گزارش: راهپیمایی ده هزار تن از دانشجویان برای آموزش رایگان
گزارشی از رفقای «اتحاد برای رهایی کارگر» (AWL) از متحدین «احیای مارکسیستی» در بریتانیا
ده هزار تن از دانشجویان با برگزاری راهپیمایی در مرکز شهر لندن، خواستارِ آموزش رایگان گشتند. راهپیمایی مذبور، علی رغم کارشکنی ها و خرابکاری های عمدی رهبر اتحادیۀ ملی دانشجویان، توسط فعالان چپ انجام پذیرفت که تأثیرات مثبتی بر جنبش دانشجویی دارد. ما آرزومندیم تا تأثیر مثبت وسیعتری نیز بر مبارزۀ طبقاتی داشته باشد. در طی شش ماه گذشته، مسالۀ “آموزش رایگان” در دستور کارِ جنبش دانشجویی قرار گرفت که بیش از همه مورد عنایت و حمایتِ “کمپینِ ملی علیه افزایش شهریه و کاهش مزایا” قرار گرفت. کمپین مذبور و دیگر گرایش های چپ، در کنفرانس اتحادیۀ ملی دانشجویان ماهِ آوریل، از رهبر اتحادیۀ ملی دانشجویان شکست خورند و رهبر راستگرای اتحادیۀ مذکور، موفق به عدم حمایت از تصویبِ قانون آموزش رایگان گشت. این نخستین مرتبه از سال 2004 است که کنفرانس اتحادیۀ ملی دانشجویان از موافقت با آموزش رایگان، روی برمی تابد. “کمپین ملی علیه افزایش شهریه و کاهش مزایا” بی درنگ در مخالفت با چنین واکنشی، به راهپیمایی سراسری فراخوان داد. برگزار کنندگان کنفرانس از اعضای اتحادیۀ ملی دانشجویان نیز از فراخوان حمایت کردند. سپس، اتحادیۀ ملی دانشجویان، با وجود برخورداری از امکانات هنگفت، واکنشی در قبالِ حمایت از راهپیمایی، نشان نداد. ولی راهپیمایی از سوی ائتلاف گروه های فعالِ “انجمنِ دانشجویان علیه ریاضت اقتصادی“،“جوانان سبز” و “کمپین ملی علیه افزایش شهریه و کاهش مزایا” مورد عنایت و حمایت قرار گرفت. در حقیقت، بیشتر فعالیت ها توسط کمپین مذکور علی رغم برخورداری از امکانات ناچیز و مُشارکتِ جوانان سبز اجرا گردید. سپس، حمایت رسمی اتحادیۀ ملی دانشجویان، سبب شد تا سازمان دهندگان به طور مؤثر و عملی با اتحادیه های دانشجویی زیادی، رابطه برقرار سازند. ولیکن، اتحادیۀ ملی دانشجویان دو هفته قبل از برگزاری راهپیمایی با توسل به حربه های جعلی، از حمایت روی برگرداند.
راهپیمایی نوزده نوامبر، بزرگترین اعتراض دانشجویی در انگلیس از سال 2010 به شمار می آید. راهپیمایی مذبور نشان داد که “سازمان و سازماندهی” افزار مهمی جهت تدارک و پیشرفتِ فعالیت های نتیجه بخش، است. به طور کلی، این راهپیمایی، بسیج قدرتمندی بود که توجه دانشجویان از سراسر کشور انگلیس، به ویژه “یو سی ال” و “کینگس“، اتحادیۀ دانشجویی ملی رنگین پوستان و دانشجویان خارجی را به خود جلب کرد تا در آن شرکت کنند. بخشی از اهمیّتِ برگزاری این راهپیمایی به ماهیت سیاسی آن برمی گردد و آن را از راهپیمایی غیر سیاسی که توسط اتحادیۀ ملّی در سال 2012 برگزار شد، متمایز می سازد. موضع گیری و ماهیت راهپیمایی نوزده نوامبر، با دخالتِ “کمپین علیه کاهش شهریه و کاهش مزایا” و “سوسیالیست ها” در تمایز با شعارهای معتدل انجمن دانشجویان، شکل گرفت. راهپیمایی برای آموزش رایگان به طور شفاف، سیاست ها و فریبکاری های دولت را نشانه گرفت و صریحاً به فقدان امکانات همگانی و اجتماعی و انباشتِ ثروت در دست طبقۀ فرادست، اعتراض نمود. بر پلاکاردهایی که توسط شرکت کنندگان حمل می شد، شعارهایی از قبیل “ثروتمندان مالیات بپردازند“، “از صاحبان بانک سلب مالکیت کنید” و “دانشجویان و کارگران متحد شوید و مبارزه کنید” نوشته شده بود. مضاف بر این ها، بر “انترناسیونالیسم“،” اتحاد با مهاجران” و مخالفت با “ناسیونالیسم افراط گرا“، تأکید ورزید.
