شکایت رسمی‌ از حزب کمونیست کارگری، سند اتهام و اخراج, بنا به درخواست حبیب بکتاش

 مطلب زیر به قلم رفیق «ناصر احمدی» را که به تازگی به دست ما رسیده است، در ستون بحث آزاد سایت میلیتانت انتشار می دهیم، چرا که اولاً آن را به عنوان ادامۀ روند یک گسست صحیح از یک حزب خرده بورژوایی سانتریستی و همچنین یک جهت گیری درست به سوی گرایش مارکسیزم انقلابی و تدارک برای ایجاد حزب پیشتاز انقلابی، بسیار حائز اهمیت می دانیم. و ثانیاً بر این اعتقادیم که مطلب مذکور تنها گوشه ای کوچک، ولی گویا، از انحرافات درونی «حزب کمونیست کارگری» را نشان می دهد– حزبی بوروکراتیک، کاریکاتوری از حزب لنینیستی، بی ارتباط به جنبش کارگری، با تعدادی از رهبران خودخوانده و قیم مآب که «عضو» را در حدّ «سیاهی لشکر» و «منبع مالی» تقلیل می دهند. به همین دلیل مطالعۀ این مطلب را به تمامی اعضا وفعالین میراث دار منصور حکمت، توصیه می کنیم. شورای دبیری

*************************************

مخاطب من, رهبران گرایش سوسیالیستی جنبش کارگری، تمامی‌ نیروهای کمونیست کارگری منصور حکمت، فعالین گرایش مارکسیسم انقلابی، سایت آزادی بیان، و هر نیروس سیاسی در جنبش چپ و کمونیست که برای رهایی از مناسبات طبقاتی مبارزه میکنند

من بهنگام اخراج شدنم از چند کارگاه کوچک و دو کارخانه در سال‌های شصت تا این درجه متاثر نشده بودم. منصور حکمت در یکی‌ از سخنرانی‌هایش در مقطع فروپاشی بلوک شوروی در تحلیل عملکرد بورژوازی بازار آزاد و موج حملاتشان به کمونیسم میگفت که “یک ژورنالیست شجاعی از آن میان بلند نشد که بگوید بابا دست نگه دارید، یک ورژن دیگری هم از این کمونیسم هست” و بدین صورت بود که آن رفیق جوساز و اتهام زن آنزمانی‌ من یعنی‌ کیوان جاوید که سردبیر تلویزیون کانال جدید بوده, که شخصا چه از لحاظ کمک مالی‌ های کلان ۱۰،۰۰۰ کرونی ۲۰،۰۰۰ کرونی و چه فعالیت‌های سیاسی دورادور و مستقیمم در پربار کردنش جان مایه گذاشته بوده‌ام, در نبود منصور حکمت, پرچمدار چنان منش سیاسی بیادماندنی و چنان ترس محافظه کارانه و رذیلانه ایی شدند و اغلب کادرهای دفتر سیاسی هم که از شجاعت مینا احدی‌ها که تازه از هیات رئیسه آن پلنوم هم بودند و نیمه شبها به تلفن‌های زندانیان در حال اعدام جواب میدادند و از دور برای نجاتشان تلاش میکردند انتظار دیگری میرفت, اما همگی‌ بویژه سکوت حمید تقوایی را حداقل با همان توصیف منصور حکمت از عدم شجاعت ژورنالیست‌ها توصیف‌شان می‌کنم که (یک کادر شجاع و مستقل و آزادی پیدا نشد که از آن میان بلند شود و بگوید که یک ورژن دیگری هم از این رفتار ناصر هست). دراینجا جا دارد که از حبیب بکتاش بپرسم که آیا بکار بردن آن مثل معروف (وای بروزی که بگندد نمک)‌ی لایق و شایسته حمید تقوایی و دفتر سیاسی و کیوان جاوید بوده یا لایق فعالی‌ مثل مازیار رازی بود؟ که حبیب بکتاش بدون هیچ زمینه مشخص برای مازیار رازی بکار برده بودند؟

****************************************************

از دید من بنابه دو علت اصلی‌ و اساسی‌ بوده که یک چنین پروژه اتهام و اخراج بسیار تامل برانگیزی‌ هدایت شد و انجام گرفت

