چرا همبستگی بین المللی کارگری ضروری است؟

از میلیتانت شماره ۵۳

ترجمه: فعالین شبکۀ همبستگی کارگران ایران (IWSN)

از اروپا تا آسیا، از امریکا تا خاورمیانه، در سرتاسر جهان، مبارزات کارگران در حال افزایش است. این مبارزات، در همه جا نشان دهندۀ خشم رو به رشد طبقۀ کارگر علیه بی­عدالتی ها و استثمار است. در ترکیه ها واکنش ها نسبت به دستمزدهای پایین، محدودیت های آزادی تشکل، اخراج و بیکارسازی ها، قراردادهای پیمانی، دست­اندازی به حقوق به­دست آمدۀ کارگران و ممنوعیت های اعمال شده علیه حق اعتصاب، ادامه دارد. کارگرانی که به دلیل تلاش برای متشکل شدن علیه دستمزدهای پایین و شرایط کاری غیرقابل تحمل، اخراج شدند، قصد بازگشت به خانه­هایشان را ندارند. در بداش (BEDAŞ)، تداش (TEDAŞ)، توگو (TOGO)، ترکیش ایرلاینز (THY)، شرکت نساجی Hey Tekstil، نمک بیلور (Billur Salt)، بیمارستان چاپا (Çapa)، کارگرانی که به خاطر مطالبۀ حقوق خود اخراج شده بودند، به مبارزه ادامه می دهند.

مبارزات کارگران در کشورهای مختلف نشان می دهد که این مبارزات نباید به یک کارگاه یا یک کشور محدود شود، بلکه باید جنبه ای بین المللی پیدا کند. کارگران باید در سطح جهانی با یک­دیگر متحد شوند. از آن جا که سرمایه داری جهانی­شده است، بیش از پیش تولید را در سطح جهانی گسترش می دهد. انحصارات غول­پیکر، در تنها یک کشور تولید نمی کنند. شرکتی که در اروپا یا ایالات متحده مستقر است، به طور همزمان در چین، ترکیه یا هر یک از کشورهای خاورمیانه تولید می کند. به همین خاطر این که کارگران در فقط یک کشور متحد شوند و به مبارزه برای کسب حقوق خود بپردازند، کفایت نمی کند؛ برای آن که کارگران موفق باشند، باید از حمایت و پشتیبانی کارگران شاغل در سایر کارگاه ها و کارخانجات کشورهای دیگر جهان نیز برخوردار باشند. کارگران ژاپنی تویوتا، کارگران فرانسوی رنو یا کارگران ایتالیایی فیات، برای مقابله با کارفرمایان و رسیدن به مطالبات خود، باید از سوی سایر کارگران شاغل در دیگر تأسیسات این شرکت در کشورهای مختلف مورد حمایت و پشتیبانی قرار بگیرند. در نگاه اول، رسیدن به همبستگی بین المللی کارگران دشوار به نظر می رسد. اما به هر حال کارگران باید با این آگاهی فعالیت کنند؛ این موضوع از اهمیت حیاتی برخودار است. به علاوه هنگامی که اتحادیه ها و تشکلات کارگری وظیفۀ خود را انجام می دهند، آن وقت به نظر خواهد رسید که دست یافتن به همبستگی بین المللی طبقۀ کارگر چندان هم دشوار نیست.

اجازه دهید مثالی بزنیم: دولت حزب عدالت و توسعه (AKP) حق اعتصاب را در صنایع هواپیمایی ممنوع اعلام کرد. کارگران صنایع هواپیمایی در مخالفت با این ممنوعیت وارد عمل شدند و موفق گردیدند که صدها پرواز را لغو و متوقف کنند. این اقدام که تنها طی یک روز صورت گرفت، تکلیف را مشخص کرد و هشدار لازم را به دولت داد. در روز آکسیون، اتحادیه های اروپایی اعلام کردند که “چنان چه هواپیماهای ترکیه با تخطی از اعتصاب در کشورهای ما فرود بیایند، ما اجازۀ بازگشت را به آن ها نخواهیم داد”. همین مثال کوچک از همبستگی بین المللی کارگران، نشان می دهد که اتحاد طبقۀ کارگر جهان تا چه حد مهم است.

یکی از بهترین نمونه های همبستگی بین المللی را ما در شرکت هواپیمایی باری UPS تجریه کردیم. در این جا کارگرانی که به دلیل متشکل شدن و آغاز یک اعتصاب غیرقانونی اخراج شده بودند، از سوی برادران و خواهران خود در سراسر دنیا تنها نماندند و از طریق آکسیون های حمایتی مورد پشتیبانی قرار گرفتند. در این آکسیون ها، مطالباتی نظیر بازگشت کارگران اخراجی UPS بر سر کار، به رسمیت شناخته شدن اتحادیه، و توقف بی­عدالتی های روا داشته شده، مطرح گردیدند. این آکسیون ها که از سوی اتحادیه های وابسته به “فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل” (ITF) سازماندهی شد، به قدری وسیع بوده است که کشورهایی مانند آلمان، آرژانتین، لیتوانی، بلغارستان، استونی، لاتویا، اوکراین، سوئد، فنلاند، نروژ، اردن، فیلیپین، هنگ کنگ، تایلند و ژاپن را دربر می گرفته. در برخی از این کشورها، کارگران کار ادارات UPS را فلج ساختند، در برخی مکان ها خشم خود را به نمایندگان UPS نشان دادند، در برخی محل های دیگر در مقابل مراکز شرکت UPS پیکت درست کردند. کارگرانی که از ده ها کشور در این آکسیون ها شرکت کردند، کارگران UPS در ترکیه را شخصاً نمی شناختند، این کارگران ترک یا مسلمان نبودند. کارگران یک طبقۀ بین المللی، با منافع مشترک، صرف نظر از مذهب، زبان یا کشور خود، همگی در مواجهه با کارفرمایان، اعضای یک طبقه هستند.

انجمن همبستگی بین المللی کارگران (UİD-DER)، همان طور که از نامش مشخص است، از همبستگی طبقۀ کارگر در سطح ملی و بین المللی دفاع می کند. محدود شدن به مرزهای یک کشور نه فقط کارگران را تقویت نمی کند، بلکه برعکس آن ها را تضعیف می کند. انجمن همبستگی بین المللی کارگران، با عمل برپایۀ این آگاهی، تلاش دارد که همبستگی بین المللی کارگران را تقویت کند. این که UİD-DER در کمپین جمع­آوری امضا از سوی اتحادیه های کارگری ژاپن برای تعطیل نمودن مراکز هسته ای شرکت داشت، این که کمپینی را برای توقف سرکوب طبقۀ کارگر در ایران سازمان داد، این که کارزاری را علیه ممنوعیت حق اعتصاب در صنایع هواپیمایی در سطح جهان گسترش داد، همگی در راستای این هدف بوده است. اما این تلاش به تنهایی کافی نخواهد بود. اتحادیه ها نیز نقش بزرگی در دستیابی به همبستگی بین المللی کارگران دارند که باید آن را ایفا کنند. حاکمیت جهانی سرمایه، تنها مشکلات طبقۀ کارگر را مشترک نمی کند، بلکه راه حل ها را نیز مشترک می سازد.

15 ژوئیۀ 2012- انجمن همبستگی بین المللی کارگری