فرانسه: راه‌حل ما اعتصاب عمومی است!/ گرایش اخگر
سرمقاله ۲۰ مارس ۲۰۲۳ خبرنامه واحد‌های کاری، متعلق به جناح اخگر (اتینسل)* بخشی از حزب ضد‌سرمایه‌داری نوین (NPA)
ترجمه: رضا سپهر
ماکرون می‌خواست قانون بازنشستگی مورد نظر خود را با استفاده از ابزار زور به کرسی بنشاند، چرا که این قانون نتوانسته بود رای موافق پارلمان را کسب کند. او به همین دلیل ناچار شد که از ماده ۴۹.۳ قانون اساسی استفاده کند، اما این نیز کار سهل‌وساده‌ای نبود! زیرا حتی برخی از نمایندگان راست‌گرا نیز جرات دادن رای موافق به اصلاحات ماکرون را نداشتند. این نمایندگان نگران بودند که رای‌دهندگان این عمل آنان را هرگز نخواهند بخشید. این اولین دستاورد بیش از دو ماه تظاهرات و اعتصابات ماست.
این نقطه عطفی به‌شمار می‌آید. مکرون و همپالگی‌هایش در اتحادیه کارفرمایان، درون مرداب بحران اجتماعی و سیاسی گرفتار شده‌اند. ماده ۴۹.۳ بند تهوع‌آوری‌ست و بیش از هر‌چیز، نشان‌دهنده موقعیت سست و ضعیف رئیس‌جمهور مکرون و نخست‌وزیر بورن می‌باشد که مجبور به استفاده از آن شدند. این حرکت تنها موجب شعله‌ور شدن مجدد تظاهرات و اعتصابات در بین کارگران خدمات شهری، راه آهن، برق و کارگران پالایشگاه‌ها شده است. دولت بیمناک تعطیلی پمپ‌های بنزین و خالی‌شدن انبارهای نفتی‌ست!
جامعه و خشونت پلیس
ماده ۴۹.۳ تنها موجب تشدید خشم ما شده است. از ابتدای روز پنجشنبه، بلافاصله پس از تصویب اجباری قانون جدید، هزاران تظاهرکننده به میدان کنکورد پاریس هجوم آوردند و فردای آن‌روز نیز به‌طور خودجوش دوباره حضور پیدا کردند و سپس این تظاهرات به میادین دیگر نیز کشیده شد. اینک قیام‌های «سخت» و مشابهی در تمام شهرهای کشور جریان دارد.
نمایندگان دولت بلافاصله ناله «خشونت» تظاهرات کنندگان را سر‌دادند، چرا که تظاهرکنندگان فریاد‌زنان به زیر پنجره اتاق‌های نمایندگان طرفدار مکرون یا نمایندگان جمهوری‌خواه آمده بودند! و پلیس آماده به فرمان، تظاهرکنندگان را سرکوب کرده و صدها نفر، از جمله فعالان برجسته سندیکایی و سیاسی را دستگیر کرده است! خشونت از سوی دولت و کارفرمایی‌ست که خواهان آن هستند ما تا لحظه مرگ در پست‌های خود به تولید ادامه دهیم. آنان اعلام می‌کنند که اعتصاب‌کنندگان را به‌ا‌جبار وادار به بازگشت به‌کار خواهند کرد. خشونت از سوی پلیس اعمال می‌شود که گاز اشک‌آور شلیک می‌کند و از ماشین‌های آب‌پاش برای مقابله با اعتراضات خود‌به‌خودی دانش‌جویانی که به حمایت از کارگران خدمات شهری آمده بودند، استفاده می‌کند.