 دلیل اولی‌ اش همان پیش زمینه و انتقاد‌های ادامه دار و قبلی من بوده که به رفتار‌های تبعیض آمیز حمید تقوایی داشته بودم و هیچ جوابی هم نگرفته بودم، که دقت‌های انتقادی مرا مزاحم رهبری حزب میدیدند. دومین دلیل مهم این جبهه‌ گیری باندبازانه کمیته رهبری حزب در مقابل من نیز از دید من این بوده که من بدنبال سکته قلبی کادری بنام (مجید سپاسی) که در بازی فوتبال در کانادا زمین خورده و فوت شده بود, برای کمیته مرکزی حزب که متاسفانه اعتماد سیاسی ساده لوحانه درجه بالایی به همه‌شان داشته ام یک گزارش مسئولانه و دلسوزانه ای ارسال کرده و آگاهی‌ داده بودم. در مضمون آن گزارشی که من نوشته بودم از زبان (مجید سپاسی هنوز سکته نکرده) که بسیار دردمند از فقدان منصور حکمت بود و بسیار دردمند از انشعاب جریان کورش مدرسی و بسیار بیقرار و  عصبی از باند بازی‌های درون دفتر سیاسی دوره فراکسیون و زمینه‌های انشعاب دوم بود, بر روی اسم دو نفر از کادر‌های دفتر سیاسی بعنوان (کادرهای قابل تامل) انگشت گذاشته شده بود. یکی‌ از آن دو کادر دفتر سیاسی اتفاقا همین (کیوان جاوید) بود

مجد سپاسی اولین و آخرین معلم سیاسی من از نظر آموزش و اقدام جدی به نوشته‌های سیاسی بود بطوری که در یک فرایند ششماهه ایی هر نوشته سیاسی ایی که از قلم من حاصل میشد نخست به آن رفیق زنده یاد می‌فرستادم و از طریق ارتباط تلفنی و اینترنتی مان جمله به جمله بر مضمون آن نوشته‌ها زحمت می‌کشید و استعداد نویسندگی‌ام را قدم به قدم پرورش میداد, آنهم بدون اینکه خود او مایل به نوشتن و نقد‌های سیاسی و کتبی‌ باشد. من و او در آن دوره شش ماهه رفاقت سیاسی مان همواره سر این موضوع بحث داشتیم بدین معنی‌ به او می‌گفتم که (خودت نیز باید بطور مستقیم دست به قلم ببری)  و همواره منهم بسهم خودم متقابلا یادش میدادم که بعوض این همه حرص و عصبیت از نابسامانی‌های درون حزبی باید (از طریق نقد و نقادی) پیش بروی. در سرانجام رابطه مان مجید سپاسی بنحو محسوسی موفق شد که همرزم حزبی اش را در توانمندی به نوشته های سیاسی جلو برد, اما نتنها من هرگز نتوانستم آن بی‌ میلی به نوشتن او را بسمت اتخاذ (روش نقد و نقادی سیاسی) یاری اش کنم بلکه آنهمه حرص و عصبیت در پشت سر کادرهای حزب را  نیز نتوانستم تحمل کنم

 بهنگام بروز عصبیت‌ها و اعتراضات تندی که از جهت توپیدن به آن باند بازی‌های محفلی دوره قبل از انشعاب دوم حزب از خود نشان میداد, بویژه زمانی‌ که به نام کیوان جاوید می‌رسید با عصبیت خاصی سخن میگفت. در طول آن رفاقت اینترنتی رفیقانه مان همیشه جلوی مجید سپاسی میستادم و می‌گفتم که (نمیتواند اینجور باشد),  و اصرار می‌کردم که تو باید شخصا وارد میدان شوی و با قلم و بیان سیاسی و انتقادی مسئولانه ات دخالت کنی‌, و بدینصورت آنوقت نتنها پشت سر آنها بدین درجه عصبیت و کلام نشان ندهی‌, بلکه اجازه نیز ندهی‌ که رفتار‌ها و گرایشات ناسالمی بیش از بیش تقویت شوند و مشکل سازند. من با آن گزارش مسئولانه‌ام از کمیته مرکزی حزب انتظار داشتم که به آن گزارش با حس دلسوزانه و با درایت سیاسی نگاه کنند. برای یک کادر دلسوز و با احساس مسئولیتی در حد من مگر چه ارگانی‌ صلاحیت دارتر از کمیته مرکزی یک حزب بوده که میتوانستم از شرح حال قضیه باخبرشان کنم! اما رفتار‌های بعدی کادرهای دفتر سیاسی و لیدر حزبنشان بروشنی نشان داد که درد این کمیته رهبری حزب کمونیست کارگری دقیقا در شرایط انقلابی خیزش هشتاد و هشت و تنها گذاردن توده‌‌های انقلابی و میلیونی جامعه در قبال رژیمی بتمام معنی‌ فریبنده و سرکوبگر، درواقع  صرفاً درد حفظ آتوریته کمیته مرکزی و بویژه کادرهای پرسابقه پیرامون حمید تقوایی و درد حفظ تشکیلات حزب در خارج کشور بود 

