اعلام موجودیت « گرایش مارکسیست های انقلابی افغانستان»

مارکسیست های انقلابی افغانستان، هرچند به لحاظ کمّی نیرویی اندک هستند، اما با اعتقاد به حقانیت تاریخی مارکسیسم انقلابی و ضرورت فعالیت عملی در چهارچوب یک تشکیلات منطقه ای و بین المللی، پس از مدتی فعالیت های مشترک با کمیتۀ اقدام کارگری ایران به این نتیجه رسیدند که برای پیشبرد مبارزه به طور رسمی در چهارچوب «گرایش مارکسیست های انقلابی ایران» در حوزۀ افغانستان دخالت کنند.

آنچه مارکسیسم انقلابی را از سایر جریانات جدا می کند، اعتقاد آن به استقلال سیاسی طبقۀ کارگر از تمامی گرایش های مختلف بورژوازی و همین طور سرنگونی بی چون و چرای دولت سرمایه داری و تسخیر قدرت سیاسی با محوریت طبقۀ کارگر و زحمتکشان حول یک برنامۀ سوسیالیستی و انترناسیونالیستی است و اینکه هرچند انقلاب سوسیالیستی ناگزیر در سطح ملی آغاز می شود، اما نتیجۀ آن یعنی سوسیالیسم در سطح بین المللی محقق می شود. اما مسأله بر سر ساختن ابزار این دگرگونی است.

درس گرانبهای صدمین سالگرد انقلاب سوسیالیستی 1917 به رهبری لنین و تروتسکی برای جوانان مارکسیست افغانستان همین است.

با وجود حجم بالایی از عقب ماندگی های اقتصادی و اجتماعی و بالتبع فرهنگی که میراث دهه ها دخالت مستقیم و غیرمستقیم امپریالیسم و قدرت های سرمایه داری منطقه بوده است، باور داریم که فقر و محرومیت و فلاکت سرنوشت محتوم این کشور نیست. هرچند شاید وضعیت کنونی کارگران افغانستان و شرایط عینی افغانستان فاصلۀ زیادی را با انقلاب سوسیالیستی نشان دهد، اما باید درنظر داشت که وقوع انقلاب سوسیالیستی در کشوری مانند ایران، چنان موج نیرومندی ایجاد می کند و چنان تأثیراتی برای جامعۀ افغانستان می گذارد که به واسطه اش می توان از روی بخش زیادی از این واپس ماندگی ها جهش کرد. اما این امر از پیش سخت نیازمند تدارکات و تشکیلات مارکسیست های انقلابی افغانستان است. درست از همین روست که مارکسیست های انقلابی افغانستان به جای آغاز از نقطۀ صفر، از فعالیت و همکاری شانه به شانه با گرایش مارکسیست های انقلابی ایران شروع می کنند.

با در نظر داشتن این اصول است که «مارکسیست های انقلابی افغانستان»وظیفۀ انقلابی خود را تدارک برای حزب پیشتاز انقلابی کارگران سوسیالیست برای انقلاب آیندۀ افغانستان تعریف می کنند. انجام این وظیفۀ فوری و حیاتی اولاً در غیاب خود کارگران افغانستان چه در داخل کشور و چه کارگران پناهجو به دور از تصور است و ثانیاً برای ایجاد این چنین حزبی مارکسیست های انقلابی طبعاً نیازمند برخورداری از تجارب تاریخی و بین المللی جنبش های انقلابی کارگران جهان و به ویژه ایران و تجارب سازماندهی و تشکیلاتی هستند.

این مبارزه، به موازات خود نیازمند برخورد با تمامی تحریفات سدّ راه انقلاب است. امروز «مارکسیسم» زیر آواری از تحریفات، چه تحریفات جانسخت دستگاه مخوف استالینیستی و مائوئیستی و چه انواع گرایش های رفرمیستی چپ، دفن شده و افغانستان نیز به دلیل سابقۀ تاریخی خود از این قاعده مستثنی نیست. از این رو مارکسیسم انقلابی، به عنوان یک گرایش بین المللیِ پاسدار سنن حقیقی مارکسیسم، در افغانستان نیز کمتر شناخته شده است.

متأسفانه ما در افغانستان پس از دهۀ 50 شاهد رخدادهای خونین بسیاریبرای کارگران، دهقانان فقیر، زنان، جوانان، محصلین، کودکان، روشنفکران و دیگر اقشار تحت ستم جامعه زیر پوشش بهاصطلاح «مارکسیسم-لنینیسم» در چهارچوب احزاب و سازمان های خودساختۀ بروکرات «استالینیست»با همان برنامۀ خائنانۀ«انقلاب دو مرحله ای» و «سوسیالیسم در یک کشور» بوده ایم؛نظیر «حزب دموکراتیک خلق افغانستان» که در جریان جنگ سرد با امپریالیسم امریکا، یکی از حافظان منافع اتحاد شوروی بود وبا یک کودتای نظامیِ حلقه ای از ارتش در هفتم ثور 1357 علیه حکومت جمهوری «داود خان»به حاکمیت رسید. در کنار این حزب بروکرات حاکم،حلقه هاو سازمان های خود ساختۀ «مائویستی» و «چریکی»و «نخبه گرا» ای وجود داشتند که تمام شان به جز قدرت گیری نظام ارتجاع و سرمایه داری و نابودی جنبش کارگری خدمتی نکردند و از طرف دیگر باعث بی اعتباری مارکسیسم شدند.

پس از این تجربیات خونبار، دیگر نوبت آن رسیده است که پرچم مارکسیسم انقلابی در افغانستان به اهتزاز درآید. نقد بی رحمانه به سنن و برنامۀ بقایای این احزاب هرچند لازم، اما کافی نیست. مسألۀ مارکسیست های انقلابی افغانستان این است که با دخالت روزمره در اعتراضات جوانان، بیکاران، زنان، کارگران، ملیت های تحت ستم و خلاصه کلیۀ زحمتکشان، بتوانند پیشروترین ها را به برنامۀ سوسیالیستی متقاعد و جلب کنند و با سازماندهی خود، اعتراضات و مبارزات پراکندۀ کنونی را علیه جنگ و دخالت نظامی و تباهی و ویرانی و فقر، به یک مبارزۀ طبقاتی واحد علیه دولت سرمایه داری دستنشانده و امپریالیسم مبدل کنند.

از کارگران و زنان و جوانان و روشنفکران و اقلیت های قومی می خواهیم که ما را صدای خود بدانند، برنامه و مواضع ما را به بحث و نقد بگذارند و در حدّ توان خود به ما یاری رسانند.

۱۶ دلو ۱۳۹۵

تماس با ما

ادریس باهر

0093785364758

[email protected]

میلیتانت

سایت گرایش مارکسیست های انقلابی ایران