راه پیشروی مبارزه علیه ریاضت در یونان

مشارکت گستردۀ صدها هزار تن از مردم یونان در اعتصاب اعتراضی یک روزه علیه ریاضت در روز گذشته، علامتی است دالّ بر آن که طبقۀ کارگر در جستجوی مبارزه با اتحادیۀ اروپا و حکومت سیریزا («ائتلاف چپ رادیکال») است.

از زمانی که سیریزا به وعده های انتخاباتی خود در ماه ژانویه خیانت کرد و رأی مطلق «نه» در رفراندوم ۵ ژوئیه را زیر پا گذاشت، اعتراض رو به رشد است. ملوانان، کارگران پست، کارگران راه آهن و مترو، بیمارستان و داروخانه، و معلمان، همگی فراخوان اعتصاب را دنبال کردند. دانش آموزان مقاطع متوسطه و دانشگاه ها نیز راهپیمایی های گسترده ای را در شهرهای اقصی نقاط یونان علیه کاهش برنامه ریزی شدۀ هزینه های اجتماعی به دست سیریزا برگزار نمودند.

سیریزا به شکل مضحکی و برمبنای اتحاد طولانی مدت خود با اتحادیه های فراخوان دهندۀ اعتصاب، ژست هوادار این اعتصاب علیه سیاست های خود را گرفته است.

«دپارتمان سیاستگذاری کار» حکومت سیریزا اعلام کرد که «مطالبات کارگران و بسیج کارگران به طور اعم، دارد به طور اخص حساس می شود، که از این رو باید علیه سیاست های نئولیبرالی و اخاذی مراکز اقتصادی و سیاسی در داخل و خارج یونان، هدایت شود». در ادامه آمده است که «مبارزه با سیاست های افراطی نئولیبرالی که با مردم ما ضدّیت دارد، با شدت هر چه بیشتری ادامه دارد». دپارتمان مذکور، متعهد شد که به مبارزه برای «مسکن، دستمزدهای رضایتبخش و حقوق مستمری، بهداشت و درمان و آموزش برای همه» دست بزند.

به این می گویند شیادی! سیریزا و اتحادیۀ اروپا شانه به شانۀ هم برای حمله به بنیادی ترین حقوق اجتماعی که طبقۀ کارگر در قرن بیستم به دست آورد، مشغول همکاری هستند. بهداشت و درمان همگانی دیگر در یونان وجود ندارد، و سیریزا در حال تهدید به تخلیۀ اجباری گستردۀ خانواده هایی با بازپرداخت عقب افتادۀ وام های رهنی، کاهش حداقل حقوق بازنشتگی به رقم فلاکت بار ۳۹۲ یورو در ماه، و تحمیل کاهش های جدید در بودجۀ آموزشی است.

هر یک روزی که می گذرد، گواه جدیدی است بر دشمنی بی رحمانۀ سیریزا با طبقۀ کارگر. این حزب اعلام کرده بود که به عنوان یک حزب «چپ رادیکال»، از پلیس برای حمله به مردم استفاده نخواهد کرد. با این حال، روز چهارشنبه، برای حمله و بازداشت کارگران اعتصابی علیه اخراج های دسته جمعی و کاهش حقوق در تأسیسات بازیافت Spider General در «گیانینا»، پلیس اعزام شد. دیروز حکومت سیریزا به پلیس دستور داد که میدان های آتن را از معترضین با پارچه نوشته های «نه به تفاهمنامه های جدید و قدیم ریاضتی» پاکسازی کند.

صعود مبارزۀ اجتماعی در برابر سیریزا، تنها با فوریتی بیشتر نیاز به جهتگیری دوبارۀ استراتژیک و سیاسی جامع طبقۀ کارگر را مطرح می کند. کارنامۀ حکومت سیریزا یک هشدار جدی است مبنی بر این که شکل های بسیج اجتماعی نظیر اعتصاب اعتراضی یک روزۀ مذکور، شکست خورده اند.

از زمان آغاز تهاجم ریاضتی اتحادیۀ اروپا در پنج سال پیش، کارگران یونان کمتر از ۴۱ اعتصاب ملی یک روزه برای اعمال فشار بر حکومت جهت اتخاذ سیاست های مطلوب تر، نداشته اند. اما این ها هیچ یک سیاست های ریاضتی حکومت های پاسوک، دمکراسی نوین و سیریزا را تغییر نداد یا حتی به طور قابل توجهی آهسته نکرد. این حکومت ها در مجموع بزرگترین حمله را به استانداردهای زندگی کارگران یونان از زمان اشغالگران نازی ها در جریان جنگ جهانی دوم انجام داده اند.

پس از تجارب حکومت سیریزا، برای شمار به مراتب بیشتری از مردم روشن شده است که احزاب کنترل کنندۀ مبارزات اتحادیه ها- یعنی پاسوک و احزاب «رادیکال» خودخوانده ای نظیر سیریزا- حامی ریاضت هستند. آن ها طبقۀ کارگر را به نظام سرمایه داری یونان مقید می کنند؛ نظامی که رو به مرگ، درحال تلاشی زیر بار بدهی ها، ناتوان از ایجاد مشاغل جدید برای میلیون ها بیکار، و متعهد به پیوندهای خود با یورو، اتحادیۀ اروپا و ناتو است.