در صورتی که در یک مورد دیگر از همین نوع مشکلات دارن حزبی مورد که در دوره تنش‌های سیاسی با فراکسیون علی‌ جوادی و آذر ماجدی رخ داده بود, برای روشن کردن هویت حقیقی یکی‌ از کادرهای دفتر سیاسی که هفته به هفته با اسم مستعار در مناسبات درونی حزب مطلب می‌نوشت, و نیروی سیاسی یک حزب را بعوض مشغول کردن به مبارزه طبقاتی و پیش روی جنبش کارگری و کسب قدرت سیاسی مشغول مسائل و اختلافات درونی حزب کرده بود، در آنجا حمید تقوایی و مصطفی صابر و اصغر کریمی‌ و فاتح بهرامی یک (کمیته تحقیق چهار نفره) تشکیل دادند و پس از مدت کوتاهی به هویت این کادر دفتر سیاسی پی‌ بردند, و جلسه مجمع عمومی گذاشتند و از آن طریق به مشکل پیش آمده فأق آمدند. بله در مورد آن اتهام شاخدار سیاسی هم که به من زده شده بود میتوانستند با یک چنین کار تحقیقی درون تشکیلاتی, و آنهم با تکیه به مجمع عمومی کادرهای حزبی, در پیش روی درست سیاست‌های درونی حزب دخیل شوند 
این دو عامل از دید من علتهای اصلی‌ آن اتهام شاخدار و آن تذکر‌های حمید تقوایی بوده , بطوری که در آن جلسه پلنوم, گویا دیگر (همه کادر های رهبری) پاک و مارکسیست و سفید سفید بودند و در این میان آنوقت این ناصر احمدی کادر بدنه حزب هم  بعنوان یک کادری (تشکیلات بهم زن) و سیاه سیاه شده بود, بطوری که حتا بزودی از شرکت در مجمع عمومی کادری حزبش هم محرومش کردند, و کاملا تک انداختند و پروژه اتهام و اخراجشان را مهندسی کردند و به پیش بردند

*************************************************

تبعیض در کادر سازی! چه فرقی بین من و مرسده قائدی بوده؟!

این در شرایطی بوده که بهمراه فرستادن آن گزارش مربوط به حساسیت‌های مجید سپاسی گزارش دیگری هم از وضعیت خودم در جامعه نروژ ارائه کرده بودم، وضعیتی که همه‌شان بخوبی با خبر بودند و بویژه مینا احدی آستین به بالا زده زده بودند که شخصا در آن شرایط من حضور یابند و در قبال سیاست‌های ضّد انسانی‌ و ضّد کودک مربوط به آن مقطع یاری‌ام کنند که بدلیل کار و مشغله‌های مهمتر مینا احدی تشکر گرمی‌ کرده بودم و راضی‌ به آمدن‌شان به نروژ نشده بودم و به تنهایی آن درگیریهای موردی خودم را بعهده گرفته و به پیش برده بودم. با سیستمی‌ طرف شده بودم که بدلیل اعتراضات و اعتصابات مکرری که در مقابل دیپورت کردن کودکان تازه به دنیا آمده از مادران عراقی براه انداخته بودم، مادرانی که در بستر حملات نظامی آمریکا و دول غربی به نروژ پناه آورده بودند و پروسه زایمانشان در نروژ انجام گرفته بود و به آن چنان وضعیت اسفباری دچار شده بودند، و آنوقت جناح سوپر راست حکومت نروژ که همسو با اربابان سیاسی خود دست به فرستادن ۲۰۰ سرباز به عراق برده بود و دست به دیپورت لجام گسیخته ایی میزد، در یک چنین شرایطی برای اینکه مرا سر جای خود بنشانند و جلوی اعتراضات پیش رونده مان را بگیرند, کاری کردند و سیاستی پیش بردند که تنها دختر ده ساله من آنهم با توجه به قوانین رسمی‌ همان سیستم که چند روز هفته را می‌بایست با پدرش زندگی‌ میکرد, تا سال‌های سال دیگر هرگز نتوانستیم از روابط پدر و فرزندی مان بهره بریم  بطوری که بکلی از روییت چهره و رخسار همدیگر نیز محروم شدیم, در صورتی که در همان عراق و شرایط جنگی اش در پشت میله‌های زندان‌ها, ملاقات حضوری والدین با فرزندان شان یک امر شناخته شده در این قوانین جنگل سرمایه بود

