فراخوان به تدارک همگرایی مارکسیست ها
امروز بیش از هر زمان دیگری وظیفه ما به عنوان مارکسیست‌های انقلابی، یافتن راه حل برای برون رفت از بحران نظری، سیاسی، تشکیلاتی اپوزیسیون «چپ» است. ما موظفیم که وجه تمایز خود را با جریانات خرده بورژوا رادیکال، استالینیستی و سوسیالیست تخیلی، و تمام انحرافات موجود در درون مدافعان مارکسیست، نشان داده و آلترناتیو واقعی برای نسل جوان در ایران و سطح بین‌المللی ارائه دهیم، و از تشدید بحران موجود با راه اندازی «احزاب» بی اساس و غیر مارکسیستی و خرده‌کاری، پرهیز کنیم. هدف ما در واقع، در راستای دخالتگری در جنبش کارگری و تدارک انقلاب آتی، بازگشت به نظریات خود کارل مارکس است. برای انجام این وظیقه، مارکسیست‌هایی که با ۴ مؤلفه زیر توافق داشته، به شرکت در راستای همگرایی مارکسیستی دعوت می شوند.
مؤلفه اول: سوسیالیسم مارکسیستی یک علم است. نه یک آرمان، نه یک مدل یا الگوی از پیش ساخته شده برای تحمیل بر یک جامعه از بالا و نه یک ایدئولوژی، نیست. سوسیالیسم مارکسیستی مانند هر علم دیگری از تحلیل مشخص از واقعیت موجود حرکت می‌کند. سوسیالیسم مارکسیستی متکی بر برنامه‌ای برای تغییر و درگرگونی جامعه سرمایهداری است. سوسیالیسم مارکسیستی با آغاز از پراتیک زنده و نقد انتقادی ـ انقلابی توده‌های تحت‌ستم به جامعه‌شان آغاز می‌کند و برنامه‌ای برای تغییر جامعه موجود و استقرار یک جامعه نوین، تدوین می کند. سوسیالیسم مارکسیستی در واقع علم شناخت و تغییر جامعه سرمایهداری است. علمی است که برای از میان برداشتن وجه تولید سرمایهداری و جایگزینی آن با وجه تولید نوین سوسیالیستی در راستای به وجود آوردن رفاه اجتماعی برای تمام مردم جهان به کار می‌رود.
مؤلفه دوم: سوسیالیسم مارکسیستی مرتبط به جنبش کارگری است و از پائی شکل می‌گیرد. «نخبگان» و «تئورسین»های پرمدعای روشنفکر و بی ارتباط به جنبش کارگری را به رسمیت نمی‌شناسد. نخبه‌گرائی را محکوم می‌کند. روشنفکرانی که تصور می‌کنند می‌توانند به جای توده‌های زحمتکش تصمیم گرفته و نقش آموزگار ایفا کنند را مردود می‌شمارد. مارکسیسم حقیقی اعتقاد به اصل خود ـ رهایی کارگران دارد. چنان‌چه مارکس می‌گوید «رهایی طبقه کارگر باید به دست خود کارگران تحقق یابد». مارکسیسم به خلاقیت فردی کارگران و تمام جامعه احترام می‌گذارد. سوسیالیسم مارکسیستی متعلق به آحاد مردم است. کارگر و غیر کارگر، جوان و مسن، زن و مرد، فارس و کرد و عرب و بلوچ، سیاه و سفید و غیره برایش تفاوتی ندارد. مارکسیسم واقعی، اعتقادی به ورود آگاهی سوسیالیستی از خارج جنبش کارگری، توسط عده‌ای روشنفکر به درون طبقه کارگر، ندارد. درست بر خلاف این برداشت رایج در درون چپ سنتی، مارکسیسم اعتقاد بر این دارد که آگاهی سوسیالیستی در درون خود طبقه کارگر به وجود آمده و رهبران خود کارگران، رهبران واقعی آنها هستند و نه ناجیان پر مدعایی که کوچکترین ارتباطی با جنبش کارگری نداشته و صرفا خود را قیم کارگران می‌دانند.
