وجه تولید آسیایی، مراحل امپریالیسم و سرمایه داری در ایران – ۱۳ (پایانی)/ مازیار رازی (نوشتاری و شنیداری)

وجه تولید آسیایی، مراحل امپریالیسم و سرمایه داری در ایران-۱۳ (پایانی)

بخش سوم

پیدایش سرمایه داری ایران

بقیه از قسمت۱۲

به همراه افرایش صادرات نفت درسال پایانی دهه ۳۰ ترخیص کارخانه های وسایل مصرفی افزایش چشمگیری یافت. کارخانه های تولید کالاهای مصرفی با دوام مانند یخچال، کولر، رادیو، تلویزیون، در و پنجره اتومبیل وهمچنین سایر وسایل مصرفی مانند پودرلباس شوئی، کفش ماشینی، کنسروسازی و محصولات غذایی به لیست بالا افزوده شد.دردوره ۱۲ ساله ۱۳۴۷- ۱۳۳۵ مبلغی حدود ۷۸ میلیون دلار سرمایه خارجی تحت عنوان سرمایه های مشارکتی  وارد اقتصاد ایران شد. این سرمایه ها شامل ۵۴ درصد سرمایه های ایالات متحده آمریکا ، ۸ درصد آلمان، ۷ درصد انگلستان، ۶ درصد فرانسه و ۵  درصد سوئیس بودند.  دردهه ۱۳۵۰ احداث کارخانه های ذوب آهن اصفهان وکارخانه های پتروشیمی و مونتاژ اتومبیل و تراکتوری سازی نیز وارد ایران شد.  در دوره پس ازانقلاب ۱۳۵۷ گرچه تولید بسیاری ازصنایع یا متوقف شده و یا با سرعت کمتری ادامه یافت، اما روند و گرایش فوق همچنان ادامه داشته و بازسازی اقتصادی چهاردهه پیش درچارچوب همان مناسبات اقتصادی ادامه یافته است.

آنچه درطول حیات اقتصاد سرمایه داری ایران مشاهده شده، روندی تولیدی مشخص با توجه به نیازهای بازارهای امپریالیستی بوده است.   تولیدات ایران درتمامی دوران های مختلف تنها به تولید وسایل مصرفی  محدود ماند وهیچگاه امکان جهشی مستقل برای تولید کالاهای سرمایه ای و یا رشد تکنولوژی را نیافت. حتی وجود کارخانه های مونتاژ اتومبیل، پتروشیمی و ذوب آهن نیز هرگز به مفهوم «صنعتی»شدن ایران نبوده است.  امپریالیسم تنها زمینه های اقتصادی برای به فروش رساندن کالاهای سرمایه ای خود را درایران فراهم کرده بود تا بتواند با استفاده از مواد خام وکاهش هزینه های تولید، ازجمله نیروی کار ارزان، هزینه های تولید را کاهش داده و نرخ رشد سود خود را افزایش دهد.  ایران در دوران شکوفایی پس ازانقلاب سفید هرگز نتوانست به تولید  صنایع مادر و یا جهشی درتکنولوژی صنعتی نایل آید. وقوع چنین امکانی در خمیره و سرشت این سرمایه داری نبود، یک بورژوازی علیل و تحمیلی که هیچگاه در اندیشه زمینه سازی برای  شکوفایی اقتصادی کشور نبوده است.

چنین شکوفایی تنها با تغییرات بنیادین و گسست کامل اقتصادی ازامپریالیسم امکان پذیرخواهد بود، گسستی که تنها ازطریق سرنگونی نظام سرمایه داری ایران و کوتاه کردن دست های امپریالیسم ازحیات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشورامکان پذیرخواهد بود. انقلاب کارگری در ایران سر آغاز انقلاب سوسیالیستی است که تمام احاد زحمتکشان ایران را به رهبری طبقه کارگر به قدرت سیاسی می رساند. استراتژی مرکزی طبقه کارگربرای تدارک انقلاب کارگری تلاش برای ایجاد حزب پیشتاز کارگری و برقراری پیوند میان تمام اقشار زحمتکش جامعه از طریق شورا های کارگران و زحمتکشان است. تنها چنین حکومتی می تواند به شکلی هدفمند و برنامه ریزی شده ایجاد جامعه ای سوسیالیستی، جامعه ای عاری از ستم، استثمار و دیکتاتوری را پایه ریزی کند.

مازیار رازی

بهمن ۱۳۹۸

https:/t.me/Marxist_Enghelabi –  تلگرام

[email protected]  – ایمیل

*برای مطالعه ٔ سایر تحلیل های سیاسی «گرایش مارکسیست های انقلابی ایران» به سایت زیر رجوع شود:

militaant.com

پایان

 فایل پی دی اف   (متن کامل نوشتاری جزوه در ۴۹ صفحه)