و بعد از چندین سال پیگیری و مبارزه برای باز گرداندن مناسبات پدر فرزندی قانونی‌ مان, و ناامید شدن من از نتایج مثبت کار, آنوقت بنا به این دلیل بوده که از کمیته رهبری خواسته بودم که بهمان طریقی که به کادری مثل مرسده قائدی یاری کرده بودند, و مرسده هم از آن جامعه به جامعه دیگری نقل و مکان پیدا کردند و با انرژی مسلط تری به فعالیت‌های شان ادامه دادند, در مورد من هم که بیش از بیش در جریان مشکلاتم با جامعه و حکومت نروژ بوده اند یاری‌ام کنند تا چند صباحی هم در جامعه دیگری به مبارزات حزبی‌ام ادامه دهم اما گویا هشت سال زندان کشیدن و چند عزیز سیاسی از دست دادن مرسده‌ها نیز, متفاوت از هشت سال زندانی کشیدن من بوده و متفاوت از اعدام شدن عصاره خانواده پنجاه نفری مان بوده که اسمش ناصر بوده و او نیز از فعالین سازمان پیکار بوده و منهم از فردای اعدام شدنش همین اسم را برای خودم انتخاب کرده بودم. میخواهم بگویم که زمانی‌ که از دید تبعیض قائل شدن و انجام نابرابری در سیاست‌های تشکیلاتی آن حزب صحبت می‌کنم گویا سه سال پشت سر هم و هر سال از نو, با درخواست رفیقانه حمید تقوایی دوام آوردن من در آن جامعه و در آن کمیته نروژ, یک مناسبات یک طرفه از پایین به بالا بوده, که گویا دیگر حمید تقوای و کمیته رهبری حزب وظیفه سیاسی خودشان نمیدانسته اند که متقابلا در یاری و توجه به این طرف مناسبات از بالا به پائین نیز جدیی‌ باشند. گویا دیگر شیوه‌های بهره کشی‌ و استثمار به حد اعلای خود رسیده بود و گویا دیگر مطمئن شده بودند که هیچ مایه و پول دیگری برای تقدیم به کانال جدید در بساطم نمانده بوده, و گویا می‌بایست هرچه سریع تر از دردسرهای سیاسی این کادر موی دماغ شده (انتقادگر و انتقاد جو) خلاص می‌گشتند

 اگر سیاست یک حزب کمونیستی انقلابی حقیقتا (کادر پروری انقلابی) بوده باشد چه فرق می‌کند که مرسده‌ها باشد یا ناصر‌ها! و‌ای کاش ده‌ها مرسده‌ها و ده ها و ناصر‌ها مورد هدف کادر پروری یک حزب انقلابی باشند. میخواهم بگویم که آنهمه جنجال و آن اتهام شاخدر و آن متد اخراج کردن, تازه در شرایطی بوده که از حزبی که سالهای سال با تمام توان سیاسی ام برایش جانمایه گذاشته بوده‌ام و با لیدر و تمامی ساختار رهبری اش مو به مو همراهی کرده بوده‌ام با چنان پاسخ انقلابی و (تو بخوان  تبعیض گرانه و ضّد انقلابی و ضّد کمونیستی اش) به درخواست یاری‌ام جواب دادند

