اعلام موجودیت هستۀ زنان کمیتۀ اقدام کارگری

اعلام موجودیت هستۀ زنان کمیتۀ اقدام کارگری

«زنان پرولتر دست در دست مردان هم‌طبقه‌ای خود علیه جامعۀ سرمایه‌داری مبارزه می‌کنند»

بیش از یک دهه از نخستین فعالیت کمیتۀ اقدام کارگری در داخل کشور می‌گذرد؛ اینک دوسالی است که با جمع‌بندی از تجارب پیشین مداخله در جنبش کارگری ایران طی دهۀ هشتاد، کمیته در قالب الگوی شکلاً جدیدی به فعالیت مشغول ‌است. این کمیته ظرفی جهت اتحاد عمل با آن دسته از پیش‌‌روان کارگری است که برنامۀ عمومی اقدام و دخالت کارگری را پذیرفته اند و آمادۀ بکارگیری ابتکار عمل جهت رشد و دادن خط ضدّسرمایه‌داری به جنبش کارگری ایران هستند.

با آن­که زنان نیمی از طبقۀ کارگر کشور را تشکیل می‌دهند، اما صدایشان در مبارزات جنبش کارگری کشور رسا نیست. وقتی این نارسایی را در کنار انبوهی از ستم‌های مضاعف طبقاتی و جنسیتی که علیه آنان وجود دارد می‌گذاریم، بیش از هر چیز خلأ سازماندهی مستقل پیش‌روان کارگری زن برجسته می شود. نرخ رسماً دو برابری بیکاری در زنان، اشتغال تمام‌وقت میلیون‌ها زن به کار بی‌مزد خانگی (و مشغولیت دیگر زنان کارگر به این شغل تمام‌وقت دوم)، شکاف‌های بزرگ دستمزد بین زنان و مردان در قبال کار مشابه، آمار بالای زنان خارج از شمول قانون کار که بخش زیادی از آنان در کارگاه‌های تولیدی زیرزمینی و خانگی مشغول به کارند، همچنین موج غیررسمی‌سازی نیروی کار که از طریق تحمیل انواع «دورکاری»، «پاره‌وقت کردن مشاغل تمام‌وقت» و موقت‌سازی قراردادها بر طبقۀ کارگر تحمیل می شود بدان حد رسیده که نه تنها حقوق بدیهی این دسته از کارگران (یعنی بیمه، بازنشستگی، مرخصی زایمان و غیره) دست‌نیافتنی شده است، بلکه آشکارا نشانه‌هایی از بردگی کار را فریاد میزند: از «کار در قبال جای خواب» گرفته تا افزایش طاقت‌فرسای شدت و ساعات کار تحمیلی بر زنان در حد بیگاری و سوء‌استفاده‌های ضمیمه‌شدۀ دیگری مانند تعرضات جنسی و انواع «فحشای بدون مزد» که در محیط‌های کار کشور عادی شده‌است.

زنان طبقۀ کارگر از سرپرست خانوار تا همسردار و کارگران مجرد؛ از معلمان و پرستاران دولتی گرفته تا کارگران خیاط‌خانه‌ها و دستفروشان، هریک به طریقی با استثمار تحمیل شده از سوی سرمایه‌داری حاکم بر ایران درگیرند. موقعیت شکنندۀ کارگران غیرمتشکل زن در کنار صدای ضعیف‌تری که در جنبش کارگری ایران دارند از سویی و اعتراضات دائمی معلمان و پرستاران در سال‌های اخیر از سوی دیگر، هم­چنین انبوهی از مطالبات پاسخ‌نیافتۀ عمومی جنبش زنان در ایران، لزوم توجه و حمایت از سازماندهی پیشروان کارگری زن و اهمیت فعال کردن این بخش عظیم و خشمگین‌ ولی کم‌صدایافته‌تر در جنبش کارگری را دوچندان کرده‌است.

 هستۀ زنان کمیتۀ اقدام کارگری باتوجه به تجارب تاریخی مبارزۀ طبقاتی بین‌المللی و البته تجارب مستقیم خود کمیته در ایران، از الگوی ساخت هسته‌های مخفی کارگری داخل کشور حمایت فعال می کند و از تمامی پیش‌روان کارگری زن که با برنامۀ کمیتۀ اقدام همسویی دارند[1] دعوت می کند که با کمیته تماس بگیرند و به آن بپیوندند. امید می‌رود این کمیته بتواند در سال آتی با راه‌اندازی کارزارهای اتحاد عمل و طرح دخالتگری‌های مشخص امکان زمینه‌های چنین پیوندی را بیش­تر فراهم کند.

هم‌زمانی اعلام موجودیت هستۀ زنان کمیتۀ اقدام کارگری با سال‌روز هشت مارس، که یادآور مبارزات کارگری زنان جهان در سایر جوامع سرمایه‌داری است، اتفاقی نبوده. از این ‌مناسبت برای تأکید بر لزوم استفاده از تجارب کل جنبش کارگری بین‌المللی استفاده می کنیم و با نقبی به مطالبات عمومی زنان در ایران و افغانستان و به طور کل خاورمیانه (از حق تحصیل، حق طلاق، حق سقط جنین، دستمزدها و ارث برابر و بیمۀ بیکاری و تأمین اجتماعی و غیره گرفته تا مبارزه علیه مشکلات روزمره‌تر خشونت‌ فیزیکی و جنسی ضدّزن)، بر لزوم برقراری پیوند عمومی جنبش کارگری با جنبش کلی‌تر زنان تأکید می‌کنیم. در نهایت کمیتۀ اقدام کارگری از این روز نه در جهت تبریک گفتن و یادبودی «مناسبتی» -چنان­که رسمی رایج است- بلکه برای برداشتن گامی عملی و به پیش، برای سازماندهی پیشروان جنبش کارگری در میان زنان بهره می‌برد.

به سوی سازماندهی هسته‌های سرخ زنان

کمیتۀ اقدام کارگری

۱۸ اسفند ۹۵

[1] . برای آشنایی با برنامۀ کمیتۀ اقدام و بالأخص بخش «مبارزه برای آزادی زنان» به مطلب زیر رجوع کنید:

www.eghdamkargaari.files.wordpress.com/2015/10/workers-action-committee.pdf