تکرار جنایت دولت سرمایه داری مهاجرستیز ایران!

در شب اول ماه «می» تعدادی از کارگر پناهجویان افغانستان که همانند همیشه برای دریافتن کار به ایران یا از طریق خاک ایران به کشورهای دیگر مهاجرت می کنند، از سوی دولت سرمایه داری مهاجرستیز این کشور دوباره با برخورد بی رحمانه ای مواجه می شوند. مورد اخیر غرق ساختن پناهجویان در نزدیکی مرز ایران در دریای «هیرمند» است که تعداد زیاد از آنها غرق شده جان باختند.

توده های تحت ستم افغانستان از وضعیت پیش آمده که شکل دهنده آن امپریالیسم امریکا و متحدین اجیر شده داخلی آن در راس دولت ارتجاعی سرمایه داری افغانستان است، بهستوه آمده ودست به مهاجرت زده، یا بضعآ خود کشی کردند یا به اعتیاد و انواع واقسام از مشکلات دیگر خود را گریبان گیر ساخته اند.

در چنین وضعیت ناهنجار و فقر و جنگ، اول دولت سرمایه داری داخل، امپریالیسم و بعدآن دولت سرمایه داری جمهوری اسلامی ایرانمقصر کشتارهای بی رحمانه پناهجویان هستند.

دولت اسلامی سرمایه داری افغانستان در تبانی با امپریالیسم امریکا، بهویژه در این سالیان اخیر سبب شده اند که در جنگ و فقر صدها هزار کارگر و زحمتکش این سر زمین به هلاکت برسند. بحران مهاجرت های چند سال اخیر که بیشتر در سال ۲۰۱۴ آغاز شد و با رفتن به ایران و کشورهای اروپایی هزاران افغان زحمتکش و بی دفاع و تحت ستم را طعمه دریاهای راه مهاجرت کشورها ساخت و آن عده از مهاجران که در کشورها پناهنده شده اند همچنان به وضعیت رقت بار و در یک سردرگمی و سرنوشت نامعلوم قرار دارند.

دولت های امپریالیستی با راه اندازی جنگ های گسترده و تشدید تروریسمبین المللی، بخصوص داعش، القاعده و طالبان در منطقه و در افغانستان حلقه زند گیرا برای توده های وسیع تنگ ساخته اند وبه ناچار خانه و زندگیرا رها کرده مهاجرت میکنند. قربانی بزرگ اینمهاجرت ها کارگران و زحمتکشان هستند.

از طرف دیگر آنها چاره دیگر ندارند جز اینکه به سمت کشورهای منطقه مهاجر شوند. در همین حال میلیون ها کارگر افغانستان در ایران وپاکستان پناهنده شده اند که همواره مورد تهدید، ضرب و شتم و شکنجه وزندان از سویدستگاه سرکوب این دولت های ارتجاعی قرار میگیرند.

دولت سرمایه داری ایران که در شکنجه کارگران و فعالین کارگری، و فعالین سیاسی در منطقه دست بلند دارد، حتی صد ها هزار کارگران خود را زیر شکنجه و ضرب وشتم قرار داده است و زندان های ایران پر از فعالین کارگری و سیاسی است.

نماینده های کارگراننیشکر هفت تپه ماه پیش در زندان بود، رفیق شاهرخ زمانی از جمله فعالین کارگری بود که زیر شکنجه این رژیم سفاک و خوناشام به قتل رسید.

شکنجه و قتل کارگران مهاجر افغانستان توسط پولیس دولت ارتجاعی این کشور یک عمل جنایتکارنه نخستین بار نبوده و آخرین بار هم نیست، در گذشته ها ما بارها شاهد این چنین موارد بی رحمانه بودیم که بالای مهاجرین صورت گرفته و در در سطح رسانه ها درز کرده.

  • چنین اعمال شنیعی در ایران تا زمانی که دولت سرمایه داری حاکم است همچنان ادامه خواهد داشت.
  • همبستگی و اتحاد کارگران دو کشور امر ضروری بوده که می تواند بر همه جنایات دولت های سرمایه داری دو کشور نقطه پایان بگذارند.
  • کارگران افغانستان برای برداشتن گام های منسجم و سازماندهی خود باید از تجارب همه اعتصابات و مبارزات کارگران ایران جهت مبارزه با سرمایه داری حاکم در افغانستان به خوبی استفاده وسیع ببرند.
  • در دو کشور پیشروان سوسیالیست کارگران اقدام فوری برای تدارک حزب پیشتاز انقلابی نموده و هسته های سوسیالیستی را تعلیم داده تا در درون اجتماعات پناهنده و کارگران وسایر اقشار تحت ستم ارتباطاتی بر قرار کرده و در یک رویارویی تمام عیار بر ضد دولت های داخلی کشورهای خود ایستاده گی کرده و دولت ها را سرنگون و دو دولت کارگری و دیموکراتیک تشکیل دهند.
  • این همه امکان پذیر است، زیرا همان اندازه که سرمایه داران دو کشور با هم منافع مشترک و پیمان های مشترک دارند بیشتر از آن کارگران دو کشور منافع مشترک دارند و باید همبسته و متحد شوند.

گرایش مارکسیست های انقلابی افغانستان از بدو حضور خود در سطح مبارزات طبقاتی این را یکی از اهداف اصلی خود قرار داده است که برای اتحاد کارگران در افغانستان، و در کنار کارگران برای تحقق هدف تدارک و ایجاد حزب لنینی «پیشتاز انقلابی» و اتحاد با کارگران کشورهای منطقه، بخصوص کارگرانرادیکال و مجرب در مبارزات طبقاتی ایران تلاش نماید، بتوان در یک حزب انقلابی منطقه و بین الملل که هدف محوری مارکسیست ها است جمع شد و برای رهایی کارگران کشور ها تلاش کرد.

گرایش مارکسیست های انقلابی افغانستان

ثور ۱۳۹۹

میلیتانت

سایت گرایش مارکسیست های انقلابی ایران