***************************************************************

شکایت نامه من از جهت (بالا کشیدن) کمک مالی‌‌های نسبتا سنگینم در متن چنین اتهام و اخراج از حزب

من در سالهای فعالیتم در این حزب کمونیست کارگری بغیر از حقٔ عضویت ۲۰۰ کرونی ای که بطور منظم بمدت هفت سال بدون هیچ کوچکترین وقفه ایی پرداخت بوده ام، و علاوه بر کمک مالی‌‌های متفرق بسیاری که در جلسات حضوری کنفرانس‌ها و کنگره‌ها و در جلسات اینترنتی مجمع عمومی کادرهای حزب مثل سایر فعالین آن حزب داشته ام، و علاوه بر دفعات مکرر ۵۰۰۰ کرون کمک مالی‌‌هایی‌ که در جریان اعتصابات کارگران نساجی کردستان و اعتصابات سندیکای واحد و اعتصابات سندیکای نیشکر‌ها هفت تپه ارائه کرده بوده‌ام که نمیدانام به دست‌شان میرسیده یا نه،از اینها فراتر بطور مشخص و بمنظور شکل گیری و ادامه کاری تلویزیون کانال جدید, بطور مشخص دو مورد کمک مالی‌ ۲۰،۰۰۰ کرونی و یک مورد ۱۰،۰۰۰ کرونی و روی هم بیش از ۵۰،۰۰۰ کرون پرداخته ام. به غیر از همین سه مورد کلانش نیز در آخرین کمک مالی‌ رقم بالایم یعنی‌ در دومین مورد ۱۰،۰۰۰ کرونی‌ام زمانی‌ که در کنفرانس کمیته خارج کشور به مسئولیت کاظم نیکخواه در کشور سوئد از پشت تریبون اعلام کردم که برای من قابل تحمل نیست که تلویزیون کانال جدید که بزرگترین امکان رسانه ایی جامعه و طبقه کارگر است از لحاظ هزینه‌های مالی‌ کم بیاورد و تعطیل گردد, سخنانم را چنین ادامه دادم که گفتم, لذا همین الان ۱۰،۰۰۰ کرون دیگر نیز تحویل شهلا دانش‌فر مسئول بودجه حزب دادم. و سپس بخاطر تشویق بیش از بیش کادرهای حزب و رساندن مفهوم سیاسی و ضرورت ادامه کاری این کانال جدید اضافه کردم و گفتم که، اما رفقا اینرا هم بدانید که با این ۱۰،۰۰۰ کرون دومی‌ که میپردازم نتنها دیگر اجاق گاز و یخچال منزل حقیرآنه‌ام مال خودم نخواهد بود بلکه در پرداختن اجاره خانه این ماهم نیز مشکل خواهم داشت. اینجا بود که نخست حسن صالحی از کادرهای دفتر سیاسی به پشت میکروفون رفتند و ضمن قدردانی‌گرم و صمیمانه‌شان, اما پذیرفتن‌ آن کمک مالی‌ را بخاطر صدمات جدی ایی که به زندگی‌‌ام وارد میشد صحیح ندانستند, و در قدم بعدیش نیز خود شهلا دانشفر مرا کنار کشیدند و در گوشه ایی از همان سالن ضمن تشکر صمیمانه از طرف رهبری حزب نسبت به این صداقت و دلسوزی مسئولانه من, آنهم در شرایطی که اشک ممتدی بطور اتوماتیک از چشمانم جاری میشد که ایشان نیز درک میکردند و بسیار متأثر می‌شدند, آن مبلغ را برای خودم برگرداندند