ماموران رسمی آتش‌نشانی
روی‌هم‌رفته، ماکرون در کاخ ریاست جمهوری مورد انتقاد مجلس ملی قرار نگرفت. انتظار دیگری نیز نمی‌شد داشت، آن‌هم از نمایندگانی که بسیاری در باطن خوشنود بودند که ماده ۴۹.۳ آنها را از مسئولیت رای دادن نجات داده است. اما مطالبات ما تغییری نکرده است. این درخواست‌ها در تظاهرات و اعتصاب‌های ما به‌شکلی فزاینده تجلی یافته است. تظاهرات اخیر هفته گذشته، آغاز این روند رو به افزایش بود. و دور جدیدی از اعتصابات از تاریخ دوشنبه ۲۰ مارس شروع می‌شود که پالایشگاه‌ها را فلج خواهد کرد. گونفرویل و لاورا نیز به اعتصاب Donges می‌پیوندند که اینک چند روزی‌ست در اعتصاب به‌سر می‌برد. ما باید در هر بخش، اعتصاب را تداوم داده و زنده نگاه داریم. جذب اعتصاب‌کنندگان جدید و هماهنگ‌کردن آنها عملی‌ست که باید اکنون انجام دهیم تا بتوانیم به‌سوی یک اعتصاب عمومی حرکت کنیم.
برخی از نمایندگان مجلس در جستجوی راه‌حل‌هایی برای بهبود شرایط هستند: آیا تغییر نخست‌وزیر و برخی تغییرات در دولت که امکان فراخواندن وزرای جدیدی را فراهم آورد مد نظر آنان است؛ یا انحلال مجلس ملی و برگذاری انتخابات جدید که به حزب راستگرای Rassemblement National «مارین لوپن» اجازه می‌دهد تا کرسی‌های بیش‌تری به خود اختصاص دهد؟ فراموش نکنیم که حزب «مارین لوپن» با افزایش حداقل دستمزد مخالف است و تنها در مورد بازنشستگی در سن ۶۰ سالگی و کاهش حقوق بازنشستگی صحبت کرده است، و این حزب در حال حاضر به جمهوری‌خواهان پیشنهاد می‌کند که در صورت برگزاری انتخابات جدید، حوزه‌های انتخاباتی مشترک داشته باشند، و در دولت شرکت کنند، و یا حتی دولت ائتلافی تشکیل دهند. بقیه چپ‌ها از رفراندوم صحبت می‌کنند!
اما آیا این رفراندم در طی دوماهه گذشته انجام نشده است؟
هرچه حکومت ببافد، ما رشته می‌کنیم!
نه، ما سلاح اعتراض و اعتصاب را بر زمین نمی‌گذاریم. اینک نبرد در کارخانه‌ها، در صنعت حمل‌ونقل، در ادارات، و برآمد آن، در خیابان‌ها جریان دارد. ما باید قدرت و اراده راسخ خود را در روز ملی، روز پنجشنبه آینده، ۲۳ مارس، که اتحادیه‌ها فراخوان داده‌اند، به‌نمایش بگذاریم، عزمی بسیار محکم‌تر و فراتر از روزهای گذشته. و مهم‌تر از همه، این روز باید آغاز یک اعتصاب عمومی با هدف ازکارانداختن کل کشور باشد. خطرات فراوان است و موفقیت در دسترس می‌باشد! ما نه‌تنها می‌توانیم پیروز شویم و واداراشان کنیم که از رفرم‌های بازنشستگی خود عقب‌نشینی کنند، بلکه قادر هستیم که توازن قوا را نیز تغییر دهیم و «ماکرون» و هم‌پالگی‌های سرمایه‌دارش را که خونی رنگین‌تر از بقیه دارند، وادار کنیم که در مورد مسائل دستمزد، بیمه بیکاری و شرایط کار و کاهش خدمات عمومی نیز تسلیم شوند. مسائلی که پیامد مستقیم سیستم استثمار سرمایه‌داری است؛ نظامی که باید به‌دور ریخته شود.
*گرایش اخگر (گرایش تروتسکیستی کارگری در فرانسه از متحدان بین المللی «گرایش مارکسیست های انقلابی ایران» است)
آخرین دیدگاه ها