زندانی سیاسی دامنه مبارزه را به زندان می کشاند 

اطلاعیه «گرایش مارکسیست های انقلابی ایران» در مورد اعتصاب غذای زندانیان سیاسی رجای شهر کرج

در رژیم های سرمایه داری زندان و داغ و درفش برای متوقف کردن مبارزه سیاسی است. اما آنگاه که زندان برای محصور کردن فعال سیاسی جهت متوقف کردن فعالیت او ساخته می شود، زندان اجتماع جدید و ستاد فشرده مبارزاتی خواهد شد. تراکم فشرده زندانیان سیاسی در یک محل خفقان آور و غیر بهداشتی، با انواع کمبودها و محرومیت ها خود موضوع مبارزه تازه ای می شود و جنبش زندانی سیاسی را شکل می دهد. فرق مبارزه در زندان با بیرون از زندان در این است که داخل زندان انتهای روندی است که از قبل در  بیرون آغاز شده است، و اگر در بیرون باید تمام تدابیر برای دستگیر نشدن و به زندان نرفتن را تدارک دید، داخل زندان دیگر انتهای خط است و زندانی دیگر نگران دستگیری  دوباره نیست. در آنجا او خواهان رعایت حقوق خود و هم بندی هایش می شود. مطالبات صنفی مخصوص به شرایط زندگی در زندان را طرح می کند. زندانبان وی را سرکوب کرده و تنبیهات بیشتری بر او اعمال می کند، زندانی از اینرو که دستش ازبیرون و امکانات مبارزه در شرایط خارج از زندان کوتاه است، چاره ای دیگر به جز ورود به فاز اعتصاب ندارد. اما در زندان چون امکان اعتصابی به جز اعتصاب غذا وجود ندارد، زندانی از سر ناچاری وارد اعتصاب غذا می شود. این نوع مبارزه گرچه منجر به شکست رژیم نیازمند زندان نمیشود، اما دست کم امکان انعکاس صدای زندانی به بیرون را فراهم می کند. به این ترتیب مبارزه سیاسی که از بیرون به داخل زندان کشانده شده بود، دوباره به بیرون سرایت کرده و موجب حمایت وسیع از زندانیان سیاسی از سوی جنبش های اجتماعی می شود. اینجا، یعنی مرحله انتقال صدای اعتراض از درون زندان به بیرون می تواند نقطه پایان اعتصاب غذای زندانی باشد. به این ترتیب زندانی تنها به دلیل نداشتن امکانات موجود در شرایط آزادی برای مبارزه است که وارد فاز اعتصاب غذا می شود و چنانچه این به یک مبارزه طولانی تبدیل شود، در واقع با آسیب رساندن و وارد کردن صدمات بیشتر به خود به تناقض با اهداف اولیه مبارزاتی خود می رسد. در نتیجه مبارزه زندانی و به خصوص مرحله اعتصاب غذای او نمی تواند مبارزه ای مجرد و بی ارتباط با بیرون از زندان باشد و وقتی به مرحله اعتصاب غذا رسید باید بلافاصله با کسب حمایت های وسیع از آن در بیرون از زندان پایان گیرد. اگر زندانی سیاسی با آسیب وارد کردن به خود مقدمات حذف خود را ببیند در واقع کار زندانبان را ساده کرده است، اما اگر با اعتصاب غذا صدای اعتراض خود را به بیرون منعکس کند، در اینصورت موجب وسعت دادن به مبارزه علیه رژیم استبداد سرمایه داری و زندان هایش خواهد شد.

بیش از ۲۲ نفر از زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج در اعتراض به ظلم مضاعفی که تحمل می کنند وارد اعتصاب غذا شده اند. رضا شهابی کارگر عضو سندیکای شرکت واحد نیز از لحظه ورود مجدد به همین زندان در تاریخ ۱۸ مرداد در اعتراض به حکم غیرقانونی ابلاغ شده به خود وارد اعتصاب غذا شد. وی که در گذشته نیز با اعتصاب غذای طولانی دچار ضعف ها و آسیب های جدی جسمی شده بود اکنون از سر ناچاری در اعتراض به ظلم بی حدی که به او روا می شود دوباره دست به اعتصاب غذای نامحدود زده است. رضا شهابی و فعالین سیاسی در زندان اغلب تجربیات فشرده مبارزه هستند و حفظ سلامتی شان نیاز ضروری تداوم مبارزه است. در نتیجه با پذیرش مسئولیت انعکاس صدای زندانیان و کارزار فشار بین المللی به رژیم جمهوری اسلامی جهت پذیرش مطالبات آنها تا مرز آزادی از زندان در کنار کارگران زندانی و زندانیان سیاسی باشیم و نگذاریم حذف فیزیکی آنها در زندان مانند قتل زنده یاد رفیق شاهرخ زمانی به یک امر عادی برای رژیم تبدیل شود. با پذیرش و اجرای برنامه های دفاعی از رضا شهابی و سایر زندانیان سیاسی، ضمن تضمین پیگیری صدای اعتراضی آنها، از ایشان خواهان پایان دادن به اعتصاب غذا و جلوگیری از آسیب های بیش از این بر پیکرهای بی دفاعشان باشیم.

گرایش مارکسیست های انقلابی ایران

۲۸ مرداد ۱۳۹۶