شخصیت ها و افراد شهیر از جانب اقشار اجتماعی در راهپیمایی، سخنرانی کردند که در این میان از رهبران احزاب کارگری، اعضای آزادی کارگران، کمپین فعالان مکزیکی و غیره می توان نام برد.
رهبر اتحادیۀ ملّی دانشجویان علّتِ صرف نظر کردن از حمایت را فریبکارانه به رابطه مسائل امنیتی پیرامون تدارک راهپیمایی ربط دارد. در حقیقت، برخی از مدیران اتحادیۀ ملی دانشجویان به دخالت و مشارکت دانشجویان سوسیالیست در راهپیمایی پی برده و بدین جهت از حمایت دست کشیدند. اکثریت رهبران اتحادیۀ ملی دانشجویان، از ماهیتی معتدل برخوردارند و خواهان مبارزه نیستند. آنان تمایلی به حمایت از آموزش رایگان ندارند و فرصت طلبانه به حربه هایی فریبکارانه چنگ انداختند تا اهداف اصلی خویش، در عدم حمایت از راهپیمایی، را پنهان سازند. آن چه بیشتر از همه قابل توجه است، موضوع پیروی برخی از اعضای اتحادیه که خود را گرایش چپ می دانند، از رهبری اتحادیۀ ملی دانشجویان، است. روند تدارک و برگزاری راهپیمایی نوزده نوامبر، ماهیت بسیاری از نیروها را آشکار ساخت. رهبر اتحادیۀ ملی دانشجویی دلیلِ عدم حمایت از راهپیمایی را ناامن بودن آن اعلام کرد درحالی که همواره شعار “مشارکت زنان در رهبری” را سر می دادند! این در حالیست که بیشترین افراد سازمان دهندۀ راهپیمایی نوزده نوامبر، “زن” بودند. عدم پشتیبانی اتحادیه از راهپیمایی با توجه به جنسیّتِ گردانندگان آن، نشان می دهد که شعار مشارکت زنان در رهبری از جانب اتحادیۀ ملی دانشجویان توخالی است، شعاری که رفقای سوسیالیست، سازمان دهندگان، شرکت کنندگان و تمامی گرایش های مدافع و حامی راهپیمایی، آن را درعمل پیاده کردند. این واقعیت نشان می دهد که اعضای گرایش چپ اتحادیۀ ملی دانشجویان از شجاعت کافی برای مبارزه برخوردار نیستند که ریشه در بوروکراسی اتحادیۀ ملی دانشجویان، دارد. راهپیمایی نوزده نوامبر به دو هدف اصلی: جلب توجه و حمایت و بسیج نیرو برای برگزاری راهپیمایی و افشای ماهیت اصلی رهبری اتحادیۀ ملی دانشجویان، دست یافت.
موضوعات ضروری آینده:
برگزاری حداکثر نشست و تا حد امکان جهت گفتگو پیرامون تداوم مبارزه.
کمپینِ ملی علیه افزایش شهریه و کاهش مزایا روزهای سوم و ششم دسامبر را جهت اقدام عملی اعلان کرده است و در روزهای سیزده و چهاردهم دسامبر در منچستر کنفرانس برگزار خواهد کرد. مشارکت فعالان و گروه های دانشجویی در کنفرانس ها و راهپیمایی های اعلان شده برای سازماندهی نبردی قدرتمند، از اهمیّت زیادی برخوردار است.
تداوم مبارزه و حرکت های آینده نیازمندِ برنامه ای مناسب جهت بسیج نیروهای منطقه ای و کشوری است.
ما نیازمند برقراری ارتباط بین دانشجویان و کارگران هستیم.
دانشجویان سوسیالیست محتاج اقداماتی هستند تا ماهیت سیاسی راهپیمایی را ارتقا و ایده های بهتری جهت تغییر ساختارهای اجتماعی، در راهپیمایی، نهادینه سازند. همه گیر کردن عقاید بنیادین و اساسی مبارزۀ طبقاتی و سوسیالیسم میان دانشجویان امری حیاتی برای پیشرفت جنبش به حساب می آید.
ما خرسندیم که در راهپیمایی شرکت داشتیم و رفیقانمان در کمپینِ ملی علیه افزایش شهریه و کاهش مزایا، نقش قابل توجهی در برگزاری موفقیّت آمیزِ راهپیمایی نوزده نوامبر داشتند.
ما به مبارزه در تمام مراحل ادامه می دهیم.
[email protected]
07775 763 750
