دعوت به همکاری با پروژه بین المللی «احیای مارکسیستی» – اطلاعیه شماره ۲

رفقا و دوستان گرامی،

پس از انتشار فراخوان دعوت به همکاری با پروژۀ بین المللی «احیای مارکسیستی»، تعدادی از رفقا و دوستان به این پیشنهاد پاسخ مثبت داده و در ارتباط نزدیک با آن قرار گرفته اند. ضمن سپاس از تمامی رفقا و دوستانی که پس از این دعوت، درگیر فعالیت های نظری و عملی شده اند، در این جا گزارشی از فعالیت یک ماه گذشتۀ «احیای مارکسیستی» ارائه داده می شود تا سایر افراد علاقمند نیز در صورت تمایل به این پروژه بپیوندند.

پروژۀ «احیای مارکسیستی»، از ماه پیش اقدام به تشکیل یک گروه خصوصی در فیس بوک تحت عنوان «احیای مارکسیستی» کرده است که به شکل روزمره فعالیت های نظری و عملی مرتبط با اهداف این پروژه را دنبال می کند.

همچنین، برای پیشبرد بحث های نظری، جلساتی هفتگی در اسکایپ سازمان داده شده است که در هر جلسه، دو بخش از اهداف احیای مارکسیستی (مسائل نظری مرتبط با جنبش و فعالیت های عملی) به بحث و تبادل نظر گذاشته می شود.

بحث های نظری تاکنون شامل مفهوم مارکسیستی دمکراسی، مفهوم مارکسیستی امپریالیزم(سه جلسه) و ماهیت طبقاتی دولت سرمایه داری ایران و همچنین وضعیت کنونی سوریه و موضع مارکسیست های انقلابی بوده است. این مباحثات نظری به شکل هفتگی ادامه خواهند یافت.

در بخش عملی احیای مارکسیستی، موضوع تدارک سمیناری در شهر کلن- آلمان- در ماه نوامبر قرار دارد. این سمینار در دو روز متوالی-اول، به زبان انگلیسی و آلمانی با شرکت سخنرانانی از نیروهای مترقی آلمان و ایران و دوم، به زبان فارسی با شرکت سخنرانانی از فعالان کارگری و کمونیست ایرانی- صورت خواهد گرفت.

به علاوه احیای مارکسیستی پیوندهای خود را با سازمان های بین المللی انقلابی در سطح جهانی مستحکم کرده است و همکاری های عملی و نظری را همراه با آن ها از نزدیک دنبال می کند. به زودی نشریه ای به زبان های انگلیسی، فرانسوی، فارسی و و احتمالاً اسپانیایی، انتشار خواهد یافت.

از رفقا و دوستانی که با مؤلفه های عمومی احیای مارکسیستی توافق دارند، مجدداً دعوت به عمل می آوریم تا با این پروژه همکاری کنند و در جریان فعالیت ها و بحث های این پروژه قرار بگیرند. برای پیوستن به این پروژه کافی است که رفقای علاقمند با نشانی زیر تماس بگیرند و تمایل خود را نشان دهند، سپس ترتیب شرکت این رفقا در فیسبوک و اسکایپ داده خواهد شد.

[email protected]

با تشکر.

۲۲ شهریور ۱۳۹۲

*****************

اطلاعیه شماره ۱

امروز در شرایطی که سرمایه داری جهانی به بدترین بحران در تمامی وجوه خود- چه ایدئولوژیک و چه اقتصادی و اجتماعی- درغلتیده، و به دنبال آن اعتراضات ژرفی علیه این وضع موجود در مقیاس جهانی به راه افتاده است، در شرایط که وضعیت عینی برای یک انقلاب اجتماعی به دست طبقۀ کارگر جهانی مهیاست، شاهدیم که چگونه به دلیل نبود رهبری انقلابی، این وضعیت در تحلیل نهایی به سمت حفظ و نجات نظام سرمایه داری منحرف می شود.

این وضعیت بیش و پیش از هر چیز بی اعتبار بودن تمامی جریاناتی را نشان می دهد که با یدک کشیدن پسوند های «مارکسیست» و «سوسیالیست» در چنین بزنگاه هایی غایب هستند و بعضاً حتی خود به مانعی در برابر جنبش انقلابی طبقۀ کارگر مبدل گردیده اند. بنابراین امروز بیش از هر زمان دیگری وظیفۀ تمامی مارکسیست های انقلابی، «احیای مارکسیزم» است، یعنی نجات دادن آن از زیر آوار انحرافات بسیاری که بر سینۀ آن سنگینی می کند.

ما در ابتدا موظفیم که وجه تمایز خود را با تمامی جریان های خرده بورژوای رادیکال، استالینیست، مائوئیست، چریکی، سوسیالیست تخیلی، و دیگر انحرافات بی شمار موجود در درون جنبش سوسیالیستی نشان دهیم، آلترناتیوی واقعی برای نسل جوان در سطح بین المللی ارائه کنیم، و از تشدید بحران موجود (بحران اعتبار سوسیالیزم) با راه اندازی «پروژه» های بی اساس و غیر مارکسیستی و خرده کاری، بپرهیزیم. هدف ما در واقع، در راستای دخالتگری در جنبش کارگری و تدارک انقلاب آتی، بازگشت به نظریات خود کارل مارکس است.

برای انجام این وظیقه، تمامی رفقای سوسیالیستی که با ۴ مؤلفۀ عمومی زیر توافق داشته باشند، به همکاری با پروژۀ بین المللی «احیای مارکسیستی» * دعوت می شوند که «گرایش مارکسیست های انقلابی ایران» نیز بخشی از آن است:

مؤلفۀ اول: سوسیالیزم مارکسیستی، یک علم است. نه یک آرمان، نه یک مدل، ایدئولوژی جامد یا الگوی پیش ساخته برای تحمیل به یک جامعه از بالا. سوسیالیزم مارکسیستی مانند هر علم دیگری از تحلیل مشخص از واقعیت موجود حرکت می کند و پویا است. سوسیالیزم مارکسیستی متکی بر برنامه ای برای تغییر و دگرگونی جامعۀ سرمایه داری است. سوسیالیزم مارکسیستی، از پراتیک زنده و نقد انتقادی-انقلابی توده های تحت ستم به جامعه شان آغاز و برنامه ای برای تغییر جامعۀ موجود و استقرار جامعه نوین، تدوین می کند. سوسیالیزم مارکسیستی در واقع علم شناخت و تغییر جامعۀ سرمایه داری است. علمی است که برای از میان برداشتن وجه تولید سرمایه داری و جایگزینی آن با وجه تولید نوین سوسیالیستی در راستای به وجود آوردن رفاه اجتماعی برای تمام مردم جهان (در فرماسیون سوسیالیستی، طبقۀ اجتماعی و در نتیجه دولت از میان رفته، با محو قانون ارزش، کالا جای خود را به ارزش مصرف و فراورده های کار می دهد، مالکیت بر ابزار تولید جامعه خصلت اجتماعی و جمعی یافته، نظارت بر امور جامعه دمکراتیک و از سوی مردم است).

مولفۀ دوم: سوسیالیزم مارکسیستی مرتبط به جنبش کارگری است و از پایین صورت می گیرد. «نخبگان» و «تئورسین» های پر مدعای روشنفکر و بی ارتباط به جنبش کارگری را به رسمیت نمی شناسد. نخبه گرایی را محکوم می کند. روشنفکرانی که گمان می کنند می توانند به جای توده های زحمتکش تصمیم بگیرند و نقش آموزگار را ایفا کنند، بدون آن که خود آموزش ببینند، مردود می شمارد. مارکسیزم اصیل اعتقاد بنیادی به اصل خود- رهایی کارگران دارد. مارکس به درستی می گوید «رهایی طبقۀ کارگر، باید به دست خود کارگران تحقق یابد». مارکسیزم به خلاقیت فردی کارگران و تمام جامعه احترام می گذارد. سوسیالیزم مارکسیستی، اساس تمایز را جایگاه طبقاتی می داند، نه اختلاف در ملیت، زبان، نژاد، باور دینی و غیره. مارکسیزم واقعی، اعتقاد به ورود آگاهی سوسیالیستی از خارج جنبش کارگری، از سوی عده ای روشنفکر به درون طبقۀ کارگر، ندارد. درست بر خلاف این برداشت رایج در درون چپ سنتی، مارکسیزم اعتقاد دارد که آگاهی سوسیالیستی در درون خود طبقۀ کارگر به وجود می آید و رهبران عملی خود کارگران، رهبران واقعی آن ها هستند و نه ناجیان پر مدعایی که کوچکترین ارتباطی با جنبش کارگری ندارند و صرفاً خود را قیم کارگران می دانند.

مؤلفۀ سوم: سوسیالیزم مارکسیستی کاملاً دمکراتیک است. به تشکل های مستقل کارگری و حقوق دمکراتیک برای همه مردم اعتقاد دارد. به حق گرایش و حق ابراز نظر برای تمام مردم جامعه پایبند است. مارکسیزم اصیل معتقد است که امر گذار از سرمایه داری به سوسیالیزم، بدون رعایت و اجرای دمکراسی ای به مراتب عالی تر از دمکراسی صوری بورژوایی، عملی نیست. یعنی دمکراسی سیاسی، ادغام با دمکراسی اقتصادی (دست یافتن به برابری سیاسی و اقتصادی برای کل جامعه). آزادی بیان و مطبوعات و حقوق دمکراتیک شامل حال همۀ مردم خواهد بود و نه صرفاً حزب، عده ای معدود و یا طبقه ای خاص. سوسیالیزم مارکسیستی خواهان هیچ گونه برخورد از بالا و تبعیض با توسل به زور و «دیکتاتوری» بر جامعه نیست. مفهوم «دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا» نزد مارکس، از سوی بورژوازی و خرده بورژوازی، و به ویژه استالینیست ها دستخوش تحریف شده است. مقصود مارکس از دولت «دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا»، اعمال «دیکتاتوری» (به مفهوم تحریف شدۀ کنونی آن، یعنی استبداد) بر کل جامعه نیست، منظور او داشتن «حق وتو» در جامعه است، نه اعمال استبداد. یعنی آن واژه به مفهوم اعمال عالی ترین دمکراسی است که تاریخ به خود دیده است. بر خلاف دمکراسی بورژوایی که همانا دیکتاتوری و اعمال ارادۀ اقلیتی است بر اکثریت مردم زحمتکش، اعمال دمکراسی کارگری (دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا) تنها شکلی از حکومت است که می تواند حقوق همۀ مردم حتی مخالفان خود را تحقق بخشد. اما، پس از سرنگونی نظام سرمایه داری و دورۀ انتقال از سرمایه داری به سوسیالیزم، دولت کارگری نوین (حکومت شورایی)، در مقابل تدارک و قصد بازگشت نظام سرمایه داری توسط یک اقلیت کوچک از جامعه و دستگاه سرکوبش (مانند پلیس و شبکه اطلاعاتی آن)، ایستادگی می کند و قاطعانه از حقوق به دست آمده از سوی اکثریت جامعه دفاع می کند و اجازه بازگشت سرمایه داری و دستگاه سرکوبگر را نخواهد داد.

مؤلفۀ چهارم: سوسیالیزم مارکسیستی رادیکال و انقلابی است. خود- رهایی کارگران را از چارچوب قانونی فراتر می برد. اعتقاد به درهم شکستن ماشین دولت سرمایه داری دارد. مبارزۀ سیاسی را در خیابان ها، اعتصابات و انقلابات جستجو می کند و نه در اتاق های در بسته تجمعات روشنفکری بی ارتباط به جنبش های زندۀ ضدّ سرمایه داری. آن ها برای تسخیر قدرت و سازمان دهی اعتصاب عمومی و مسلح کردن توده ها برای قیام توده ای و سرنگونی دولت سرمایه داری، تدارک می بیند.

شورای دبیری گرایش مارکسیست های انقلابی ایران

مرداد ۱۳۹۲

*************

* برای مطالعۀ بیشتر در مورد پروژۀ «احیای مارکسیستی» به مطالب زیر رجوع کنید:

آغاز به کار پروژۀ احیای مارکسیستی

در دفاع از پروژۀ بین المللی احیای مارکسیستی

معرّفی پروژۀ احیای مارکسیستی

جزوه معرفی پروژه احیای مارکسیستی

 سایت احیای مارکسیستی Marxist Revival

میلیتانت

سایت گرایش مارکسیست های انقلابی ایران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *