پیش به سوی تدارک ایجاد میلیشا های دفاع از خود/ مازیار رازی

سوال رفیق الف.م از ایران (اینستاگرام)

درود رفیق مازیار رازی،

به نظر شما زمان مسلح شدن توده ها برای دفاع از خود در مقابل اراذیل و اوباش فراهم نیامده است؟ اگر فراهم آمده آیا نباید این شعار را داد؟

**************************

پاسخ مازیار رازی

رفیق الف.م با درود و سپاس

بدیهی است جنبش کارگری و اجتماعی برای دفاع از خود باید مجهز باشد و خود را آماده کند. اما، امر مسلح کردن توده ها در دوران اعتلای انقلابی زمانی که قدرت دو گانه در جامعه به وجود می آید طرح می گردد (زمانی که حکام قدرت حکومت کردن را از دست می دهند، کارگران و زحمتکشان آماده قدرت گیری اند، و رهبری انقلاب،حزب پیشتاز کارگری، وجود داشته باشد). تا آن زمان تمرکز اصلی ما این است که ضمن شرکت در اعتراضات خیابانی به همراه توده ها قدم ها مشخص بعدی را یادآور شویم (مسیر را روشن سازیم) و خود در راستای آن کمک برسانیم. یکی از موانع اصلی  حرکت های اجتماعی در وضعیت کنونی نیروی ضربت دولت سرمایه داری است (به قول شما اراذیل و اوباش لباس شخصی ها و بسیجی ها و مزدوران رژیم). دولت سرمایه داری شبه فاشیستی حاکم تنها از طریق سرکوب و ارعاب و زور خواهان حفظ موقعیت خود است و این نشان دهنده ضعف و موقعیت بحرانی خود رژیم است. از امروز (متکی به تجارب چند هفته پیش) ما جوانان پیشرو در ایران باید تدارک مقابله با این اوباش را ببینیم. در مرکز این تدارکات ایجاد کمیته های چند نفره مخفی «دفاع از خود» است. این کمیته با رعایت اکید مسایل امنیتی با افراد مورد اعتماد خود می توانند به نهادهای اولیه میلیشا ها مخفی مبادرت کنند. اما این خود  در وهله نخست باید همراه باشد  با ایجاد کمیته های مخفی که وظایف چند گانه خواهد داشت. هماهنگی جوانان در دانشگاهها، برقراری ارتباط با پیشروان کارگری در کارخانه ها  و هماهنگی سراسری و تدارکات نظری و آموزشی. این کمیته های مخفی یکی از تکالیفشان این خواهد بود که خود را از پیش برای دوران اعتراضات یا خیزش های اجتماعی آماده کنند. بدیهی است که این اوباشان را برنامه ریزی شده و هدفمند می توان خلا سلاح کرد. از دیدگاه ما هر حرکت اجتماعی از پیش باید تدارکاتش از طریق این کمیته های مخفی ریخته شود. درگیری در حرکت ها توده ای بدون تدارکات قبلی درست نیست. طرح شعار مسلح کردن توده ها بدون ایجاد میلیشا های جوانان و کارگران از پیش ناصحیح و چه بسا تخیلی است.

ما به عنوان مارکسیست های انقلابی روش کارمان با آنارشیست ها و شبه آنارشیستی  و چریکی تفاوت اساسی دارد. ما اعتقاد به استحکام و تعمیق و سراسری کردن کمیته های مخفی در دوره آتی داریم. ما اعتقاد به شرکت فعال در تمامی مبارزات کارگران و جوان (حتی جزئی آن) داریم. لازمه پیشبرد این انقلاب هدفمند فقط به مفهوم ایجاد حزب پیشتاز کارگری است، که هدف نهایی اش آماده سازی کل طبقه کارگر و اقشار تحت ستم برای انقلاب سوسیالیستی و استقرار حکومت شورایی است.

تجربه انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه چنین دستاوردی داشت. لئون تروتسکی رهبر ارتش سرخ شوروی همراه با لنین از رهبران اصلی انقلاب اکتبر مطالب زیادی در باره این روش از کار نگاشته اند. برای نمونه، لئون تروتسکی در ۱۹۳۴ در زمان ظهور فاشیسم کتابی نوشته است که نقل قولی از آن کتاب در زیر برای استفاده از تجارب روش انقلابی آن دوره،  آورده می شود.

به امید تشکیل حزب پیشتاز کارگری و شاخه نظامی آن متکی بر میلیشا های مسلح! پیش به سوی تدارک سرنگونی نظام سرمایه داری و استقرار حکومت شورایی.

https://t.me/Marxist_Enghelabi

*******************************

«اغلب به ما  می گویند: نیاز به دفاع از توده ها از خود داریم و نه میلیشا. اما این دفاع از توده ها از خود،‌بدون سازمان های  مبارز و کادرهای متخصص و اسلحه  چیست؟ انکار نقش میلیشا،‌انکار نقش پیشرو است. پس دیگر چه نیازی به حزب است؟ بدیهی است بدون حمایت توده ها، میلیشا هیچ است. اما بدون بخش های مبارز سازمان دهی شده، قهرمان ترین توده ها کم کم به دست تبه کاران فاشیستی خرد خواهند شد. بی معنی است که میلیشیا را از دفاع از خود پرهیز دهیم. میلیشا ارگان دفاع از خود است»

لئون تروتسکی، میلیشاها و مخالفانشان، کجاست فرانسه؟ ۱۹۳۴