هم صدا با ملیتهای تحت ستم و مبارزه شجاعانه جوانان در اقسا نقاط ایران

با گذشت پنجاه روز از اعتراضات گسترده در نقاط مختلف ایران حکومت سرمایه داری جمهوری اسلامی به دلیل ترس از فروپاشی و سرنگونی، مشغول بوجود آوردن فضایی است که بتواند هرچه بیشتر با استفاده از ابزار جنگی سنگین این خیزش شجانه و انقلابی تودهای تحت ستم را سرکوب کند.
سرکوبهای وحشیانه نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی در جغرافیای ملیتهای تحت ستم چهره عریان تری از خود نشان می دهد.
کشتار مردم بلوچ در مراسم نماز جمعه در شهر زاهدان، در مدت دو ساعت صدها کشته و زخمی به جا گذاشت و به جمعه خونین معروف شد، مجددا در شهر خاش نزدیک به کوه تفتان که یکی از ذخایر طلا در بلوچستان است در جریان اعتراضات خیابانی باز نیرهای بسیجی و سپاهی رو به مردم شجاع و آزادی خواه بلوچستان آتش گشودند که منجر به کشته شدن صد نفر کودک و بزرگسال و ده ها نفر زخمی شد تا جایی که دیگر بیمارستان و درمانگاههای خاش ظرفیت پذیرش مجروحین را نداشته و بسیاری از آنها را به زاهدان منتقل کردند.
در کردستان هم این سرکوب شدید و قتل های حکومتی در حد گسترده ای در جریان است و اوباش جمهوری اسلامی بی محابا دست به کشتار معترضین می زنند و به تخریب خانه ها و اموال مردم می پردازند، در خوزستان و اللخصوص عربهای جنوب ایران سرکوب بی رحمانه هر روز شدت بیشتر پیدا می کنند.
هزینه مبارزه برای ملیتهای تحت ستم در ایران بسیار بالاتر از سایر مناطق است، کوردها، بلوچها و عربها زیر ضرب و کشتاری هستند که نمونه آن در شهرهای دیگر مانند اصفهان یا تهران و تبریز وجود ندارند، گرچه که رژیم جمهوری اسلامی در همه جا اعتراضات را به شدت سرکوب می کند. علت این مسئله به صورت تاریخی در آگاهی انقلابی ملیتهای تحت ستم نهفته است. ملیت های تحت ستم در تاریخ صد ساله اخیر زیر بیشترین فشارهای اقتصادی و سیاسی بوده اند و به همین دلیل شم سیاسی آنها برای فهم وضعیت موجود و متشکل شدن بیشتر است.
رژیم جمهوری اسلامی با تحریک قبایل مسلح در بلوچستان و همچنین نیروهای پیشمرگه در کردستان برای دست بردن به اسلحه، در صدد ایجاد فضایی است که بتواند با انگ تجزیه طلبی، سرکوب و جنایت حکومتی را تبدیل به دفاع از امنیت ملی و تمامیت ارضی ایران کند و جنگی تمام عیار به راه اندازد، در همین راستا اخیرا نماینده خامنه ای در روزنامه کیهان اعلام کرد که حکومت با استفاده از سلاح و گلوله های جنگی برای سرکوب تجزبه طلبان و دفاع از امنیت ملی باید این اعتراضات را سرکوب کند.
اما با تمام جنایاتی که جمهوری اسلامی طی این چهل و اندی سال و به ویژه پنجاه روز اخیر انجام داده، مردم کماکان در کف خیابانها شجاعانه شعار زن زندگی آزادی و مرگ بر دیکتاتور را فریاد می زنند و تمام نمادهای ایدئولوژیک رژیم از جمله مجسمه های خامنه ای و خمینی و سایر افراد رده بالای رژیم و پایگاه های بسیج را به آتش کشیده‌اند، و خواستار برچیده شده کل نظام جمهوری اسلامی هستند، این شجاعت توده ای که نشانه رشد آگاهی و بوجود آمدن اتحاد و حس همدردی میان تودهای تحت ستم است هر انسان آزادی خواهی را به وجد می آورد و شجاعت دست به عمل زدن را تقویت می کند، ولی این روند به تنهایی نمی تواند یک دولت تا دندان مسلح را سرنگون کند.
در تاریخ مبارزات سایر کشورها مشخصا از ۱۹۵۰ به بعد شاهد صدها حرکت اعتراضی از جمله جنبش های دانشجویی، اعتراضات گسترده زنان و سایر اعتراضاتی بوده ایم که هدفشان بهبود وضعیت موجود بوده است، یکی از جنجالی ترین آنها جنبش جلیقه زردها در فرانسه است که چندین ماه متوالی ادامه داشت، و منجرب به درگیری شدید میان کارگران و پلیس و به آتش کشیدن مکانهای مختلف دولتی شد. ولی هیچ کدام از این خیزش ها به تنهایی نمی توانند دولت را به زیر بکشند. شرط سرنگونی هر رژیم سرمایه داری مسدود کردن شریانهای حیاتی کسب سود و مصادره ارزش اضافی است، اینها منافع اساسی دولت سرمایه داری و انگیزه به حرکت در آوردن بروکراسی و قوانین آن است. بنابر این تنها اعتصابات سراسری کارگران در بخش های مختلف تولید است که دولت را فلج و در نهایت نابود خواهد کرد. ما تنها زمانی شاهد یک انقلاب از پایین خواهیم بود که کارگران مانند یک طبقه وارد مبارزه شوند و خود را سازمان دهند.

