انترناسیونالیست ها در دورۀ جنگ
ترجمه: پوریا مزدک
از میلیتانت شماره ۵۶
مارتین مورات که با نام پل ویدلین هم شناخته می شود، یک تروتسکیست آلمانی بود که تلاش کرد با دوستی با سربازان آلمانی در بلژیک تحت اشغال نازی ها، هسته های انقلابی به وجود آورد.
ویدلین در سال 1913 در آلمان متولد شد و در 15 سالگی شروع به فعالیت در هاشومر هاتزائير1 ، یک جنبش جوانان سوسیالیست-صهیونیست، کرد. به عنوان یک یهودی و سمپات حزب کمونیست آلمان، ویدلین یکی از اهداف مسلم برای گشتاپو بود که با به قدرت رسیدن نازی ها، تشکیل شده بود. بنابراین ویدلین اقدام به مهاجرت به بلژیک نمود.
در بلژیک به تروتسکیسم روی آورد. او خیلی زود به عضویت کمیتۀ اجرایی شاخۀ اروپای سازمان بین المللی تروتسکیست ها (انترناسیونال چهارم) در آمد.
وقتی که جنگ آغاز شد، او به سازماندهی مأموریت ویژه ای به منظور دوستی و نزدیکی میان کارگران بلژیکی و فرانسوی و نیروهای اشغالگر نازی گماشته شد. در مه 1943 ویدلین برای کار کردن با حزب کارگران انترناسیونالیست2 و هم چنین رهبری گروه تروتسکیستی آلمانی، به پاریس فرستاده شد.
روی هم رفته، سوسیال دموکرات ها و بعدها در پی اشغال قسمتی از شوروی به دست آلمانی ها در ژوئن 1941، استالینیست ها، این ایده را که جنگ جهانی دوم جنگی مابین نیروهای «دموکراسی» و «فاشیسم» است، پذیرفتند. نتیجتاً حزب کمونیست فرانسه (PCF) ضمن شناسایی همۀ سربازان آلمانی به عنوان «نازیست»، مجوز حملۀ تروریستی به تک تک قوای آلمان را صادر کرد. سیاست تروتسکیست ها بر خلاف دیگر کمونیست ها تأکید بر این نکته بود که این جنگ، رویارویی دو نیروی امپریالیست رقیب با یکدیگر بود.
جورج برایتمن در نشریۀ میلیتانت که ارگان حزب کارگران سوسیالیست آمریکا (SWP) می باشد، می نویسد: « آن ها بر خلاف استالینیست ها و سوسیالیست ها، با عاملان متفقین حول محور شعار ناسیونالیستی مرگ بر بوش (Boche) – واژه ای توهین آمیز برای نامیدن سربازان آلمانی- متحد نشدند، بلکه بالعکس، ویدلین و دیگر همکارانش در تمامی کشورها به دنبال راهی برای متحد کردن توده های کشورهای اشغالی با سربازان آلمانی به منظور ایجاد یک نبرد مشترک بر ضد سرکوبگران مشترکشان شدند. ایجاد دوستی را به عنوان متدشان برگزیدند، زیرا که می دانستند که تنها از این راه است که مبارزه علیه “هیتلریسم” به یک پایان انقلابی ختم می شود. در نتیجه، گشتاپو قیمت بالاتری نسبت به دیگر ژنرال های متفقین برای سر ویدلین تعیین کرد».
ویدلین شروع به انتشار روزنامه ای ویژه برای سربازان آلمانی به نام کارگر و سرباز (Arbeiter und Soldat) نمود. بنابه گفتۀ برایتمن کسانی که این روزنامه را در اختیار داشتند، در صورت دستگیری به شکنجۀ طاقت فرسا و مرگ قطعی دچار می شدند. ولی به هر روی این نشریه از فرانسه، از نقطه ای که به صورت زیر زمینی چاپ می شد، به سوی بلژیک و خود آلمان و حتی پادگان های سربازان آلمانی در دور دست ترین نقاط ایتالیا پخش شد.
نشریه از ژوئیۀ 1943 شروع به انتشار یافت و اگرچه موقتاً به وسیلۀ گشتاپو سرکوب گشت، بعد از چند ماه در آوریل 1944 به عنوان ارگان بخش آلمان انترناسیونال چهارم ظاهر گشت.
ویدلین در به وجود آوردن یک هستۀ سربازان آلمانی در برست همکاری داشت. مقامات نازی آن قدر در مورد این مسأله نگرانی داشتند که زمانی که گشتاپو یکی از میتینگ های این هسته را در سال 1943 کشف کرد، 17 سرباز آلمانی و یک تروتسکیست فرانسوی به نام رابرت کرو را تیرباران نمود.
در ژوئیۀ 1944، ویدلین و یکی از رفقایش به نام مارگریت باژه، به وسیلۀ بریگادهای ویژۀ فرانسه – نیروهای مزدور پلیس فرانسه که مسئولیت پیگرد «دشمنان داخلی» را داشتند- دستگیر شدند. بعد از تحت شکنجه قرار گرفتن، تحویل گشتاپو داده شد و در 22 ژوئیه به قتل رسید.
در سال 1946، باژه ضمن اشاره به روحیۀ انترناسیونالیستی ویدلین و هم چنین جنبش تروتسکیستی زمان جنگ، نوشت:
«چه سمبولی! ویدلین آلمانی، به وسیلۀ گشتاپوی فرانسوی زیر یوغ آلمان، شکنجه و دستگیر شد.»
میکائیل مک اوین -5 دسامبر 2012
مقالۀ فوق نخستین بار در وب سایت آزادی کارگران منتشر شد.
1 Hashomer Hatzair
2 Parti ouvrier internationaliste