خجسته باد دولت کارگری! مجارستان ۱۹۱۹

کارگر میلیتانت شماره ۷۷

در تاریخ ۲۱ مارس ۱۹۱۹، برابر با ۲۹ اسفند ۱۲۹۷، پرولتاریای مجارستان قدرت دولتی را در دست گرفت. به غیر از روسیه، مجارستان تنها کشوری بود که در آن موج انقلابی چند سال پس از جنگ جهانی امپریالیستی ۱۹۱۴-۱۹۱۸ به تسخیر قدرت انجامید. رهبر جمهوری مجارستان «بلا کون» بود و «گئورگ لوکاچ» نیز مقام کمیسر آموزش و پرورش و فرهنگ را در آن داشت. این جمهوری با حملات بورژوازی رومانی که از سوی امپریالیست های بریتانیا و فرانسه پشتیبانی می شد، در تاریخ ۶ اوت همان سال سرنگون شد. اطلاعیۀ زیر در تاریخ ۲۲ مارس (اول فروردین ماه ۱۲۹۸) صادر گردید.

HUN

به همگان!

امروز پرولتاریای مجارستانی تمامی اختیار [دولتی] را در دست خود می گیرد. متلاشی شدن دنیای بورژوازی و ورشکستگی حکومت ائتلافی، کارگران و دهقانان را وادار می کند که این قدم را بردارند. تولید سرمایه دارانه متلاشی شده است. فقط کمونیزم است که می تواند کشور را از هرج و مرج محفوظ نگاه دارد.

در سیاست خارجی نیز ما با چنین فاجعۀ کاملی مواجه هستیم. کنفرانس پاریس1 تصمیم گرفته است که نزدیک به کل مجارستان را اشغال نظامی کند، و به مرز اشغال به مثابۀ مرز سیاسی قطعی نگاه می کند و بدین گونه ارائۀ خوراک و زغال سنگ را غیرممکن می سازد. نجات ما در دیکتاتوری پرولتاریا نهفته است. برای ]تحقق[ این هدف، اتحاد کامل پرولتاریا لازم می باشد. بنابراین حزب سوسیال دمکرات و حزب کمونیست متحده شده اند. حزب سوسیالیست مجارستان از این پس تمامی مردان و زنان کارگر کشور را به عضویت قبول می کند.

این حزب به «شورای حاکم انقلابی» قدرت می دهد که حکومت را به عهده گیرد. این حکومت شورهای کارگران، دهقانان و سربازان را در سراسر کشور توسعه خواهد داد، که حوزه های قدرتی مقننه، مجریه و قضائیه را اعمال کنند. مجارستان یک جمهوری شورایی می شود، که بلافاصله اصول سوسیالیزم و کمونیزم را به اجرا می گذارد. املاک بزرگ، معادن، شرکت های بزرگ صنعتی، بانک ها و وسایط نقلیه، اشتراکی خواهند شد. اصلاحات ارضی نه از طریق تقسیم ]زمین ها[ به قطعات کوچک، بلکه از طریق شوراهای تعاونی به اجرا گذاشته خواهند شد. به سوداگران، و آنان که بر گرسنگی و نیازمندی احتکار می کنند، بی رحمانه برخورد خواهد شد.

«شورای حاکم» خواهان انضباط آهنین است. راهزنان ضدّ انقلاب و یاغی های غارتگر با حکم مرگ مجازات خواهند شد. شورا یک ارتش پرولتری قدرتمند سازمان می دهد که تا دیکتاتوری کارگران و دهقانان علیه سرمایه داران و زمین داران مجارستان، و همچنین «بویار»های2 رومانی و بورژوازی چکسلاواکی حمایت کند.

]شورای حاکم[ صمیمیت و همدلی کامل معنوی و آرمان خود را با حکومت شورایی روسیه اعلام می کند، و به آن پیشنهاد پیمان نظامی می دهد. درودهای برادرانه به کارگران انگلستان، فرانسه، ایتالیا و امریکا می فرستد، و آنان را فرامی خواند که حتی برای یک دقیقه هم لشگرکشی شرورانه و درندۀ حکومت های سرمایه داری علیه جمهوری شورایی مجارستان را متحمل نشوند. کارگران چکسلاواکی، رومانی، صربستان و کروواسی را به الحاق پیمان نظامی علیه بورژوازی، «بویار»ها، زمین داران و خاندان های سلطنتی دعوت می کند.و کارگران اتریشمجارتسان و آلمان را به گسست پاریس و الحاق خود به مسکو فرامی خواند، که یک جمهوری شورایی احیا کنند، و با امپریالیست های فاتح سلاح به دست مقابله کنند.

ما به سختی ها و فداکاری هایی که با آن رو به رو خواهیم شد، آگاه هستیم. ما می بایست که مبارزه کنیم تا منابع و آذوقۀ خوارک و معادن را آزاد کنیم، و آزادی برادرانمان و هستی خود را کسب نماییم. ما به شجاعت پرولتاریا اطمینان داریم. ما مسیری را انتخاب می کنیم که برای ما سختی، تهی دستی و رنج به ارمغان خواهد آورد، چرا که فقط به این ترتیب می توانیم به پیروزی جنبش سوسیالیزم کمک کنیم، و جهان را رها کنیم. ما همگی را فرامی خوانیم که یا مشغول کار شوند و یا وارد ارتش پرولتری شوند.

منبع: رابرت و. دانیلز (ویراستار)، «تاریخ مستند کمونیزم»، جلد دوم، صص. 91-93، انتشارات «وینتج»، نیویورک، 1962.

1 «کنفرانس صلح پاریس»: نشستی در سال 1919 که در آن قدرت های امپریالیستی پیروزمند شرایط صلح را بر قدرت ها و کشورهای شکست خورده تحمیل کردند. قراردادهای «ورسای» (در مورد تسلیم شدن آلمان) و «تری آنون» (در مورد تسلیم شدن مجارستان) از سلسله قراردادهایی بودند که در این اجلاس تهیه شدند.

2 اشراف

میلیتانت

سایت گرایش مارکسیست های انقلابی ایران