هفتاد و پنجمین سالگرد قتل عام افسران لهستانی در جنگل «کاتین» با فرمان مستقیم استالین
روز اول مارس ۱۹۴۰، بین ۱۵ تا ۲۲ هزار افسر ارتش لهستان، همراه با شماری از روشنفکران، از سه بازداشتگاه شوروی در «کوزلسک»، «استارنبلسک» و «اوستاشکوف»، خارج و طی ده روز به دست «ان. کا. و. د» (پلیس مخفی استالین) اعدام شدند. فرمان این قتل عام پس از پیشنهاد سرپرست «ان.کا.و.د»، «لاورنیتی بریا»، به تأیید مستقیم شخص استالین رسید.
به مدت بیش از یک سال، تا زمان تهاجم امپریالیسم آلمان به اتحاد جماهیر شوروی در ژوئن ۱۹۴۱، سرنوشت این افراد در هاله ای از ابهام بود. در جنگل «کاتین» در نزدیکی منطقۀ «سمولنسک» لهستان و منزلی که از سوی «ان. کا. و.د» استفاده می شد، سربازان آلمانی هشت گور جمعی شامل اجساد ۴ هزار و ۲۵۳ افسر لهستانی از بازداشتگاه «کوزلسک» را یافتند. هر قربانی در شرایطی که دستانش از پشت بسته شده بود، با یگ گلوله در پشت جمجمه به قتل رسیده بود.
مقامات آلمان استالین را به وحشیگری متهم کردند، و با وجود جنایات بربرمنشانه ای که خود نیروهای نازی در زمان اشغال منطقۀ غربی کشور علیه مردم لهستان روا داشته بودند، یافته های خود در جنگل «کاتین» را بنا به مصالح تبلیغاتی خود آشکار کردند. اتحاد شوروی اتهامات وارده را انکار و آلمان را مسبب قتل های ۱۹۴۱ عنوان کرد.
اما از بین اقلامی که در بین اجساد یافت شد، ۲۲ دفتر خاطرات وجود داشت که مندرجات آن ها طی دورۀ مارس تا آوریل ۱۹۴۰ قطع می شود و به روشنی اثبات می کند که افسران ارتش در دورۀ اشغال شرق لهستان به دست شوروی تسویه شدند.
در دورۀ پس از جنگ جهانی دومی امپریالیست ها بارها و بارها قتل عام استالینیستی در جنگل «کاتین» را در جستجوی یکسان جلوه دادن استالینیسم و کمونیسم علنی کردند.
روزولت انتشار جزئیات کشتار در جنگل «کاتین» را به دلیل اتحاد خود با شوروی در دورۀ جنگ ممنوع کرد. به طوری که وقتی با اتهامات علیه استالین مواجه شد، پاسخ داد: «این کاملاً تبلیغات آلمان و توطئه آلمانی هاست؛ من کاملاً مطمئن هستم که روس ها چنین نکردند».
