سازمان «نگرش مارکسیستی» (MT) ترکیه
کوبانی زیر یورش شدید نظامی قرار دارد و یک ماه است که به مقاومت ادامه می دهد. نیروهای داعش توانسته اند به شهر وارد شوند و درگیری ها شده بیشتری گرفته است. در همان حال که نیروهای امپریالیستی دست روی دست گذاشته اند، مردم کوبانی با تهدید کشتار و قتل عام رو به رو هستند. در میانۀ حملات هوایی غیرمؤثر آن ها، ترکیه صرفاً دستانش را به هم می ساید و منتظر سقوط کوبانی است.
حکومت حزب عدالت و توسعه (AKP) همچنان می گوید که «هیچ کسی نباید از ما انتظار کمک تسلیحاتی یا باز کردن دالان هایی برای PKK را داشته باشد». در همان حال که می گویند «روند دستیابی به راه حل»، «بدون هر گونه مشکلی» درحال پیشرفت است، PKK را که مشغول مذاکرات صلح با آن هاست، با داعش یکسان جلوه می دهند و دشمن می نامند؛ اعلام می کنند «اگر حزب اتحاد دمکراتیک (PYD) سلاح می خواهد، باید به ارتش آزاد سوریه بپیوندد و از این طریق از غرب سلاح دریافت کند»، «بگذارید PYD حکومت خودمختار و کانتون ها را منحل کند و با اسد بجنگند»، «اسد مهم ترین تهدیدی است که باید به آن اولویت داد». این نوع بیانیه ها، معنایی ندارد جز آزمودن صبر و تحمل مردم کُرد.
حکومت AKP تلاش می کند که با محو حکومت خودمختار روژاوا و رژیم اسد، راه را به سوی طرح هایش برای تغییر شکل منطقه مطابق با بلندپروازی های امپریالیستی خود باز کند. ترکیه از وخامت اوضاع در کوبانی بهره می برد و ایالات متحدۀ امریکا و سازمان ملل را وادار می کند که به طرح «منطقۀ امن» و «پرواز ممنوع» علیه اسد اولویت بدهند.
با این حال مردم کرد در برابر رویکرد ترکیه که سقوط احتمالی کوبانی را انتظار می کشد، سکوت نمی کنند، حتی با وجود تاکتیک های AKP برای آرام نگاه داشتن آن ها. کردها در سرتاسر ترکیه به خیابان ریختند و به سیاست کثیف حکومت AKP واکنش نشان دادند. آن چه حکومت انجام می دهد، سرکوب این اعتراضات حق طلبانه با حملات شدید پلیس و ایجاد حکومت نظامی است. خشونت و حملات فاشیستی پلیس به دنبال بیانیه های تهدیدآمیز وزیر داخله گسترده شد و 34 کشته و شمار زیادی مجروح برجای گذاشت. در نتیجۀ تداوم اعتراضات توده ای در سرتاسر ترکیه، آن هم با وحود تحریکات و حملات «حزب عدالت و توسعه»، «حزب حرکت ملی» (MHP)، و گنگ های حزب اللهی ترکیه (که به حزب الله ایران و لبنان که پیوندهای عمیقی با سرویس های اطلاعاتی ترکیه دارند ارتباط پیدا نمی کند)، در چندین شهر مانند دیاربکر، باتمان، هفت بخش ماردین، ارجیس، کورتولان حکومت نظامی اعلام شده است. به علاهه مدارس مقاطع ابتدایی و متوسطه را در دیاربکر به حالت تعلیق درآورده اند. اما حمایت و همبستگی با روژاوا و اعتراضات علیه حکومت که داعش را تأمین می کند، ادامه یافته است.
حزب دمکراتیک مردم (HDP) و کنگرۀ دمکراتیک مردم (HDK) فراخوان به حمایت و همبستگی با مقاومت مردم کوبانی داده اند و تمامی نیروهای دمکراسی و صلح در ترکیه حمایت خود را اعلام کرده اند. در این بین اعتراضاتی در اشکال مختلف در جریان است، «کنفدراسیون اتحادیه های کارمندان بخش عمومی» (KESK)، «کنفدراسیون اتحادیه های کارگری انقلابی» (DİSK)، «اتحادیۀ پزشکان ترکیه» (TTB) ، «اتحادیۀ مهندسین و معماران ترکیه» (TMMOB) فراخوان به اعتصاب 1 روزه در تاریخ 9 اکتبر دادند. و «اتحادیۀ کارکنان بخش آموزشی و علمی» (Eğitim-Sen) که شاخه ای از KESK است، این اعتراض را به دو روز، 8 و 9 اکتبر، بسط داد.
پیش به سوی افزایش همبستگی با مردم کرد برای تحقق مطالبات به حق آن ها و شکست داعش!
هرگونه کمک به داعش را متوقف کنید!
دالانی برای انتقال اشکال مختلف کمک، شامل کمک های لازم برای دفاع مردم مقاوم کوبانی از خود) باز کنید!
نظام خود–مدیریتی روژاوا مبتی بر کانتون را به رسمیت بشناسید!
8 اکتبر 2014
ترجمه: آرام نوبخت
