ساختار شوراها / آندره نین
از میلیتانت شماره ۱۰۰: به مناسبت صدمین سالگرد انقلاب اکتبر ۱۹۱۷
متن زير بخش پنجم جزوهای به قلم آندره نين است که در سال ۱۹۳۲ به عنوان «سوويتها: منشاء، توسعه و عملکرد آنها» (Los Soviets. Su origen, desarrollo y funciones)، منتشر شد. ترجمۀ اقتباسی از اين جزوه برای اولين بار در نشريۀ «کند و کاو»، شماره ۷، بهار ۱۳۵۷، به عنوان «شوراها در روسيه» منتشر شد. در اينجا با کمی ترميماتی جزئی منتشر می شود.
ساختار شوراها
کارخانه دژ عمومی شوراها بود. معيارهای انتخابات، بنا به شهر و ناحيه تنوع قابل ملاحظهای داشت ولی در همه جا مطلقاً تمام کارگرانی که در کارخانه کار میکردند، بدون محدوديت رتبه و سلسله مراتب در انتخاب نمايندگان شرکت میکردند. در پترزبورگ و مسکو برای هر 500 نفر يک نماينده انتخاب میشد؛ در اودسا (Odessa) برای هر 100 نفر، در کستروما (Kostroma)، برای هر 25 نفر، به علاوه هيچ معيار مشخص و انعطاف ناپذيری هم وجود نداشت. به هر حال شوراها در همه جا اکثريت عظيم طبقۀ کارگر، و در پترزبورگ، مسکو و اکاترينبورگ تقريباً تمام طبقۀ کارگر را نمايندگی میکردند. اعتبار آنها در برخی نقاط به حدی بود که حتی برخی از خرده کاسب کاران نيز تظاهر به انتخاب شورا میکردند.
سازماندهی شوراها چگونه بود؟ در پترزبورگ، رستف (Rostov)، نوورسيسک (Novorosisk)، و ساير نقاط کارگران مستقيماً دست به انتخاب شوراهای عمومی زدند. در مسکو، اودسا، و برخی ديگر نقاط، همراه با شوراهای عمومی شوراهای محلی هم انتخاب شدند. در مسکو شوراهای محلی مستقيماً به شورای عمومی، يا مرکزی، نماينده میفرستادند. در برخی نقاط ديگر اول انتخاب شوراهای محلی شروع میشد، و مجموعۀ اينها شورای ناحيه را بوجود میآورد.
به طور کلّی هر شورا برای خود يک کميته يا کميسيون اجرائی، يا يک هیأت رهبری انتخاب میکرد. رئيس، دبير و ديگر مسئولين مهم شورا را مجمع عمومی انتخاب میکرد. هر شورائی دست به ايجاد مراجع وابسته مختلفی از قبيل کميسيون کمک به بيکاران، سازماندهی تظاهرات، بخش انتشارات و تبليغات، مسکن و غيره میزد. و هر جا که شورا رهبری قيام را در دست میگرفت، يا تبديل به ابزار قدرت میشد، گروههای مسلح و ميليس نيز تشکيل میشدند. به علاوه شورا خود مسئولين مؤسساتی را که تحت کنترل شورا در میآمدند (پست و تلگراف، راه آهن) انتخاب میکرد. در بعضی نقاط که سربازانی که از جبهه بر میگشتند نقش مهمی ايفا میکردند، مثلاً کراسنويارسک و ريگا، شوراها از نيروی نظامی قابل ملاحظهای برخوردار بودند.
همۀ شوراها چاپخانه و مطبوعات خود را نداشتند. بعضی از آنها از مطبوعات قانونی يا مطبوعات حزبی استفاده میکردند. چاپ ايزوستيا از طريق در اختيار گرفتن چاپخانهها صورت میگرفت. همه شوراها دست به انتشار اعلاميههائی میزدند که نفوذ خيلی زيادی در امر آژيتاسيون داشت. به طور کلّی هيچ قاعده خشک و انعطاف ناپذير سازمانی وجود نداشت. اين اشکال بنابر ماهيت و وظايف شورا و شرايط، پيکر ملموس به خود میگرفت.
*آندره نين نمايندۀ «کنفدراسيون آنارشيستها» در کنگره بين الملل سنديکايی سرخ در سال 1921 بود، و به سمت دبير آن انتخاب شد. در سال 1930استالين او را به علت گرايشهايی که به سمت تروتسکی داشت از اتحاد جماهير شوروی اخراج کرد. پس از بازگشتنش به اسپانيا رهبری اپوزيسيون کمونيست چپ را به عهده گرفت و تا پيوستن به بلوک کارگری دهقانی «مورين» و پايه گذاری « پوم» (حزب کارگری وحدت مارکسيستی) اين سمت را به عهده داشت. وی در پائيز سال 1936، در مقام وزير دادگستری در تشکيل حکومت ژنراليته کاتالونی (حکومت در کاتالونی) شرکت جست. اين همکاری انشعاب او را با تروتسکيسم ، که قبلا با تشکيل پوم و شرکت در جبهه خلقی آغاز شده بود عميق تر کرد. پس از قيام ماه مه 1937 در بارسلون توسط استالينيست ها دستگير، مفقود الاثر و کشته شد.
آخرین دیدگاه ها