فساد و تبعیض دولتی: به بازی های دیگر المپیک خوش آمدید!

بازی های المپیک زمستانی در سوچی ممکن است افتخار فاسد ترین و گرانترین المپیک در تاریخ را به خود اختصاص دهد. این المپیک با ۵۱ میلیارد دلار هزینه، از مجموع مخارج تمامی المپیک های زمستانی قبلی پیشی می گیرد. قسمتی از این پول ها برای ایجاد زیر ساختی استفاده شده که می تواند ایده ی «بی نظیر» ساختن یک المپیک زمستانی را در گرمترین منطقه ی جغرافیایی روسیه به حقیقت بدل کند. بخش عمده ی این مبلغ به دوستان نزدیک پوتین که قرارداد المپیک را گرفتند، از جمله آرکادی و بوریس روتمبرگ که ۷.۴ میلیارد دلار را به جیب زدند رسید؛ پاداشی که دوستی دوران کودکی آن ها با پوتین برایشان داشته است.

شاید بهترین تصویر از فساد مالی این المپیک ۲۹ کیلومتر جاده ای است که سوچی را به منطقه کوهستانی ورزش کراس نایا پولیانا متصل می کند.این جاده با هزینه ی سرسام آور ٨.۶ میلیارد دلار که تقریباً سه برابر هزینه ی تحقیق، توسعه، استقرار و بهره برداری عملیات کاوشگرانه ی مریخ نورد ناسا بوده است، درست شده.
شرکت مسئول این جاده سازی المپیک، راه آهن روسیه بود که رئیس آن، ولادیمیریاکونین، ویلایی در نزدیکی ویلای پوتین دارد.در حالی که دوستان پوتین در حال پر کردن جیب هاشان بودند، ساختمان های مربوط به المپیک به وسیله ی کارگران زحمتکش با شیفت های ۱۲ ساعته، با پایین ترین مزد، بدون شرایط ایمنی کار و بدون هیچ روز استراحت برای کارگران ساخته شد. طی این ساختمان سازی ۲۵ کارگر جانشان را از دست دادند.
دراین مسابقه هیجان انگیز برای دیدن اینکه چه کسی میتواند بیشترین پول ها را به جیب بزند محیط زیست هم از ضربه در امان نماند و هزینه ی خودش را برای این المپیک پرداخت. شرکت راه آهن روسیه به بهره برداری تعدادی از معادنی دست زد که از لحاظ قانونی مورد سوال اند و بر روی زمینی قرار دارند که به اجاره ی شرکت ساختمانی دولتی اولیمپ استروی رسیده است.
در نهایت وقاحت، هزاران تن زباله در نزدیکی منبع رودخانه مزیمتا که بیشترین مقدار آب آشامیدنی سوچی را تأمین می کند ریخته شد.
یوگنی ویتیشکوو، یک فعال محیط زیست از سازمان دیده بان محیط زیست در قفقاز شمالی، آماده ی ارائه ی یک گزارش درباره ی خسارت ناشی از ساخت ساختمان های منطقه ی المپیک سوچی بود که به جرم ساختگی «فحاشی در انظار عمومی» دستگیر و برای تمام مدت بازی ها در زندان انداخته شد.
پس از آن هم هم جنس¬گرا ستیزی کثیف و آشکاری قرار دارد که از سوی پوتین به جامعه تحمیل شده است. بدنام ترین آن ها قوانینی هستند که ممنوعیت تبلیغ برای «روابط غیرسنتی جنسی» را مطرح می کنند؛ چیزی که در اصل وجود افراد «ال جی بی تی آی» (LGBTI) را در روسیه غیر قانونی اعلام می کند.
این همجنس گراستیزی، همراه با نژادپرستی وحشیانه علیه مهاجرین، به طور پیوسته در طول دو سال گذشته بدتر شده است. ولی در مقابل این حملات دولتی، تظاهرات مردم علیه فساد رژیم پوتین در سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ رژیم را به لرزه درآورد.
پاسخ دولت روسیه به ناآرامی های توده ای، گرفتن نوک تیز حمله به سوی گروه های اقلیت آسیب پذیر و تشویق قتل عام به دست فاشیست ها بوده است.
بیشترین توجه کمیته ی بین المللی المپیک به این است که بازی ها با نظم و طبق برنامه اجرا شود و این که سرمایه گذاران اصل و فرع پول خویش را دریافت کنند تا این که به جنایات انجام شده به دست دولت پوتین رسیدگی شود.
این کمیته بندرت درباره ی فساد گسترده، تخریب روستاهای محلی، و یا قانون های ضد محیط زیست و یا ضد «ال جی بی تی آی» پوتین صحبت کرده است. ژان کلود کیلی رئیس تیم بازرسی «آی او سی» در روسیه اظهار داشت: «تا زمانی که به منشور المپیک احترام گذاشته شود ما راضی هستیم و این اهمیت دارد».
دولت های غربی (همان کسانی که اساساً «آی او سی» را کنترل می کنند) خیلی سریع همجنس گراستیزی و ترور به کار گرفته شده توسط دولت روسیه علیه هم جنس گرایان را محکوم کردند.
رئیس جمهور آمریکا، اوباما، هم هیأتی متشکل از ورزشکاران سابق کشورش را که آشکارا هم جنس گرا بودند به سوچی فرستاد. او گفت: “هیچ شکی نیست که ما می خواهیم خیلی روشن این را بیان کنیم که ما ازهیچ گونه تبعیضی حمایت نمی کنیم، از جمله تبعیض بر اساس جهت گیری جنسی».
این عمل آمریکا هیچ ربطی به معضل حقوق بشردر روسیه ندارد و بیشتر درباره ی خودنمایی در مقابل رقیب ژئوپولیتیک خودش یعنی روسیه است؛ مخصوصاً در مقابل کشوری که آمریکا را برای نفوذش در خاورمیانه و اروپای شرقی به چالش کشیده است.
پوتین از مدت ها پیش امیدوار بود که بازی های المپیک زمستانی قدرت روسیه را به نمایش بگذارد و تصویر روسیه را در جهان تقویت کند. با این حال در مدت بازی های المپیک زمستانی فرصتی برای ورزشکاران به وجود خواهد آمد که خود موضعی علنی در برابر ظلم و ستم وحشیانه علیه قشر اقلیت «ال جی بی تی آی» بگیرند.
تاریخ الهام بخش «جان کارلوس» و «تامی اسمیت» که مشت های گره کرده ی خود را به نشانه ی «قدرت سیاهان» دربازی های المپیک سال ۱۹۶٨ بالا بردند، مثال درخشانی است از آن چه که ممکن است انجام پذیرد.
بازی های المپیک همزمان با فراخوان فعالّ «ال جی بی تی آی» روسیه نیکلای آلکسیو برای سازماندهی یک راهپیمایی دگرباشان در سوچی هست که البته برنامه هایی از طرف فعالین چپ روسیه هم به سرپیچی از ممنوعیت تظاهرات در زمان بازی های المپیک وجود دارد.
بازی های المپیک زمستانی را باید به عنوان سمبل خشونت دولت پوتین و دورویی دولت های غربی دید.

منبع: مجله آلترناتیو سوسیالیستی