برای پیش برد هر چه پویاتر مبارزات انقلابی در ایران تا سر حد یک انقلاب سیاسی و اجتماعی باید روی مسئله سازماندهی اعتصابات کارگری در بخشهای مهم کشور مانند صنعت نفت و پتروشیمی، مخابرات و سایر صنایع حیاتی کشور با سازماندهی انقلابی پیشتازان کارگری تاکید کنیم. طبقه کارگر با سازماندهی اعتصابات توسط هسته های مخفی سازمانده که نقدا در برخی از صنایع شکل گرفته اند، می تواند اثر گذارترین و متعین ترین حمایت را از حقوق انسانی زنان، حق تعیین سرنوشت ملیتهای تحت ستم و سایر مطالبات باشد. شوراها یا کمیته هایی که برای سازماندهی اعتصابات سراسری در میان کارگران و دانشجویان و ملیتهای تحت ستم شکل می گیرند، جامعه را به وضعیت قدرت دوگانه می برد یعنی رژیم هنوز از بین نرفته است ولی دیگر نمی تواند مانند قبل اعمال اقتدار کند و اکثریت جامعه بر مبنای اراده نهادهایی که خودشان از پایین ساخته اند عمل می کنند تا جایی که تصمیم به مسلح شدن توده ای می گیرند و تاریخ قیام نهایی را مشخص می کنند. شوراهای بوجود آمده توسط کمیته های کارخانه و هسته های سازماندهی کارگری، توانایی رهبری مبارزات را دارند و گسترده ترین اتحاد میان صنوف و صفوف مختلف جامعه را میسر می کنند. تجربه تاریخی انقلابات نشان می دهد که این ارگانها توانایی به زیر کشیدن رژیم با تمام ابزار سرکوبش را دارند و بعد از بر اندازی هم همین نهاد ها قدرت را به دست می گیرند و ادامه میدهند و اینبار شوراها که دموکرات ترین فرم حکومت هستند سر کار می آیند، و افسانه پردازیهای امپریالیسم و پروژه های رهبر سازی خارج از مبارزات و دولت در تبعید و ارتجاع سلطنت طلبان و تمامی جریان فرصت طلب که ماهیتا بر ضد منافع تودهای عظیم تحت ستم در ایران هستند را برای همیشه پایان می دهد.

پیش به سوی ایجاد هسته های مخفی سازمانده کارگران
زنده باد قیام ملیتهای تحت ستم
زنده باد سوسیالیسم

آرش آزاد
۶.نوامبر. ۲۰۲۲