اقدامات سرکوب‌گرانه و شوینیستی دولت ترکیه
علیه کردها در روژاوا را محکوم می‌کنیم!
محکوم کردن حمله نظامی ترکیه علیه روژاوا (شمال شرق سوریه)
دولت ترکیه که همواره در جست‌وجوی بهانه‌ای برای نابودی دست آوردهای مبارزاتی ملت کورد برای رهایی از ستم ملی در کشورهای ایران، ترکیه، سوریه و عراق بوده و هست، پس‌از حمله انتحاری یکم اکتبر دوهزار و بیست وسه به ساختمان وزارت کشور در شهر آنکارا که پ ک ک مسئولیت آن‌را برعهده گرفته است، بهانه لازم را پیدا کرده و منطقه روژاوا و کوه‌های قندیل را آماج حملات سنگین قرار داد و بار دیگر ثابت کرد هرحمله‌ای علیه دولت ترکیه چه از طرف کوردها و چه از طرف نیروهای غیر کوردها با سرکوب مبارزات ملت کورد پاسخ داده خواهد شد.
بنا به گزارش روزنامه حریت این دولت با انتصاب حمله انتحاری جوانی داعشی بنام عبدالرحمن آلاقیز به مرکز فرهنگی شهر سورچ یا پرسوس در استان اورفا، پانزده کیلومتری کوبانی، در تاریخ ۲۹ تیرماه ۱۳۹۴ به نیروهای کورد، جنگنده‌های خود را به سراغ مواضع داعش در سوریه فرستاد و به‌طور هم‌زمان یکی از پایگاه‌های حزب کارگران کردستان! را نیز هدف حمله قرار داد؛ در حالی‌که این حمله انتحاری حداقل ۳۱ نفر از مبارزان کورد سوسیالیست را که برای کمک‌رسانی به کوبانی در مقابل این مرکز اجتماع کرده بودند، به‌قتل رسانده وصدها تن دیگر را نیززخمی کرد
دولت ترکیه با ادعای مسخره مبارزه با تروریسم و حمایت مستقیم و یا غیرمستقیم امپریالیست‌ها، مشخصا امپریالیسم امریکا و دولت‌های ارتجاعی ایران، سوریه، عراق و دیگر متحدین مزدور کورد خویش هم‌چنان به نسل‌کشی مردم کورد ادامه می‌دهد. هاکان فیدان رئیس پیشین سازمان امنیت (میت) ترکیه و وزیر امورخارجه دولت اردوغان که عامل دستگیری و سرکوب بسیاری از مخالفان دولت بوده، به‌دنبال حمله انتحاری روز یکشنبه یکم اکتبر ۲۰۲۳ اعلام کرد: مهاجمان از شمال شرق سوریه به ترکیه نفوذ کرده و دست به این عملیات زده‌اند؛ بنابراین این منطقه (روژاوا) هدف مشروع ترکیه برای نابودی تروریسم است!
به‌دنبال این سخنان هواپیماهای بدون‌سرنشین، جت‌های جنگی و توپخانه‌های ارتش فاشیستی ترکیه مناطقی را در روژاوا هدف حمله خود قرار دادند. وزارت دفاع ترکیه نیز در اطلاعیه‌ای اعلام نمود که از زمان آغاز عملیات ضد تروریستی در سوریه (روژاوا) و شمال عراق ( اقلیم کردستان عراق) از ابتدای اکتبر تا نهم این ماه، دست کم ۱۵۰تروریست کشته شده‌اند که بنا گزارش نهادهای حقوق بشر کوبانی و فرماندهی نیروهای سوریه دمکراتیک یازده تن از کشته‌شدگان غیرنظامی، از جمله کودکان بوده‌اند که تنها در اولین دور بمباران ارتش ترکیه جان باختند. این بمباران‌ها همچنین باعث تخریب و ویرانی کامل 180 هدف زیرساختی غیرنظامی، از جمله 14 نیروگاه نفت، 9 نیروگاه برق، 8 امکان آب‌رسانی و 48 مدرسه گردیده است و هشتصد هزار نفر از ساکنان منطقه از امکان دسترسی به این خدمات محروم شده‌اند. درحال حاضر تنها نیروگاه اهدایی سوئد در حسکه هنوز فعال باقی مانده است.
