روسیه کریمه را می بلعد و صندوق بین المللی پول اوکراین را!

از میلیتانت شماره ۷۰

در پی به اصطلاح یک «رفرندام» که کریمه (بخشی از خاک اوکراین) به خاک روسیه اضافه شد، اکنون کشورهای امپریالیستی اروپا (و سایر کشورهای غربی) از پشت پردۀ «صندوق بین المللی پول» با دخالت های خود در اوکراین به تجاوزات خود رسمیت می بخشند.

به اصطلاح «رفراندم» کریمه

در پی سقوط رژیم «یانوکوویچ» و قدرت گرفتن حزب فاشیستی و ضد یهودی «اسوبودا» و سازمان های راستگرایی مانند سازمان نئوفاشیستی «پراویسکتور» (بخش راستگرا) ترسی واقعی در دل اقلیت ملی روسی کریمه ایجاد گردید. حکومت روسیه با تکیه بر این روحیه و جوسازی، این مردم را به پای رفراندمی کشید که به جدا شدن کریمه از اوکراین و اضافه شدنش به خاک روسیه انجامید. الغای رسمیت زبان ملی مردم کریمه در سال 2012، به وسیلۀ پارلمان و انواع و اقسام حملات دیگر به وسیلۀ جریانات راستگرایی که حکومت «اسوبودا» را به قدرت رسانیده، بعد از سقوط «یانوکوویچ» از یک طرف و پخش گزارش های تلویزیونی غیرواقعی و حتی ساختگی از وضع این اقلیت ملی روسی از طرف دیگر، عوامل کشیده شدن این مردم به پای صندوق های رأی شد.

روز 16 مارس، بر اساس گزارش های رسمی، 96.77% مردم کریمه رأی به «پیوند مجدد با روسیه» دادند. می گویند 83.1% از جمعیت در همه پرسی شرکت کردند. اگر چه صحت این آمار مشخص نیست، اما آن چه که مشخص می باشد، این است که «تاتار»ها که 12% جمعیت کریمه را تشکیل می دهند، این همه پرسی را تحریم کردند. همان طوری که انتظار می رفت، در روز 21 مارس، پارلمان روسیه پذیرش این شبه جزیره را به دامان «کشور مادر»، «خوشامد» گفت.

این انتقال برای این ملیت روسی احساس امنیت و کاهش قیمت انرژی و سوخت را به همراه دارد و بس و هیچ چیز دیگری از وفاداریاشان به روسیه عایدشان نخواهد شد.

کشورهای امپریالیستی «مدد»رسانی می کنند

ساعات زود امروز، 27 مارس، «صندوق بین المللی پول» (IMF) از توافق بر سر وامی بین 14 تا 18 میلیارد دلار به اوکراین خبر داد. کنگرۀ امریکا نیز از گذراندن قانونی مبنی بر «ضمانت وام» یک میلیارد دلاری به اوکراین گزارش داد. سپس همان شب، پارلمان اوکراین، قانونی را به تصویب رساند که بر پایه آن IMF را موظف به کمک مالی به این کشور می کرد.

در نتیجۀ این همه، «رفرم» های سختی پیاده خواهد شد. این رفرم ها قطعاً وضع کارگران اوکراینی را که نقداً در فقر فرو رفته اند، پریشان تر خواهد کرد. در حال حاضر، 24.1% جمعیت این کشور زیر خط فقر به سر می برند. IMF قول «مدد»رسانی بیشتر داده است، اما به شرط این که اقدامات لازم بر ریاضت اقتصادی، در دست عمل قرار گیرد که شامل 50% افزایش قیمت بنزین برای مصرف کننده در پمپ بنزین خواهد شد. «نخست وزیر» (وابسته به آمریکا) «آرسنی یاتسنیوک»، به پارلمان این کشور گفت که اگر این کاهش ها انجام نگیرد امسال، اقتصاد این کشور 10% افول خواهد کرد. او سپس در ادامۀ صحبت هایش دروغ بسیار بزرگی هم گفت به این نحو که: با این اقدامات، «تولید داخلی ناخالص» تنها 3% کاهش می یابد! باید به خاطر داشت که حتی زمانی که اوکراین از بنزین ارزان روسی برخوردار بود هم رشد «تولید ناخالص داخلی» متوسط در سال های 2005-10 تنها 1% بود و تورم در سال های 2006-11 به 14.1% رسید و اکنون «یاتسنیوک» می خواهد که کارگران اوکراین پیش بینی او را باور کرده و فکر کنند که «تولید ناخالص داخلی» به منهای 3% و تورم حدود 12-14 درصد خواهد رسید.

حقیقت این است که اوکراین برای دو سال آینده به 35 میلیارد دلار کمک مالی نیاز دارد. کارگران اوکراین که پیش از این زیر سلطه امپریالیزم روسیه با تکنولوژی پایین، نبودند، از این پس باید مرهون الطاف اتحادیۀ اروپا و صندوق بین المللی پول و سایر سازمان ها و قدرت های امپریالیستی «غربی» باشند. به زودی تغییرات زیادی در زمینۀ کاهش های ناشی از «رفرم»های نئو–لیبرالی مشاهده خواهد شد.

از «میلیتسی یا» تا میلیشیای حقیقی

وضعیت اسفبار و گیج جریانات چپ، به خصوص به اصطلاح «مارکسیست»ها باعث شده که امروز دو موضع در مورد روسیه وجود داشته باشد: «دوستدار روسیه» یا «ضد روسیه». ریشۀ این امر، در تئوری های کهنه و بی فایده ای است که تنها به دو جبهۀ بورژوا (یا ارتجاع) در جنگ می نگردد و بس، و لذا به مواضعی عجیب و غریب، و در صورت داشتن نفوذ، خطرناک می کشد. این گروه ها حضور و مبارزات حقیقی کارگران را نادیده می گیرند، به خصوص در شرایط نامساعد، در کشورهای سرمایه داری عقب افتاده ای مثل اوکراین.

در این جدال تنها دو جبهه وجود ندارد. لزومی ندارد که ما طرفدار روسیه باشیم یا ضد روسیه. هر کس که خواهان خودمختاری، استقلال و تمامیت ارضی اکراین می باشد، مجبور نیست که از نیروهای مسلح آن دفاع کند! به جای آن باید پلیس را (که دست بر قضا، هنوز میلیتسی یا خوانده می شود، طبق آن چه بر روی یونیفرم آن ها نوشته شده است: міліція) که متأسفانه وسیلۀ سرکوب های وحشیانۀ اوپوزیسیون برای «یانوکوویچ» بود، برچینند. ارتش ناتوان اوکراین که تنها توان سرکوب تظاهرات کارگری و جوانان را دارد و جز اسباب شرمندگی چیزی نیست، نیز باید برچیده گردد.

«حکومت» موقت اوکراین اگر واقعاً نگران حملۀ روسیه می باشد، باید تمام افراد توانای آن کشور، به خصوص کارگران را مسلح کند. می باید تمرینات نظامی برای تمام افراد میلیشیا که شامل سلاح های سنگین، ساختن موانع و تاکتیک های جنگ خیابانی و امثال این ها باشد، بگذارد.«حکومت» می باید میلیشیای حقیقی کارگری به خرج کشورهای سرمایه داری بسازد.

و برای از سر باز کردن IMF (و شرکا) بهترین راه این است که اولیگارشی های میلیارد اوکراین را وادار به پرداخت این قروض و مخارج حفظ و ادامۀ خدمات اجتماعی مورد نیاز خانواده های طبقۀ کارگر نمود.