صدمین سالگرد انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه: مجموعه مقالات و مطالب در فیسبوک
اکتبر ۲۰۱۷، صدمین سالگرد انقلاب سوسیالیستی اکتبر ۱۹۱۷ است؛ رویدادی بی‌همتا که مسیر تاریخ کلّ جهان را تغییر داد و چنان درسهای عمیقی از خود برای جنبش کارگری بین‌المللی برجای گذاشت که محال است بی‌آن بتوان کمترین گام را برای خلاصی از شرّ نکبت سرمایه‌داری برداشت. موضوعیت و اهمیت و تازگی صدمین سالگرد انقلاب اکتبر در بطن وضعیت کنونی جهان نهفته است. سالگرد انقلاب روسیه در شرایطی فرامی‌رسد که از یک‌سو سرمایه‌داری جهانی در تب و لرزِ عمیق‌ترین بحران همه‌‌جانبۀ اقتصادی و سیاسی و اجتماعی و ایدئولوژیک‌اش به خود می‌پیچد و از سوی دیگر با وجود صعود دوبارۀ مبارزۀ طبقاتی (از آسیا تا افریقا و اروپا و امریکا)، «کمونیست‌ها» در نهایتِ پراکندگی و روزمرّگی‌های بی‌حاصل و مآلاً بی‌ربطی به متن مبارزۀ طبقاتی به سر می‌برند. وضعیت کنونی سرمایه‌داری بنا به تمام شاخص‌ها و متریک‌ها (نابودی محیط زیست، حادترین رکود اقتصادی از زمان «بحران بزرگ» دهۀ ۱۹۳۰، رشد چشم‌گیر نابرابری اجتماعی، احیای دوبارۀ میلیتاریسم و گسترش جنگ‌ها و مداخلات نظامی امپریالیستی، بازگشت ناسیونالیسم اقتصادی و تقویت گرایش‌های راست افراطی و فاشیستی) نه فقط نشان می‌دهد که این نظام گندیده و غرق در خون و کثافت بسیار فراتر از عمر طبیعی خود دوام آورده، بلکه واژگونی آن یک ضرورت و فوریت است.
انقلاب اکتبر، تحقق «وظیفۀ فوری و فوتی کمونیست‌ها» به کلام مارکس و انگلس در «مانیفست کمونیست» بود: «متشکل کردن کارگران به مثابۀ یک طبقه، برای تسخیر قدرت سیاسی و سرنگونی سیادت بورژوازی».
انقلاب اکتبر نشان داد که استراتژی انقلاب در کشورهای واپس‌مانده به لحاظ رشد نیروهای مولد با توسعۀ دیرهنگام مناسبات سرمایه‌داری، بی‌کم‌وکاست «سوسیالیستی» است و طبقۀ کارگر تنها نیرویی است که می‌تواند و باید وظایف و تکالیف دمکراتیکِ تاریخاً به‌تعویق‌افتاده را توأم با وظایف سوسیالیستی انجام دهد؛ انقلاب اکتبر نشان داد که چرا جنبش کارگریِ خودانگیخته و حتی شوراها بدون یک ارگان سازماندهی و رهبری منسجم انقلابی در قامت «حزب پیشتاز انقلابی» ناتوان از تسخیر قدرت‌اند؛ انقلاب اکتبر نشان داد که سرنگونی و درهم‌شکستن ماشین دولت سرمایه‌داری نخستین گام ضروری طبقۀ کارگر است برای آغاز انقلاب اجتماعی؛ نشان داد که شکل‌گیری دولت کارگری، «دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا»، لازمۀ بی‌چون و چرای گذار به سوی سوسیالیسم است. انقلاب اکتبر، معنای واقعی و ژرف دمکراسی کارگری را به نمایش گذاشت.
هرچند انحطاط انقلاب و روی کارآمدن ضدّ انقلاب «استالینیسم» شانه به شانۀ بورژوازی جراحاتی بر پیکر جنبش کارگری برجای گذاشت که هنوز هم التیام نیافته‌اند، اما بحران عینی سرمایه‌داری و واکنش تهاجمی طبقۀ کارگر در سراسر جهان دوباره حقانیت تاریخی مارکسیسم انقلابی را به رخ کشیده است. درست از همین روست که رفرمیسم چپ، این دشمن سرسخت انقلاب، با کوله‌باری از خیانت به طبقۀ کارگر سر بیرون آورده تا همین درسهای حیاتی انقلاب اکتبر را زیر سایه ببرد. تجربیات سال‌های اخیر، از بُن‌بست جنبش اشغال وال استریت در امریکا و جنبش شب‌زنده‌داری فرانسه تا کارنامۀ مفتضاحانۀ گرایش‌های رفرمیستی چپ نظیر سیریزا در یونان و برنی ساندرز در امریکا، همگی تجربیات زنده‌ای هستند که نشان می‌دهند چرا تنها راه بُرون‌رفت از وضعیت کنونی «مارکسیسم انقلابی» است. همۀ این‌ها فشرده و چکیدۀ اهمیت انقلاب سرخ اکتبر را در صدمین سالگرد آن برجسته می‌کنند.
آخرین دیدگاه ها