اسیدپاشی ها و جرقه های اعتراض در اصفهان و تهران
موج اسیدپاشی های اخیر به 15 نفر از زنان و دختران در اصفهان باری دیگر موقعیت حاد زنان ایرانی در جامعه را به معرض نمایش می گذارد.
اگرچه اسیدپاشی در بسیاری دیگر از کشورها هم رخ می دهد، اما همیشه جرایم منفرد و پراکنده ای هستند که از کینه های شخصی نشأت می گیرند و اغلب هم به دست خواستگاری که جواب رد گرفته یا معشوقی که ترک شده صورت می گیرد. هیچ جای دیگری در جهان نیست که این موارد در چنین مقیاسی رخ بدهند؛ فعلاً «مجلس» مشغول بحث و جدل حول لایحه ای دربارۀ نحوۀ برخورد با «بد حجابی» و حمایت از کسانی است که به خشونت علیه زنان دست می زنند!
اعتراضات در اصفهان و تهران
اگرچه مقامات مختلف شتابزده بودند تا منکر ارتباط این حملات را با یک دیگر شوند، اما شباهت های روشنی میان این حملات وجود دارد: موتورسیکلت، چند لیتر اسید و غیره. مرتضی میرباقری، قائم مقام وزیر کشور در امور اجتماعی و فرهنگی، در نشستی خبری روز 20 اکتبر گفت که «اسیدپاشی های اصفهان زنجیره ای نبوده است» و حمله کنندگان حتماً «از سرویس‌های اطلاعاتی بیگانان و صهیونیستی» یاری می گیرند!
در شرایطی که مقامات رژیم تمایلی به بازداشت و تعقیب اراذل و اوباش خودشان ندارند، هزاران نفر از مردم با وجود تداوم سرکوب در دورۀ سیاست های «معتدل» روحانی به خیابان ها ریختند. روز 22 اکتبر، نزدیک به 2 هزار نفر با در دست داشتن نوشته ها و سر دادن شعارهایی در محکومیت حملات و تقاضای امنیت و آرامش برای زنان، در مقابل وزارات دادگستری اصفهان دست به اعتراض زدند. بسیاری از مردم با سر دادن شعار «مرگ با داعش»، مهاجمان را با داعش در عراق و سوریه مقایسه کردند.
اعتراض در مقابل «مجلس» رژیم در تهران هرچند کوچکتر بود، ولی با صراحت بیش تری از حمایت مقامات نسبت به مهاجمان صحبت می کرد. برخی نیز این حملات را با قتل های زنجیره ای فعالین سیاسی در سال های 1988 تا 98 یکسان می دانستند: «قتل های زنجیره ای = اسیدپاشی زنجیره ای»؛ معترضین از به اصطلاح نمایندگان مجلس رژیم خواستار لغو لایحه ای شدند که به «پلیس اخلاقی» و لباس شخصی ها آزادی عمل بیشتری برای آزار و اذیت و مجازات زنان متهم به «بد حجابی» می داد.
ضد انقلاب اسلامی
با وجود تکذیبیه های متناقض وزرا و سایر مقامات، این جمهوری اسلامی است که به روشنی چارچوب عمومی «حقوقی» و مذهبی را برای انقیاد و ستم قرون وسطایی بر زنان در قرن بیست و یکم مهیا می کند. مدت ها قبل از آن که طالبان به اعدام علنی زنان در افغانستان یا داعش به سنگسار و سربریدن آن ها دست بزنند، آخوندها و اراذل و اوباش هوادار آن ها موجی عظیم از اقدامات بربرمنشانه را علیه زنان ایرانی انجام دادند. این وحشی گری ها بخشی مهم از ضد انقلاب اسلامی بود که انقلاب 1978-79 و تمام دستاوردهای کارگران و کلیۀ اقشار تحت ستم و استثمار جامعۀ ایران را درهم شکسته بود.
قداره بندان حزب اللهی و دیگر نیروهای تندروی مذهبی که به جایگزینی سلسله مراتب شیعی با رژیم سابق مورد حمایت سیا، یعنی شاه، کمک کرده بودند، خود به یکی از ارکان مهم دستگاه بازسازی شدۀ سرکوب دولت سرمایه داری در ایران تبدیل شدند. نهایتاً با نجات رژیم در برابر صدام و سایر تهدیدات داخلی (نظیر کارگران، زنان و اقلیت های ملی)، منافع و نفوذ سیاسی آن ها رشد کرد. و طی چند سال گذشته، با تنگ تر شدن حلقۀ تحریم ها علیه رژیم، منافع سپاه پاسداران (و دیگر نیروها و سازمان های متعدد) نیز رشد کرد. قاچاق، ساخت و ساز، مهندسی، واردات خودروهای لوکس، نفت و گاز، تنها شماری از بخش های سودآوری است که سپاه پاسداران در آن ها فعال است.
باید به یاد داشت که نیروهای افراطی و تندروی رژیم با وجود تلاش برای «صیانت» از «عفت» و عرف های زنان و جوانان ایران، ضدیتی با روابط حسنۀ اخیر با امپریالیزم امریکا ندارند؛ منتها صرفاً علاقه ای ندارند که از منافع اقتصادی بی بهره بمانند، چرا که بهبود روابط دیپلماتیک و همکاری های نظامی در عراق (و هرجای دیگری در منطقه) منجر به آن می شود که بخش زیادی از دارایی های مسدود رژیم آزاد شود و تحریم ها هم نسبت به قبل هم نرم تر گردد. دیروز– برای نخستین بار در 35 سال گذشته!- شرکت بوئینگ اقدام به فروش راهنمای عملکرد، نقشه، جداول و داده های ناوبری هواپیما به «ایران ایر» کرد. هنوز فروش هواپیما ممنوع است، اما این مورد هم به محض حل اختلافات اساسی، از جمله برنامۀ هسته ای، پیگیری خواهد شد.
درحال حاضر پیشرفت در مذاکرات هسته ای بسیار محتمل به نظر می رسد و فصل جدیدی را در همکاری امپریالیزم امریکا و رژیم ایران خواهد گشود. این امر به نفع این دو و به ضرر تمامی کارگران و دیگر اقشار تحت ستم و استثمار در منطقه خواهد بود.
حرکت های اخیر طبقۀ کارگر– به خصوص اعتصابات و اعتراضات در سنگ معدن بافق، واگن پارس، کاشی گیلانا و نیشکر هفت تپه– امید عظیمی است برای سایر بخش های طبقۀ کارگر و دیگر اقشار توده های مردم. هنگامی که مبارزات کارگران متحدانه باشد و بتواند هدایت اعتراضاتی را که با مطالبۀ حقوق ابتدایی زنان و اقلیت های ملی رخ می دهند به دست بگیرد، در آن صورت رژیم کنونی به همان «سلطنت 2500 سالۀ شاهنشاهی» در کتاب های تاریخ خواهد پیوست.
23 اکتبر 2014
