روحانی انتخاب شد! چشم انداز جنبش کارگری چیست؟

شورای دبیری گرایش مارکسیست های انقلابی ایران

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، براساس نتیجه قطعی شمارش آرای یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری حسن روحانی با ۱۸ میلیون و ۶۱۳ هزار و ۳۲۹ رای از کل آرا ماخوذه در مرحله اول، حائز اکثریت مطلق آراء و به عنوان رئیس‌جمهور منتخب مردم برای ۴ سال آینده انتخاب شد.

گرایش مارکسیست های انقلابی ایران، در سخنرانی تصویری ( و کتبی) که اخیراْ (۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۲) توسط رفیق مازیار رازی ارائه داده شد، به نکات زیر اشاره کرد که:

 «….با توجه به این خصوصیات رژیم– که با دیکتاتوری های نظامی در کشورهای مجاور، یعنی بعضاً رژیم هایی که فروپاشیدند و از بین رفتند، متفاوت است– و با توجه به خصوصیات تحریم های اقتصادی و جدی شدن تهدیدهای نظامی و همین طور سرنگونی قریب الوقوع اسد در سوریه و همچنین از دست رفتن چاوز در ونزوئلا و متحدی بین المللی، رژیم در این دوره به شدّت دچار نگرانی و اضطراب شده است و این، ویژگی انتخابات دورۀ اخیر خواهد بود. بنابرین رژیم یافتن راه هایی را برای سازش و عقب نشینی دنبال خواهد کرد. این عقب نشینی دیگر از سوی گرایش های اصول گرا امکان پذیر نیست. چون اصول گرایان تجربه ای را با غرب داشته اند و غرب دیگر اصولاً این ها را به عنوان کسانی که وارد معامله و مذاکره می شوند، قبول ندارد؛ چرا که هشت سال دورۀ احمدی نژاد را تجربه کرده است. از سوی دیگر این اصول گرایان به دلیل سیاست هایی که اتخاذ کرده اند– حداقل بخش قابل توجهی از آن ها– تن به مذاکره و معامله نخواهند داد و همچنان تصور می کنند که می توانند خواستۀ خود را به طرف مقابل، تحمیل و امتیاز کسب کنند. پایه های رژیم، پایه های حزب اللهی رژیم، سپاه پاسداران، بسیج و غیره، اگر قرار باشد از رهبرانِ خودِ اصول گرایان کسانی را برای معامله و سازش با غرب انتخاب کنند، دچار مخاطره و شکاف درونی خواهند شد، یعنی امکان دارد پایه های اجتماعی خود را از دست بدهند. به همین جهت برای این معامله و سازش، که الآن زیر فشار مجبورند وارد این دوره شوند، نمی توانند از طریق اصول گرایان و نمایندگان آن ها، این تبانی را سازمان دهند. از سوی دیگر، از طریق اصلاح طلبان هم قادر نخواهند بود چنین کنند. چون اصلاح طلبان اولاً اعتبار سیاسی خود را در سطح ملی و بین المللی از دست داده اند و به هر حال دیگر شخصیت هایی نیستند که از نقطه نظر امپریالیزم قابل اعتماد برای مذاکره باشند و از سوی دیگر این قدر در گذشته تبلیغات سوء از سوی حکومت وقت علیه اصلاح طلب ها صورت گرفته– به عنوان فتنه گران انتخابات 4 سال پیش– و این قدر با اعمال فشار آن ها را به کنار رانده اند (مانند حصر خانگی موسوی و کروبی) که واضح است دیگر قادر نخواهند بود از طریق اصلاح طلبان (خاتمی، کروبی، موسوی و دار دستۀ آن ها)، این سازش و معامله را انجام دهند. بنابراین رژیم– وقتی صحبت از رژیم می کنیم، مقصودمان سران رژیم، سران هیئت حاکم و مشخصاً خامنه ای و مداری است که دور او شکل گرفته– باید به دنبال مهرۀ دیگری باشد، مهره ای که بتواند سازش را با امپریالیزم عملی کند، مورد تأیید امپریالیزم هم باشد و همین طور بتواند بخش عمده ای از اصلاح طلب ها و همین طور اصول گرایان را به سوی خود جلب کند…..مسأله که مطرح می شود این است که در این انتخابات، چه رفسنجانی انتخاب شود و چه نشود (چون از نقطه نظر جنبش کارگری، فعالین کارگری و مارکسیست های انقلابی در داخل ایران تفاوت زیادی از نظر ماهوی میان آن ها وجود ندارد؛ این ها اصولا یک رژیم بورژوایی ویژۀ اسلامی هستند و در واقع هیچ کدام از مسائل اولیۀ دمکراتیک و مسائل کارگری جامعه بدون سرنگونی «کامل» این رژیم که شامل تمام جناح بندی هایشان خواهد شد، حل نخواهد گردید)، روزنه هایی با تحولات بعدی باز خواهد شد و این روزنه ها باید مورد استفاده قرار بگیرد تا امر تدارک سرنگونی این رژیم سرمایه داری با سهولت بیشتری صورت بگیرد….. اگر رفسنجانی رئیس جمهور ایران بشود، خوب واضح است که یک سلسله تحولات نوینی نیز در زمینۀ ارتباطات بین المللی و تحولاتی در جنبش کارگری رخ خواهد داد. به این مفهوم که سرو کلۀ ILO (سازمان جهانی کار) مجدداً پیدا خواهد شد، ارتباطات با غرب نزدیکتر خواهد شد، همچنین امکان تأسیس اتحادیه های کارگری در چارچوب نظام سرمایه داری- امپریالیستی و ایجاد شبکه های مرتباط با دولت (اتحادیه های کارگری زرد)، در دورۀ آتی به وجود خواهد آمد (یعنی زمانی که روابط در دورۀ آتی پس از انتخاب رئیس جمهور جدید، رفسنجانی، «حسنه» شود و تحولات روند جدیدی به خود بگیرد). در آن زمان واضح است که مارکسیست های انقلابی باید ارزیابی کنند که به چه نوع دخالت هایی در این تشکل هایی که از طریق ILO در ایران در این دورۀ نوین به وجود خواهند آمد، انجام دهند؛ واضح است که ساختن حزب پیشتاز کارگری هم مرتبط خواهد شد به این وضعیت نوین، و شکل سازماندهی آن در قیاس با گذشته تفاوت هایی پیدا خواهد کرد، شکل هایی جدیدی به خود خواهد گرفت که البته بحث در این مورد به همان دورۀ آتی موکول خواهد شد و از اکنون نمی توان برنامه ریزی دقیقی در مورد آن داشت……».

گرچه در این مصاحبه از رفسنجانی نام برده شد، اما با توجه به حمایتی که رفسنجانی و خاتمی (و سایر اصلاح طلبان) از حسن روحانیبه عمل آوردند، تفاوت چندانی برای پیشبرد چرخش برای حفظ نظام، میان این دو فرد نمی باشد

از اینرو،‌ برای بحث در مورد چشم انداز جنبش کارگری در دوره پس از انتخابات ریاست جمهوری، مطالعه این مقاله را به رفقا و دوستان میلیتانت توصیه می کنیم