بیانیۀ زیر از سوی لئون تروتسکی در خبرگزاری «یونایتدپرس» ۱۹۴۰ منتشر شد.
سخنرانی اخیر مولوتف مؤید آن است که کرملین همچنان از اقمار برلین و روم است. رهبران کمونیست کشورهای مختلف، احزاب خود را با این وعده ها آرام کرده اند که فردا، اگر نه امروز، مسکو به سوی «دمکراسی ها» چرخش خواهد کرد. سخنرانی مولوتف دروغ بودن این وعده ها را نشان می دهد. پنج سال تجربۀ جبهه های خلقی «ضد فاشیست» قطعاً به عنوان شارلاتانیسم افشا خواهد شد. سیاست قدرت و نه اصول سیاسی است که سیاست خارجی مسکو را تعیین می کند.
درست است که مولوتف سعی کرد با عبارت پردازی های ضدّ امپریالیستی سیاست کنونی کرملین را پنهان کند. اما کذب بودن این لفاظی ها چشم هر کسی را می زند. مولوتف از تمایل انگلستان به حفظ مستعمرات خود پرده برداشت. اما او دربارۀ تمایل آلمان و ایتالیا به تسخیر این مستعمرات سکوت اختیار کرد. او از امپریالیسم ژاپن و ایالات متحده صحبت کرد، اما یک کلمه در محکومیت راهزنی هیتلر و سیاست مکارانۀ موسولینی نگفت. حتی از این فراتر، او برای نخستین بار تأکید کرد که معاهدۀ آلمان-شوروی، دستان هیتلر را باز گذاشت. این «مبارزۀ» یک جانبه و سرتاسر قلابی علیه امپریالیسم تنها آشکار می کند که سیاست مسکو نه مستقل، بلکه در خدمت منافع یک امپریالیسم در برابر دیگری است.
افزایش در جمعیت ۲۳ میلیون نفری، معضل امنیت اتحاد جماهیر شوروی را حل نمی کند. پیروزی هیتلر- موسولینی بر بریتانیای کبیر بلافاصله حرکت به سوی شرق را در دستور روز امپریالیسم آلمان قرار می دهد. به ناگهان روشن خواهد شد که اولیگارشی کرملین با پیروی از خطّ مشیِ کمترین مقاومت، تنها بر حجم مشکلات و مخاطرات انباشته است.
کویوآکان (مکزیک)،
۲ اوت ۱۹۴۰
