همبستگی با کوبانی و حق تعیین سرنوشت کردها
توضیح: متن سخنرانی رفیق نسیم صداقت، از فعالین مستقل احیای مارکسیستی در تظاهرات اول نوامبر، روز جهانی همبستگی با کوبانی، در ونکوور (کانادا).
دو سال است که یگان های دفاع مردمی (YPG)، واحدهای دفاع زنان (YPJ) و دیگر گروه های کرد مشغول دفاع از شهر مرزی سوریه، کوبانی، در برابر تهاجمات داعش و متحدینش بوده اند.
طی این مدت، اولویت اصلی امپریالیزم امریکا همکاری با هر نیرویی بوده است که خواهان مبارزه با دیکتاتوری اسد در سوریه باشد، البته تا زمانی که بتواند آن ها را به عنوان نیروهایی «میانه رو» قالب کند. متحدین منطقه ای مطیع امریکا نظیر عربستان سعوی و قطر، بدون آن که با مانعی همچون محدودیت بودجه، افکار عمومی یا اعتراض جدی داخلی رو به رو باشند، مشغول تأمین مالی، تعلیم و تجهیز گروه های مختلف جهادی، از جمله داعش بوده اند.
ترکیه، به عنوان قدرتی منطقه ای با جاه طلبی های امپریالیستی، سفت و سخت به تقابل با رژیم اسد کشیده شده است، به طوری که اجازه می دهد جهادیون از خاک آن وارد سوریه شوند، آن ها در قلمرو خود تعلیم می دهد و غیره. به محض آن که داعش در تاریخ 16 سپتامبر جنگ علیه کوبانی را شدت بخشید، تمایلات و اهداف پست حکومت «حزب و عدالت توسعه» ترکیه روشن تر از پیش شد. در شرایطی که کوبانی تحت محاصر و در خطر سقوط به دست داعش بود، اردوغان حزب کارگران کردستان (PKK) را با داعش یکسان دانست و عنوان کرد: «ترکیه همان قدر علیه تروریزم PKK است که علیه داعش»! او شروط سختی را برای دخالت نظامی علیه داعش مطرح کرد: منطقۀ پرواز ممنوع در سوریه، منطقۀ امن برای پناهجویان در داخل سوریه و آموزش برای اپوزیسیون به اصطلاح «میانه رو». از آن زمان تاکنون ترکیه درحال بمباران PKK و نه داعش، و همین طور خرید نفت از داعش بوده است! (این وضعیت، فرایند صلح شکننده با PKK و اقلیت کرد در ترکیه را متلاشی کرده است).
سه سال پیش، ایالات متحده خواهان سرنگونی اسد بود. اکنون امریکا با چرخش های قابل توجهی که در منطقه صورت گرفته، به خصوص روابط حسنه با رژیم غرق به خون جمهوری اسلامی ایران، عملاً درحال یاری رساندن به اسد است. اما امپریالیست ها هنوز علیه YPG و YPJ و سمبل کوبانی هستند. به همین دلیل است که بمباران های امریکا بسیار محدود بوده و به تلفات غیرضروری انجامیده است. چرا که بمباران های امریکا به پیشرفت در تلاش ها برای تضعیف سیاست های ناسیونالیستی رادیکال گره خورده است. امپریالیست ها در تلاش اند که کردهای سوریه را بیش تر شبیه «حکومت اقلیم کردستان» سازند. «حکومت اقلیم کردستان» سال هاست که تماماً در چارچوب طرح های امپریالیزم جای گرفته است. تعجبی ندارد که امریکا مشتاق است پیشمرگه های بیش تری از حکومت اقلیم به کوبانی بروند.
با درنظر داشتن ضدیت تاریخی امپریالیست ها با حقوق کردها که از نظر تاریخی به معاهدۀ سایکس– پیکو و تقسیم امپراتوری عثمانی و همین طور استفادۀ «نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا» از گاز سمی علیه کردها در سال 1920 باز می گردد، رهبری و توده های کرد در روژاوا باید نسبت به منافع امپریالیست ها در منطقه بسیار هوشیار باشند. توده های روژاوا مانند فلسطین، نمی توانند منتظر آخرین تغییرات و چرخش های سیاست امپریالیستی باشند. آن ها نه با امپریالیست ها، بلکه با مسلح شدن و سازمان یافتن در واحدهای شبه نظامی مردمی نجات خواهند یافت. این نوع واحدهای نظامی می تواند الگویی برای تشکیل جبهۀ مستقل کارگری علیه فقر، ستم ملی و تمامی پیامدهای نظام سرمایه داری؛ و همین طور برای سوسیالیزم تنها نظم اجتماعی بدیل برای نجات کل بشریت، باشد.
پیروز باد توده های کوبانی!
زنده باد مبارزه برای حق تعیین سرنوشت کردها!
زنده باد همبستگی بین المللی کارگری!
۲۸ اکتبر ۲۰۱۴
