مسبب اصلی قتل عام نروژ: نظام سرمایه داری

خبر قتل عام ۷ نفر در اُسلو و حدود 84 تن از جوانان حزب کارگر نروژ در اردویی تابستانی در جزیره اتویا افکار عمومی در سطح جهانی را تحت تأثیر قرارداده است.

برینگ برایویک، یک جوان ۳۲ سالۀ نروژی مسئول این اقدام شناخته شد. امّا به محض وقوع این حادثه، بیشتر مطبوعات، القاعده و مسلمانان افراطی را متهم کردند. این نتیجه گیری عجولانۀ مطبوعات نروژ موجب شد تا بسیاری از مهاجران خارجی، در خیابان ها، اتوبوس ها و قطارها مورد اهانت و توهین از سوی مردم عادّی قرار گیرند. پلیس نروژ با تأخیر به محلّ وقوع حادثه در جزیرۀ اتویا رسید که همین موضوع به کشته شدن شمار بیشتری از جوانان حزب کارگر به وسیلۀ فرد مسلح مهاجم شد. علت این تأخیر پلیس، نداشتن نیرو و تجهیزات کافی برای ارسال به منطقه و همچنین تمرکز اصلی آنان بر اسلام گرایان افراطی، و نه راست گرایان افراطی سفید پوست نروژ، برای جلوگیری سریع اقدامات تروریستی بوده است. عجيب است که نيروی پليس پايتخت نروژ حتی دسترسی به يک هلیکوپتر نداشته و افسران آن بيست دقيقه در ساحل برای يک قايق مناسب جهت رفتن به جزيره معطل بوده اند. این توجیهات بی معنای پلیس، پیش از هر چیز نشان دهندۀ سیاست های دولت سرمایه داری نروژ نسبت به مهاجران است.

 

برایویک، در واقع یک افراط ‌‌گرای دست راستی است؛ ظاهراً به مدّت 10 سال، تا سال 2007، عضو فعّال سازمان جوانان حزب نژاد پرست “ترقی” بوده است؛ حزبی که طبق نظرسنجی ‌ها قریب به 20 درصد رأی دارد. او حتی خانم گرو هارلم برونتلان، سیاستمدار سوسیال دموکرات و نخست ‌وزیر اسبق نروژ را “قاتل میهن” می‌ خواند، چرا که به گفتۀ برونت لان که هر کس در نروژ زندگی می ‌کند، صرف نظر از نژاد و ملیت اش، یک نروژی است. برایوک نگران بوده که چطور “مارکسیست‌ها” در همه‌جا، از جمله فرهنگ و مدارس و رسانه‌ها، نفوذ کرده‌اند.

امّا بر خلاف روایت وکیل برایوک که این تهاجم را به جنون یا دیوانگی احتمالی متهم نسبت می دهد (روایتی که به کرّات در رسانه های دنیا و با هدف پوشاندن ریشه های سیاسی- اجتماعی چنین وقایعی بازگو می شود)، انتخاب قربانیان به هیچ وجه اتفاقی نبوده است؛ آنان مشخصاً به دقت و با انگیزه های سیاسی انتخاب شده بودند. اکثر اعضای جوان حزب کارگر، از فرزندان خانواده های مهاجر بوده اند.

در نروژ نیز همانند سایر کشورهای اروپایی در طی ۳۰ سال گذشته و بر اساس سیاست های، مهاجرین بسیاری به این کشورها راه داده شده اند تا از نیروی کار ارزان آن ها بهره برداری شود. امّا در سال های اخیر با آغاز بحران اقتصادی سرمایه داری جهان و تشدید آن در سال ۲۰۰۸، دیگر نیازی به این کارگران مهاجر احساس نمی شود و به همین جهت، سیاست دولت های سرمایه داری ارو‍پایی، تهدید و یا بازگرداندن این مهاجرین به کشورهای خودشان بوده است. از این رو ما شاهد ظاهر شدن گرایش های راست گرا در فرانسه، دانمارک، آلمان، بریتانیا، و غیره بوده ایم. نروژ نیز از این روند مستثنی نیست. گرایش های سوسیال دموکرات و “سوسیالیست” ضمن مخالفت های ظاهری به سیاست های راست گرایانۀ احزاب شبه فاشیستی به آن ها غیر مستقیم چراغ سبز نیز نشان می دهند. ظهور افرادی نظیر برایوک در واقع ریشه در سیاست های خود نظام سرمایه داری دارد و مسبّب اصلی همانا نظام سرمایه داری جهانی است.

ما ضمن محکوم کردن عمل تروریستی برایویک (و حزب راستگرای متبوع او در نروژ) و همدردی به تمامی خانواده های این قتل عام به ویژه مهاجرین نروژ، نظام سرمایه داری نروژ را مسبب اصلی این فاجعه قلمداد می کنیم. جنبش کارگری در سطح بین المللی باید در مقابل این تهاجمات و در دفاع از مهاجران جهان غرب به پا خیزد و در راستای ایجاد بدیلی در مقابل نظام سرمایه داری تلاش کند.

شورای دبیری گرایش مارکسیست های انقلابی ایران

مرداد ۱۳۹۰

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *