فعالیت عملی در حمایت از رضا شهابی در تهران

امروز ۱۲ تیرماه ۱۳۹۳، شماری از فعالین «شبکۀ همبستگی کارگری» و «احیای مارکسیستی» طی فعالیتی مشترک، اقدام به پخش پوسترهایی در حمایت از رضا شهابی، فعال کارگری زندانی، در سطح منطقه ای از تهران نمودند. پیش تر در فروردین ماه امسال نیز اقدامی مشابه در حمایت از شاهرخ زمانی در زمان اعتصاب غذای وی، به وسیلۀ همین فعالین صورت گرفته بود. در این اقدام جدید، پوسترهای رضا شهابی در داخل تعدادی از ایستگاه های اتوبوس، ایستگاه های تاکسی، داخل اتوبوس ها، پارک ها، پیاده رو ها و مناطق پر رفت و آمد توزیع گردید.

رضا شهابی فعال کارگری زندانی، از اعضای هیئت مدیرۀ سندیکای شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، و خزانه دار و مسئول مالی این سندیکا، پس از یورش وحشیانه به بند ۳۵۰ اوین، همراه شش زندانی سیاسی دیگر به زندان رجایی شهر تبعید شد. او در اعتراض به این تبعید غیر قانونی، و همچنین با مطالبۀ بازگشت مجدد به بند ۳۵۰ زندان اوین، برخورداری از مرخصی استعلاجی جهت درمان و عمل جراحی دیسک کمر، اجرای مادۀ ۱۳۴ قانون جدید مجازات اسلامی و برخورداری از قانون آزادی مشروط، دست به اعتصاب غذا زده است.

اعتصاب غذای رضا شهابی در حالی وارد ۳۴مین روز خود می شود که او در این فاصله نزدیک به ۱۴ کیلوگرم وزن کم کرده است و با وجود روحیۀ قوی، از شرایط جسمانی حاد و نگران کننده ای رنج می برد.

تقریباً چهار روز پیش، ۹ تیرماه، او دچار بیهوشی و تشنج شد، و دو نفر از هم بندانش او را به بهداری زندان بردند، اما دکتر بهداری به جای انجام وظیفۀ پزشکی خود، درست مانند یک بازجو اعلام کرد تا زمانی که وی اعتصاب غذای خود را نشکند، هیچ کاری برای او انجام  نخواهد داد.

در هفتۀ اول تیرماه نیز «مردانی»، رئیس زندان رجایی شهر، رضا شهابی را احضار کرد و با گفتن این که «اگر ادامه بدهی می فرستمت انفرادی و آب را هم برویت می بندم»، صراحتاً و بی شرمانه او را تهدید کرده بود.

حتی پیش از این، در روز ۲۷ خرداد نیز رضا شهابی در هنگام رفتن به بهداری زندان رجایی شهر جهت معاینۀ فشار خون، همراه با یک زندانی ۶۵ ساله مورد ضرب و شتم و توهین از سوی زندانبانی با نام «سید مهدی» قرار گرفت!

لازم به یادآوری است که رضا شهابی در تاریخ ۲۲ خرداد سال ۱۳۸۹ در حالی که مشغول به کار بود، از سوی نیروهای اطلاعاتی و امنیتی بازداشت و در شعبۀ ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی صلواتی، به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال و «اقدام علیه امنیت ملی» به پنج سال و در مجموع به شش سال زندان تعزیری محکوم شد. وی همچنین محکوم به پرداخت هفت میلیون تومان جزای نقدی به دولت  و پنج سال محرومیت ازفعالیت های سندیکایی و کارگری شد.

به علاوه «شبکۀ همبستگی کارگری» در سطح بین المللی نیز اقداماتی را در حمایت و همبستگی با این کارگر زندانی داشته است که مورد آخر آن بیانیۀ «انجمن همبستگی بین المللی کارگران» ترکیه، یکی از تشکل های کارگری رادیکال این کشور و از جمله متحدین بین المللی «احیای مارکسیستی» می باشد.

تاکنون بیانیه های زیادی از سوی تشکل های و نهادهای کارگری داخل و خارج در محکومیت احکام صادره علیه رضا شهابی و برخوردهای رژیم با وی صادر شده است؛ اما مسأله بر سر این است که این «محکومیت» باید در درون جنبش و در سطح جامعه، مابه ازائی عینی و مشخص داشته باشد. اقداماتی نظیر فعالیت اخیر مورد اشاره، تنها یکی از روش های عملی و امکان پذیر پیشنهادی در شرایط کنونی، و جزو حداقل هایی است که فعالین کارگری می توانند انجام دهند. بدیهی است که ما با نیرو و امکانات بسیار محدود قادر به آن چه که می بایست انجام شود، نیستیم. اصولاً چنین فعالیت هایی نمی تواند به تنهایی به عهدۀ یک یا چند نیرو با امکانات محدود باشد، اما ما علاوه بر تأمین هدف از قبل تعیین شده در راستای کمپین حمایتی از فعالین کارگر زندانی، در عین حال قصد نشان دادن الگوهای عملی فعالیت حمایتی به سایر بخش های فعالین را نیز داشته ایم. این گونه اقدامات باید در سطح وسیع تر و به وسیلۀ سایر نیروهای فعال نیز صورت بگیرد، درست مانند اقدام بسیار ارزشمند و ضروری شماری از جوانان و دانشجویان رادیکال دانشگاه تبریز در اواخر فروردین ماه در حمایت از شاهرخ زمانی که در اعتصاب غذا به سر می برد.

اما حتی همین اقدامات حمایتی در داخل و خارج کشور هم، هرچند از نظر ایجاد اعتماد به نفس در میان فعالین کارگری زندانی و خانواده های آن ها، ایجاد آگاهی عمومی از وضعیت آنان در سطح جامعه، و اعمال فشار به رژیم برای آزادی زندانیان سیاسی، لازم و ضروری هستند و بی تردید یک وظیفۀ طبقاتی به شمار می روند، اما قطعاً به هیچ رو کافی نیستند.

بدون شک فعالیت های حمایتی باید به طور مداوم، در سطح وسیع تر، با هماهنگی و کاربرد ابتکار عمل های بیشتری صورت بگیرند تا تأثیری ملموس داشته باشند. امید است که با تداوم و گسترش دامنۀ حمایت های عملی از سوی سایر فعالین کارگری نیز فشار لازم جهت آزادی شاهرخ زمانی، رضا شهابی و دیگر فعالین کارگری و سیاسی زندانی ایجاد گردد. در شرایط کنونی که جنبش کارگری، هم از سرکوب شدید حکومتی و هم از افتراق و سایر ضعف های درونی خود آسیب می بیند، این اِعمال فشار عملی نخواهد بود مگر با «اتحاد عمل» گسترده میان تمامی نیروهای چپ و فعالین کارگری حول حمایت از تمامی زندانیان سیاسی و مطالبۀ آزادی آنان به عنوان یک خواست مشترک.

پیش به سوی اتحاد عمل!

پیش به سوی آزادی تمامی فعالین سیاسی و کارگری زندانی!

کارگر زندانی، زندانی سیاسی، آزاد باید گردد!

کارگران ایران تنها نیستند!

۱۲ تیرماه ۱۳۹۳

  برای مشاهدۀ برخی فعالیت های مشترک شبکۀ همبستگی کارگری و احیای مارکسیستی در ایران، به لینک زیر رجوع کنید:

 http://militaant.com/?p=3877

http://militaant.com/?p=3827

http://chzamani.blogspot.nl/2014/04/blog-post_1320.html