ضرورت کمیته های مخفی / مصاحبه با مازیار رازی
هنر تلفیق کار مخفی و علنی
شرایطی که اختناق وجود دارد در جامعه واضح که نمتوانیم صرفا اکتفا کنیم به کارهای زیر زمینی و مخفی، و خودمان جدا کنیم از توده ها. از سوی دیگر، هم تاریخ، و هم تجارب اخیر ایران نشان داده که کار علنی به خودی خود به جایی نخواهد رسید. یعنی وقتی ما سازماندهی کار علنی می کنیم واضح که نه تنها در انظار توده ها شکل می گیرد، بلکه در انظار خود رژیم، وزارت اطلاعات و جاسوسان رژیم نیز دیده می شود. بدیهی است که وقتی رژیم به نحوه سازماندهی ما واقف شود، رهبران ما را دستگیر می کند، به زندان رهسپار می کنند، شکنجه می دهد و همچنین در برخی اوقات به قتل می رساند.
در نتیجه، کار علنی به این مفهوم باید باشه که تشکیلاتی پشت سر این کار علنی وجود داشته باشد که فعالیت و سازماندهی در خفا انجام دهد.
به هیچ وجه پیشتازان کارگری نمی توانند به طور علنی در ملاء عام در انظار وزارت اطلاعات و دولت سرمایه داری به سازماندهی مبادرت ورزند! دولتی که در واقع در حال استثمار آنها هست و کل سرمایه داران را از جمله بخش خصوصی را نمایندگی می کند، تحمل چنین اقداماتی را نمی کند و نهایتا این اقدامات و خنثی و نهایتا سرکوب می کند.
چنانچه صرفا کار علتی صورت گیرد، اعتصابات از هم پاشیده خواهد شد در نهایت حتی اگر امتیاز های جزئی در برخی از موارد کارگران کسب شود، در تحلیل نهایی حاکمیت خود کارگران در کارخانه اعمال نخواهد شد و رژیم جلو این را خواهند گرفت.
ما باید راهی پیدا کنیم که هم در میان توده ها باشیم و فعالیت توده ای انجام دهیم به طور علنی، هم اینکه از لحاظ سازماندهی مخفی باشیم.
یک بدفهمی وجود دارد در اینجا که وقتی صحبت از کار مخفی می کنیم برخی به این نتیجه می رسند که کار مخفی یعنی کار «مطلقا مخفی» در تمام سطوح یا تصور می کنند که این هم به نوعی کار چریکی یا زیر زمینی مطلق است.
این روش، روش کار مخفی مطلق جدا از توده ها مدنظر ما نیست، کارمخفی مرتبط با سازماندهی مخفی در خدمت کار علنی توده ای است. یعنی در واقع ما عمدتا همه در میان توده ها باید همواره حاضر باشیم، کمک رسانی کنیم، فعالیت کنیم و توده ها را سازمان دهیم، اما دستگیر نشویم! (یا هزینه ها را به حداقل برسانیم). این یک هنری است! که باید کسب بکنیم و خود را جدا کنیم از دو انحراف مشخصی که در جنبش کارگری به وجود می آید.
یکی مخفی گرایی مطلق! بدون ارتباط با توده ها و تحت یک سلسله شعار های عمومی حداکثری، و دیگری کار علنی و علنی گرایی مطلق! به سخن دیگر خود را منحل کردن در جنبش توده ای و فعالیت علنی که تحت نظارت و کنترل دولت سرمایه داری و ابزار سرکوبش صورت می گیرد.
از این دو انحراف باید پرهیز کرد.
مفهوم حزب پیشتاز کارگری دقیقا به این منظور به وجود آمد که ما از یک سو در میان توده ها باشیم، از یک سو دیگر سازماندهی توده ها بر عهده گیریم. یعنی از لحاظ سازماندهی و برنانه ریزی مخفی باشیم و این هم یک هنری است که ما باید کسب کنیم و از دو موضع انحرافی «انزاوی گری» از میان توده ها و «انحلال گری» در درون جنبش کارگری، پر هیز کنیم. به عبارت دیگر، کار توده ای و کار مخفی باید با هم تلفیق شوند. یعنی رهبران ما در میان توده ها باشند اما در انظار وزارت اطلاعات و جاسوسان رژیم شناخته شده نباشند. این هنری است که باید بر أساس تجربیات روزمره در هر جنبشی کسب شود.
مقاله مرتبط:
کمیته های مخفی اعتصاب و کمیته اقدام کارگری
تلفیق کار مخفی و علنی در جنبش کارگری / ۵ دقیقه با مازیار رازی
مبارزه ادامه دارد!
با ما در تلگرام تماس بگیرید:
https://t.me/Marxist_Enghelabi
آخرین دیدگاه ها