این‌گونه اقدامات ضد انسانی و شوینیستی هم‌چنان ادامه دارد و اردوغان سوگند یاد کرده که به‌طور نامحدود آن‌را ادامه خواهدداد و هیچ‌کس یا نهادی نمی‌تواند مانع ادامه این حملات شود چرا که “امنیت ملی ترکیه در خطر است”! و در چنین شرایطی اردغان برای مرگ کودکان فلسطینی اشک تمساح می‌ریزد و درجلسه هشتم اکتبر کابینه خود می‌گوید: “ترکیه هیچ‌گاه مانند اسرائیل کودکان را نخواهد کشت”. زهی وقاحت و بی‌شرمی!
به‌گمان ما دیگر زمان آن رسیده است که اکثریت زحمتکشان و کارگران کورد که تحت ستم ملی چهار کشور مختلف قرار گرفته‌اند از خود بپرسند آیا امیدبستن به کمک‌های یک کشور، در تضاد با کشور همسایه مشکلات آنان را حل خواهد کرد؟ اینان که خود هریک عامل اعمال ستم بر کوردهای سرزمین خود هستند. آیا تا کنون یک‌چنین استراتژیی نتیجه دیگری به‌غیر‌از سرکوب قتل‌عام، نسل‌کشی،آوارگی، زندان، شکنجه، اعدام و شکست‌های مبارزاتی پی‌در‌پی نتیجه دیگری به‌دنبال داشته است؟ اینک زمان آن رسیده که از رهبران احزاب کورد که به کمک امپریالیست‌ها و کشورهای مرتجع منطقه دل بسته‌اند و به‌قول خودشان منتظر زمانی هستند که بتوان با استفاده از رویدادها و تحولات منطقه مانند حمله امریکا به صدام، به قدرت رسید! سئوال کرد: آیا در طول تاریخ هرگز زمانی سراغ دارند که ملل تحت ستم دنیا از جمله خاورمیانه و مشخصا کردستان چیزی به‌جز خیانت‌های پی‌در‌پی دولت‌های امپریالیستی عایدشان شده باشد که هنوز این رهبران خائن ومماشات‌جو به این سیاستهای دریوزه‌گرانه خود ادامه می‌دهند ؟
تجربه انقلاب اکتبرنشان داد که چگونه پس‌از پیروزی انقلاب در شوروی ملیت‌های تحت ستم از ستم ملی رهایی یافتند. اگرچه این پیروزی پس‌از مرگ لنین و قدرت‌گیری ضد انقلاب استالینی اندک‌اندک رنگ باخت و از اهداف و برنامه‌های انقلاب کارگری سال ۱۹۱۷ جدا افتاد؛ اما این تجربه نشان داد که کارگران، زحمتکشان، زنان و روشنفکران ملل تحت ستم، از جمله کوردستان تنها با تکیه به نیروی خود و اتحاد با کارگران انقلابی و کمونیست‌های کشورهای پیرامونی و در تلاش جهت سرنگونی نظام سرمایه‌داری و حاکمیت های نگهدارنده آن می‌توانند حق تعیین سرنوشت خود را تا سرحد جدایی تضمین کرده و از تمامی ستم‌ها رهایی یابند.
– زنده باد اتحاد کارگران و زحمتکشان ترکیه و روژاوا/در جهان
– نه به سیاستهای امپریالیستی جنگ افروزی در منطقه
– نابود باد سیستم فاشیستی، شوونیستی و ارتجاعی/ سرمایه داری حاکم بر ترکیه و جهان
– زنده باد رهایی ملل تحت ستم
– زنده باد سوسیالیسم
فراکسیون کوردستان
گرایش مارکسیست های انقلابی ایران
۲۴ مهر ۱۴۰۲
آخرین دیدگاه ها