اکنون سوال من از آن حزب و از آن مدیر کانال جدید وقت که اتفاقا خود همان کیوان جاوید بوده اند این است که آیا قبول می‌کنید که من ناصر احمدی را در یک مناظره تلویزیونی دعوت کنید و برای طبقه کارگر و جامعه روشن کنید که بنا به چه دلایل سیاسی و یا اخلاقی (و هر چه که خودتان میدانستید) در همان خیزش میلیونی هشتاد و هشت از آن حزب اخراجم کردید. برای جامعه روشن کنید که نتنها عضویت کادری مرا لغو کردید آنهم نه در مجمع عمومی کادری حزب, که قبل از این لغو کادری شدنم بطور رسمی‌ دو ماه پشت سر هم مانع از حضورم در مجمع عمومی حزبم شدید درصورتی که سالیان سال به بیان خودتان پرچمدار جنبش شورایی و مجمع عمومی بوده اید, و حتا نتنها بدون (رعایت اصل بر برائت) که در اینجا نیز بدفعات مکرر لیدر حزب حمید تقوایی پیرامون سیستم  قضایی حاکم در نظام سوسیالیستی روی به جامعه سخنرانی می‌کرده اند و هر اتهام زننده بی‌ مدرکی‌ را مجرم حساب میکردند و به تحقیق و بررسی اینجور مسائل بشدت بها می‌دادند، بله نتنها این مورد سیاسی مهم را برای طبقه کارگر و جامعه روشن کنیم بلکه اساساً روشن کنید که روی چه حسابی‌ و با چه دلایل محکمه پسندی در یک جلسه پالتاکی سه نفره یعنی‌ من و رئیس هیأت دبیران حزب اصغر کریمی‌ و دبیر کمیته خارج خلیل کیوان با صراحت تمام اعلام کردید که <تو دیگر از جنس ما نیستی‌.>. من میخواهم به طبقه کارگر و جامعه روشن بکنید که جنس شما چی‌ بوده که بعد از شنیدن اولین انتقاداتم نسبت تبعیض لیدر حزب و باند بازی‌هایتان مثل فولاد اینقدر آبدیده شد,  بطوری که جنس ناصر احمدی نیز که تا چند هفته پیش از انتقاد‌های پیگیرش بعنوان یک جنس مرغوب و از نمونه‌های قابل تایید رهبری حزب بویژه حمید تقوایی شناخته شده بوده اما چطور شد که بفاصله کوتاهی بیکباره اینقدر تغییر کرد و نامرقوب اعلام شد و دیگر ذره ایی قابل تحمل حساب نشد؟! من از این حزب و لیدر و مدیر وقت کانال جدید رسما میخواهم که یا در همان کانال جدیدی که بیش از سی‌ میلیون تومان پول امروزی برایش هزینه کرده بوده‌ام, بطور حضوری دعوتم کنند و روی به جامعه علّت‌های تغییر جنس سیاسی مرا توضیح دهند و در مقابل استدلال‌های سیاسی من از خودشان دفاع کنند و یا حالا که مرا پس از آنهمه سال فعالیت شبانه روزی‌ام اخراج کردید, و با یک توهین سیاسی شاخداری هم بدرقه‌ام کردید, و از داشتن رسانه کانال جدیدم محرومم کردید, بطور رسمی‌ میخواهم که آن دستمایه ۵۰،۰۰۰ کرونی مرا به خودم باز گردانید و من میخواهم برای تهیه یک رسانه تلویزیونی دیگری برای گرایش مارکسیسم انقلابی هزینه کنم و بطور مشخص روی به رهبران گرایش سوسیالیستی جنبش کارگری برای پیش بردن بحث‌های مقدماتی به تشکیل حزب مستقل و پیشتازشان بیش از بیش به یاریشان بشتابم

*****************************

تناقض نحوهٔ پاسخ حمید تقوایی به کادرهای بیرون رفته ایی که طلبه کمک مالی‌‌هایشان را میکردند با موردی مثل ناصر احمدی