امروز کمیتۀ بین المللی انترناسیونال چهارم در حال انتشار یک بیانیۀ مبسوط است زیر عنوان «درس های سیاسی خیانت سیریزا در یونان» که راه پیشروی کارگران، جوانان و روشنفکران سوسیالیستی را که در جستجوی مبارزه با این دستگاه سیاسی ارتجاعی هستند، تشریح می کند.

این بیانیه ضمن بازنگری بحران بدهی یونان و ردّ ادعاهای سیریزا در دفاع از این سیاست ها، به اهمیت سیاسی و تاریخی افشای سیریزا به عنوان یک حزب ارتجاعی و ضدّ طبقۀ کارگر اشاره می کند. طبقۀ کارگر نمی تواند با انتخاب حکومت های سرمایه داری «چپگرا»، از خود در برابر بحران های اقتصادی بی سابقه و تهاجم وحشیانۀ کلّ طبقۀ حاکم دفاع کند.

اکنون به طبقۀ کارگر یادآوری می شود که چرا در اکتبر ۱۹۱۷، کارگران روسیه وادار به سرنگونی سرمایه داری طی انقلابی به رهبری حزب بلشویکِ لنین و لئون تروتسکی شدند. هیچ راهی برای پیشروی نیست، به استثنای مسیر انقلابی. این مستلزم حمله به طبقۀ سرمایه دار، مصادرۀ ثروت آنان، تسخیر بانک ها و نیروهای اصلی مولد به دست طبقۀ کارگر است، و ایجاد دولت های کارگری که سیاست های سوسیالیستی را در سراسر اروپا و جهان پی بگیرند.

این بیانیه همچنین بنیان سیاسی و تاریخی ایجاد احزاب در یونان و در سطح جهان را برای رهبری طبقۀ کارگر در چنین مبارزات انقلابی توضیح می دهد؛ این بیانیه شکاف طبقاتی عمیقی را توضیح می دهد که انتقادهای تروتسکیستی کمیتۀ بین المللی انترناسیونال چهارم را از توجیهات سیاست های سیریزا از سوی احزاب خرده بورژوا و آکادمیسین های ضدّ مارکسیست و سمپات سیریزا در جهان، جدا می کند.

این نیروهای سیاسی که به استقبال سیریزا شتافتند، به نادرست پیش بینی می کردند که انتخاب سیریزا گام مهمی علیه ریاضت خواهد بود و با بی اعتنایی به این حملات نسبت به طبقۀ کارگر واکنش نشان دادند. جهان بینی آن ها، که ریشه در منافع طبقاتی ممتاز شان دارد، مسموم ترین تجلی خود را در ادعاهای «ضدّ راسیونالیستی» و «پسا مارکسیستی» پروفسور «ارنستو لاکلائو»ی فقید می یابد؛ تأکید او بر این که طبقۀ کارگر به مثابۀ یک نیروی سیاسی به انتها رسیده، در درون سیریزا بسیار پرنفوذ بود. امروز همین نیروها به عنوان مرتجعین سیاسی افشا شده اند و شریک و همدست حملات سیریزا به مردم یونان هستند.

کمیتۀ بین المللی انترناسیونال چهارم، به تنهایی بر مبنای دفاع خود از اصول و تداوم تاریخی تروتسکیسم، در تقابل با سیریزا قرار گرفت و هشدار داد که این حزب به کارگران حمله خواهد برد. این بیانیه، تکامل جناح های استالینیست وسابقاً رادیکال دانشجویی به احزاب حامی سرمایه داری را در دورۀ بازگشت سرمایه داری در اتحاد جماهیر شوروی، تحلیل می کند. چنین تحلیل هایی به کمیته اجازه داد که دربارۀ سیریزا هشدارهای منحصر به فرد و دوراندیشانه ای مطرح کند، که این خود اثباتی تاریخی از چندین دهه مبارزه برای دفاع از چشم انداز انقلابی مارکسیسم است.

بر مبنای این میراث است که کمیتۀ بین المللی انترناسیونال چهارم در جستجوی ایجاد احزاب جدید در یونان و سراسر جهان است. ما خوانندگان سایت در یونان و جهان را تشویق به مطالعۀ این بیانیه، بحث حول آن، کسب درس های تجربۀ سیریزا و مبارزه برای ایجاد کمیتۀ بین المللی انترناسیونال چهارم به عنوان رهبری انقلابی طبقۀ کارگر جهانی می کنیم.

۱۳ نوامبر ۲۰۱۵

http://www.wsws.org/en/articles/2015/11/13/pers-n13.html

الکس لانتیه برگردان: آرام نوبخت

 گرایش مارکسیست های انقلابی ایران