گزارشی از اعتراض دانشجویان دانشگاه تهران علیه حجاب اجباری

دانشجویان دانشگاه تهران در روز دوشنبه ۲۳اردیبهشت۹۸۱۳طی اعلام فراخوانی که در اعتراض به قوانین سخت گیرانه حجاب اجباری ،صادر شده بود،تجمع مسالمت امیزی در مقابل پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزار کردند که متاسفانه با ورود نیروهای بسیجی و ماموران امنیتی این تجمع به خشونت کشیده شد.دانشجویان با در دست داشتن پلاکاردهایی حاوی مضامین،«تحقیر و تبعیض نمی خواهیم»

و یا « آزادی انتخاب پوشش ،حق ماست» ، دست به اعتراض زدند.

مطالبات این دانشجویان که طی بیانیه ایی آن را قرائت کردند در خصوص خواستار توقف برخورد حراست دانشگاه با پوشش دانشجویان و هشدار به مقامات و مسوولان دانشگاه بود.در بخش هایی از این بیانیه ذکر شده بود که:

«اجبار و تحمل نوع خاصی از پوشش به دانشجویان،شکل واضحی از تعرض آشکار به حریم خصوصی دانشجویان و نقص مستقیم حقوق انسانی آنها و ستم عریان علیه زنان محصل است و مورد اعتراض جمع ها و محافل دانشجویی می باشد.چنین برخوردهایی تنها موجب ایجاد تنش در فضای دانشگاه و بر هم زدن بسترهای عقلانیت می شود».همچنین در قسمت دیگری از بیانیه آمده بود که:

« دانشجویان این حق را برای خود قایل هستند که به مقابله با اینگونه رفتارها پرداخته و از حقوق انسانی و اولیه خود دفاع کنند و اجازه ندهند کسی بیشتر از این به آنها و دانشگاهشان،حتک حرمت کند».

به گفته شاهدان در حالیکه دانشجویان معترض به حجاب اجباری که خواهان اختیار عمل در حق پوشش خود بودند به سمت سالن امفی تائتر دانشکده هنرهای زیبا می رفتندتا ریس و معاون دانشگاه به آنها پاسخ دهند،بیرون درب امفی تائتر،درگیری و زد و‌خوردهایی از جانب نیروهای امنیتی و بسیج صورت گرفت.در ابتدا عده ایی لباس شخصی از بیرون دانشگاه به محیط آموزشی فراخوانده شده بودند تا فریاد حق طلبی دانشجویان را ساکت کنند اما با ادامه اعتراضات تعداد زیادی از افراد وابسته به حوزه علمیه و بسیج،برای مقابله و سرکوب دانشجویان وارد دانشگاه شدند و نیروهای امنیتی و بسیج به طرز وحشیانه به ضرب و شتم دانشجویانت پرداختند.

طبق خبرهای رسیده،مویرگ چشم یکی از دانشجویان دختر توسط گروه‌های فشار پاره شد و قرنیه چشم او دچار خونریزی گردید و دنده های دانشجوی دیگر دچار شکستگی شد.نظام بار دیگرها ضرب و شتم و ایجاد رعب و هراس به سرکوب اعتراضات دانشجویان حق طلب پرداخت که با آرام‌ترین شکل ممکن خواستارتحقق ابتدایی ترین حقوق انسانی خود بودند.

هر ساله با آغاز فصل گرما،مقامات جمهوری اسلامی طرح هایی را با نام آنچه بد حجابی می خوانند به اجرا می گذارند و این در حالی است که اعتراض زنان علیه حجاب اجباری همچنان ادامه دارد.

رشد و آگاهی زنان در جامعه و تلاش برای مبارزه و انواع تبعیض ها از مهم‌ترین دستاوردهای جنبش زنان در ایران می باشد.تغییرات اجتماعی نهفته در بین جوانان به سرعت شکل گرفته و‌نتیجه آن حضور نسلی از دختران جوان است که ما امروز شاهد مخالفت و نافرمانی مدنی آنها از قوانین تبعیض امیز جامعه و مقاومت در برابر ستم مضاعفی که به آنها وارد می شود،هستیم.

نظام با استفاده از شریعت اسلامی و اجباری کردن حجاب و سرکوب و دستگیری اینگونه حرکات فردی و اجتماعی ،حرکات مدنی زنان را در برابر عدالت خواهی سرکوب می کند.

در طول ۴۰سال گذشته زنان زیادی به دلیل عدم پوشش مناسب توسط گشت ارشاد در خیابان ها دستگیر و بازداشت شده اند.بسیاری از آنها به دلیل پوشش نامناسب اسلامی از کار محروم شده اند و همواره موانع فراوانی همچون ممانعت ورود زنان به استادیوم ورزشی،(از ترس کشف حجاب و عدم کنترل زنان)و یا حضور در پاره ایی از مشاغل به دلیل موانع پوششی آنها.

بسیاری از زنان به دلیل گزینش های ایدئولوژی از ادامه کار و تحصیل بازمانده اندو بسیاری دیگر از زنان علیرغم میل باطنی خویش به پوشش اجباری در محیط کار و جامعه تن در داده اند.

موارد فوق تنها پاره ایی از ستم مضاعفی است که در طول این سال‌ها بر زنان در ایران‌وارد می شود.امروز زنان دیگر تحمل این همه بی عدالتی را ندارند.

دانشجویان دانشگاه تهران با طرح‌شعار«ًنان -کار-آزادی، پوشش اختیاری» و یا «دانشجو می میرد، ذلت نمی پذیرد، بار دیگر ارکان اقتدار نظام را به لرزه دراوردند.

در سال‌های گذشته ما شاهد نافرمانی زنان و مخالفت آنها علیه حجاب اجباری در سطح جامعه بودیم .همچنین شاهد بازداشت و دستگیری فعالان جنبش زنان و دختران خیابان انقلاب که با قرار دادن شال ها و روسری های خود به روی تکه ایی چوب و به حرکت دراوردن آن در بلندی های معابر و خیابان ها،به اعتراض علیه حجاب اجباری پرداختند،بودیم.

بعد از ۴۰سال از تظاهرات ۸مارس سال ۵۷که اولین حرکت جمعی در مخالفت با حجاب اجباری بود،این تجمع و اعتراض، اولین حرکت دسته جمعی و گسترده علیه حجاب اجباری بود که در سال‌های اخیر به وقوع پیوست.اگرچه حرکت‌های فردی در طی این سال‌ها و تلاش فعالین زن در جهت تحقق حقوق زنان بسیار اثر گزار و زمینه ساز حرکات اینچنینی بود، اما اعتراض دانشجویان دانشگاه تهران نشان داد که حرکت انفرادی در اعتراض به پوشش اجباری و خیزش اجتماعی از یک حرکت انفرادی به حرکت های دسته جمعی تبدیل شده است.که این نوع مقاومت های دسته جمعی به دلیل پیوستگی آن با دیگر اقشار تحت ستم جامعه و گروه های مختلف طبقات جامعه از جمله گروه های معترض کارگران،معلمان،بازنشستگان و دیگر اقلیت های تحت ستم در جامعه ، نتایج درخشانی را در آینده به بار آورد و آغازگر فصل نوینی در تحولات تاریخی ایران گردد.بی دلیل نیست که رژیم بلافاصله به سرکوب اینگونه تجمعات اعتراضی که نمونه دیگر آن را در روز جهانی کارگر ،یعنی یازده روز پیش،مشاهده کردیم ، می پردازد.

دانشجویان همچنین با طرح شعار« بیکاری،بیکاری،پوشش اختیاری»مطالبات آزادی انتخاب پوشش خود را با کسب حقوق دموکراتیک در نظام فاسد سرمایه داری اعلام کردند.دانشجویان بار دیگر قوانین ضد زن نظام اسلامی و سرمایه داری جمهوری اسلامی را به چالش کشانده و سیاستمداران جامعه که با وضع قوانین نوشته و نانوشته،سعی در حذف حضور نیمی از بدنه جامعه (زنان)و خانه نشین کردن آنها را دارند،به چالش کشاندند.

دانشجویان به خوبی دریافته اند که نمی توان خواستار آزادی و برابری در جامعه شد اما به حقوق انسانی در رهایی از تسلط ارتجاع و استثمار توده ها بی تفاوت بود.همچنین افشا و جهت گیری لازم علیه انواع سلطه های انقیاد آمیز چه سلطنت طلب در خارج از کشور و چه سرمایه داری نئولیبرال در داخل کشور که هر دو انقیاد عمیق زنان را با برخی از آزادی های ظاهری به همراه خود خواهند داشت، لازم ‌و ضروری است.چرا که جامعه ایران در مراحل تاریخی خود از اینگونه حکومت های ارتجاعی گذر کرده است و یا در حال گذر است.

فرخنده جعفری

۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸

صدای زنان سوسیالیست

تلگرام

http://t.me/seda_zan

اینستاگرام

@seda_zan