مؤلفه سوم: سوسیالیسم مارکسیستی کاملا دمکراتیک است. به تشکل‌های مستقل کارگری و دمکراسی برای همه مردم اعتقاد دارد. به حق گرایش و حق ابراز نظر برای تمام مردم جامعه پایبند است. مارکسیسم حقیقی معتقد است که امر گذار از سرمایهداری به سوسیالیسم بدون رعایت و اجرای دمکراسی بسیار عالی‌تر از دمکراسی صوری بورژوایی، عملی نیست. یعنی دمکراسی سیاسی، ادغام با دمکراسی اقتصادی (برابری سیاسی و اقتصادی برای کل جامعه). آزادی بیان و مطبوعات و حقوق دمکراتیک شامل حال همه آحاد مردم خواهد بود و نه صرفا حزب و عده خاص و یا طبقه خاصی. سوسیالیسم مارکسیستی خواهان هیچ برخورد از بالا و تبعیض و تحمیل متوسل به زور و «دیکتاتوری» بر جامعه نیست. مفهوم «دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا » مارکس، توسط بورژوازی و خرده بورژوازی دستخوش تحریف شده است. منظور مارکس از دولت «دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا» به مفهوم اعمال دیکتاتوری بر کل جامعه نیست، بلکه به مفهوم حفظ و حراست از عالی‌ترین دمکراسی که تاریخ بشر به خود دیده، در مقابل تلاش شکست آن دمکراسی، توسط ضد انقلاب بورژوازی است. بر خلاف دمکراسی بورژوا که همانا دیکتاتوری اقلیتی است بر اکثریت مردم زحمتکش، اعمال دمکراسی کارگری تنها شکلی از حکومت است که می تواند حقوق همه مردم حتی مخالفان خود را تحقق دهد. اما، پس از سرنگونی نظام سرمایهداری و دوره انتقال از سرمایهداری به سوسیالیسم، دولت کارگری نوین (حکومت شورایی)، در مقابل تدارک و قصد بازگشت نظام سرمایه داری توسط یک اقلیت کوچک از جامعه و دستگاه سرکوبش (مانند پلیس و شبکه اطلاعاتی آن)، ایستادگی کرده و از حقوق بدست آمده توسط اکثریت مردم دفاع می‌کند و اجازه بازگشت سرمایهداری و دستگاه سرکوبگر را نخواهد داد.
مؤلفه چهارم: سوسیالیسم مارکسیستی رادیکال و انقلابی است. خود ـ رهایی کارگران را از چارچوب قانونی فراتر می‌برد. اعتقاد به درهم شکستن ماشین دولت سرمایهداری دارد. مبارزه سیاسی را در خیابان‌ها، اعتصابات و انقلابات جستجو می‌کند و نه در اتاق‌های دربسته تجمعات روشنفکری بی‌ارتباط به جنبش‌های زنده ضدسرمایه‌داری. آنها برای تسخیر قدرت و سازمان‌دهی اعتصاب عمومی و مسلح کردن توده‌ها برای قیام توده‌ای و سرنگونی دولت سرمایهداری، تدارک می‌بیند.
رفقایی که با این پلاتفرم (۴ مؤلفه عمومی) توافق داشته، با ما به نشانی زیر تماس بگیرند تا ترتیب تدارکات اولیه و برنامه‌ریزی برای فعالیت‌ها نظری و سیاسی را از طریق تبادل نظر و تصمیم جمعی به مورد اجرا بگذاریم.
گرایش مارکسیست‌های انقلابی ایران
۱ خرداد ۱۳۹۹
با ما تماس بگیرید:
**********
به سوی همگرایی مارکسیست‌ها
آخرین دیدگاه ها