در سالهای اولین انشعاب حزب, تعدادی از کادرهای حزب کمونیست کارگری حکمتیست در جلسات پالتاکی هفتگی حمید تقوایی که منهم از ادمین های رسمی‌ آن جلسات بوده‌ام به روی خط میامدند و از حمید تقوایی طلب پول‌هایی‌ را میکردند که در دوره قبل از انشعاب‌شان برای ادامه کاری حزب‌شان هزینه کرده بوده اند. آنوقت در تمامی‌ این موارد که بیش از سه چهار مورد بوده حمید تقوایی اینجور جواب میدادند که شما خودتان از حزب انشعاب کرده اید و کسی‌ شما را از حزبتان بیرون نکرده است. بسیار خوب, اکنون که من ناصر احمدی را با پیش قدمی خود حمید تقوایی از آن حزب بیرونم کرده اند آیا مسئول نیستند که پاسخ مستدل و قانع کننده ایی به این پیشنهاد دو وجهی من که در بالا ارائه کردم بدهند. یعنی‌ یا روی به جامعه از همان رسانه کانال جدید حقایق پشت پرده اخراج کردن ناصر را بروشنی برای طبقه کارگر و مردم جامعه شرح دهند و در صورت قانع کننده نبودن پاسخهایشان با نقد و نقادی خود نشان دهند که در راستای سیاست‌های یک حزب کمونیستی و انقلابی مبارزه میکنند, و یا در صورت فرار از این پاسخ مسئولانه که در این چهار سال بعد از اخراجم چنین کرده اند, در این حالت نیز همه آن مجموعه مبلغ ارائه شده توسط من به نام کانال جدید را به من بازگرداند, و همانطوری که گفتم من نیاز دارم برای پیش روی جنبش کارگری در تشکیل حزب مستقل‌شان و برای پیش روی گرایش مارکسیسم انقلابی در مسیر احیای مارکسیسم و تلاش‌های جهانی‌‌شان به ساخته شدن احزاب انقلابی و کارگری به فکر برخورداری از یک کانال تلویزیونی هزینه کنم

سوال اساسی‌ دیگری که از کادرهای آن حزب و بطور مشخص از لیدر حزب حمید تقوایی دارم این هست که ایشان در سمینار معروف فرا حزبی‌شان که ششماه قبل ارائه کرده بودند بطور واضح بیان کردند و گفتند – من به کسی‌ انتقادی ندارم و به خودم هم انتقادی ندارم و سعی‌ کنیم که به آن بحث‌های انشعاب و غیره نپردازیم بلکه در برطرف کردن موانع این ضرورت سیاسی قدم جلو بگذاریم. ایشان سپس در ادامه بیانشان گفتند که – البته ما از کسی‌ انشعاب نکرده ایم و راضی‌ به انشعاب و رفتن شما هم نبوده ایم. سپس حمید تقوایی روی به نیروهای منفرد خارج شده از حزب نیز چنین گفتند. گفتند که – شما و هر فعال منفردی هم میتوانید بطور مستقیم با من در تماس باشید و در جهت پیشروی برای این کنگره فرا حزبی صحبت کنیم. بله اینجا بود که من (دو بار نامه نوشتم) و هر دو را هم به آدرس‌های حمید تقوایی و به سایت روزنه حزب و سعید صالحی نیا که آنوقت کادر فعال حزب بوده اند ارسال کردم اما هرگز و هیچ وقت جواب مسئولانه ایی از آن لیدر حزب کمونیست کارگری ندیدم و دریافت نکردم. اکنون سوال من از کادرهای آن حزب بطور مشخص این هست که منظور و معنی‌ اینهمه (بازی کردن با کلمات و روحیه انقلابی کادرهای مثل ناصر احمدی) چیست و چه پاسخ مسئولانه ایی به اینهمه (سکوت پرمعنی‌ و اینهمه توهین و سؤ استفاده سیاسی) از هویت یک کادری مثل من دارید؟ در جواب اینهمه (بی‌ پاسخی‌های حمید تقوایی) که از سالهای حزبی بودنم هم ادامه داشته, برایشان نوشتم که رئیس جمهور رژیم احمدی نژاد مردم را خش و خاشک حساب می‌کند, آیا شما هم کادری مثل مرا خش خاشک حساب می‌کنید

من منتظر پاسخ مسئولانه کادرهای حزب کمونیست کارگری بویژه کادری چون حبیب بکتاش میباشم

 من یکبار دیگر حبیب بکتاش را بخاطر بکار بردن آن مثل (وای به روزی که بگندد نمک) مورد تامل و توجه قرار میدهم که اساساً یک چنین مثل‌ها و طنز‌هایی را در برخورد‌ها و نقد و نقادی های سیاسی و نوک این پیکان گزنده را به کدام طرف باید برگردانند؟ آیا به حمید تقوایی و دفتر سیاسی وقت و کیوان جاوید آن حزب یا به مازیار رازی؟

*****************************

ناصر احمدی

۱۸، ۰۸، ۲۰۱۳